BENDRAT ARTHUR, artysta malarz, grafik
| Linia 8: | Linia 8: | ||
[[File:X_Artur_Bendrat.jpg|thumb|Arthur Bendrat ''Żuraw zimą'' (pocztówka)]] | [[File:X_Artur_Bendrat.jpg|thumb|Arthur Bendrat ''Żuraw zimą'' (pocztówka)]] | ||
| − | '''ARTHUR BENDRAT''' (22 IV 1872 Gdańsk – 1 III 1914 Coswig koło Drezna), artysta malarz, grafik. Wnuk Leopolda Bendrata (1 IX 1808 | + | '''ARTHUR BENDRAT''' (22 IV 1872 Gdańsk – 1 III 1914 Coswig koło Drezna), artysta malarz, grafik. Wnuk Leopolda Bendrata (1 IX 1808 Prusy Wschodnie, obecnie Litwa – 22 VIII 1894 Gdańsk), pisarza w gdańskich Warsztatach Artyleryjskich, mieszkającego od 1849 do śmierci w Hotel de Königsberg ([[HOTELE | Hotele. Tabela: Hotele do 1945]]) przy Langgarten 244 (ul. Długie Ogrody 8) i Johannny Wilhelminy z domu Kornhuber (19 I 1814 Gumbinnen, obecnie Gusiew, Rosja – 17 IV 1879 Gdańsk). Syn Alberta Otto Bendrata (4 X 1835 Królewiec – Miragoare, port na Haiti 1884 lub 1885, na malarię), gdańskiego właściciela i kapitana brygu „Betty” (nośność 357 ton) i Berthy (7 XI 1846 Gdańsk – 25 IV 1877), siostry [[DOMANSKY CARL WILHELM | Carla Wilhelma Domansky’ego]]. Miał starszego brata Thomasa, w latach 1880-1888 ucznia [[SZKOŁA ŚW. JANA | średniej szkoły św. Jana]] (bez matury), teologa, w 1923 profesora na Florydzie (USA) oraz siostry: Louisę Berthę Wilhelminę (10 XIII 1874 – po 1939), od 1897 zamężną z Paulem Hermanem Kummem (1866–1930) urzędnikiem Stoczni Cesarskiej ([[STOCZNIA KRÓLEWSKA| Stocznia Królewska]]) i Marthę Gertrudę (ur. 8 I 1876).<br/><br/> |
| − | Do 1884 | + | Do 1884 mieszkał z rodziną w hotelu przy Langgarten. Po śmierci ojca pozostawał pod opieką babki Christine Louise Domansky, właścicielki Dworu II w [[STRZYŻA | Strzyży]] (gdzie czasowo mieszkał) i dziadka Leopolda, marzącego o jego karierze jako duchownego. Uczeń [[GIMNAZJUM KRÓLEWSKIE REALNE (Długie Ogrody) | Gimnazjum Królewskiego]], którego z powodu trudności finansowych nie ukończył. Pracował w atelier malarza teatralnego Moritza Wimmera (1859 – po 1892). W roku szkolnym 1892/1893 uczył się w [[KRÓLEWSKA SZKOŁA SZTUK PIĘKNYCH | Królewskiej Szkole Sztuk Pięknych]] u [[STURMHÖFEL BERNHARD MAXIMILIAN | Bernharda Sturmhöfela]]. W latach 1895–1902, po uzyskaniu stypendium [[TOWARZYSTWO POKOJU | Towarzystwa Pokoju]], studiował malarstwo w Szkole Sztuk Pięknych w Dreźnie (u profesorów Gottharda Kühla i Friedricha Prellera |
| − | Od 1905 | + | Młodszego). W 1899 przyznano mu mały złoty medal Wielkiej Saskiej Nagrody Państwowej. Zamieszkał w Dreźnie, był członkiem tutejszej grupy artystycznej „Elbier”, biorącej udział w wystawach malarskich w Niemczech. Inspirowany przez pozostającego pod wpływem impresjonizmu Gottharda Kühla operował czystymi, jasnymi barwami, starając się oddać efekty światła w krajobrazie i architekturze. Chętnie pracował w plenerze. Do jego ulubionych tematów należały widoki miast, szczególnie Gdańska, pejzaże i sceny miejskie. W 1901 w [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Towarzystwie Przyjaciół Sztuki]] wystawił cztery pejzaże z widokami Gdańska.<br/><br/> |
| + | Jego miejskie pejzaże często drukowano jako pocztówki, a jego miniatura zamku Scharfenberg wygrała konkurs Królewskiego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Saksonii na serię pocztówek z widokami Saksonii, wydaną następnie przez lipską firmę Meissner & Buch. Zajmował się także freskami: w 1906 zaprojektował fresk do drezdeńskiego Sächsisches Ständehaus, siedziby Landtagu Saksonii, wykonał cztery freski dla Fundacji Rodziny Biel z Obernitz (obecnie dzielnica Saalfeld w Turyngii).<br/><br/> | ||
| + | Od 1905 pracował nad cyklem litografii przedstawiających widoki miast niemieckich. Wystawiał je w Berlinie, Dreźnie, Monachium i Düsseldorfie. W 1906 w gdańskiej galerii w Zespole Przedbramia odbyła się wystawa „Arthur Bendrat und seine Freunde”. Około 1910 malarstwo i grafiki wystawiał w Paryżu i Mediolanie.<br/><br/> | ||
Zmarł w szpitalu psychiatrycznym Neucoswig koło Drezna na skutek rozwijającej się choroby psychicznej. Końcowy nastrój podczas rozwijającej się choroby przedstawił w swoim ostatnim, ciemnym obrazie ''Żuraw zimą'' (lub ''Żuraw gdański w zimowy wieczór''). W Dreźnie przyjaźnił się z mieszkającym tam gdańskim malarzem i rysownikiem [[HELLINGRATH BERTHOLD FRANZ | Bertholdem Franzem Hellingrathem]], obecnym przy jego śmierci. | Zmarł w szpitalu psychiatrycznym Neucoswig koło Drezna na skutek rozwijającej się choroby psychicznej. Końcowy nastrój podczas rozwijającej się choroby przedstawił w swoim ostatnim, ciemnym obrazie ''Żuraw zimą'' (lub ''Żuraw gdański w zimowy wieczór''). W Dreźnie przyjaźnił się z mieszkającym tam gdańskim malarzem i rysownikiem [[HELLINGRATH BERTHOLD FRANZ | Bertholdem Franzem Hellingrathem]], obecnym przy jego śmierci. | ||
{{author: MJB}} {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | {{author: MJB}} {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 11:42, 22 gru 2021
w porcie, 1909
_w_czasie_zimy,_1909.jpg)
ARTHUR BENDRAT (22 IV 1872 Gdańsk – 1 III 1914 Coswig koło Drezna), artysta malarz, grafik. Wnuk Leopolda Bendrata (1 IX 1808 Prusy Wschodnie, obecnie Litwa – 22 VIII 1894 Gdańsk), pisarza w gdańskich Warsztatach Artyleryjskich, mieszkającego od 1849 do śmierci w Hotel de Königsberg ( Hotele. Tabela: Hotele do 1945) przy Langgarten 244 (ul. Długie Ogrody 8) i Johannny Wilhelminy z domu Kornhuber (19 I 1814 Gumbinnen, obecnie Gusiew, Rosja – 17 IV 1879 Gdańsk). Syn Alberta Otto Bendrata (4 X 1835 Królewiec – Miragoare, port na Haiti 1884 lub 1885, na malarię), gdańskiego właściciela i kapitana brygu „Betty” (nośność 357 ton) i Berthy (7 XI 1846 Gdańsk – 25 IV 1877), siostry Carla Wilhelma Domansky’ego. Miał starszego brata Thomasa, w latach 1880-1888 ucznia średniej szkoły św. Jana (bez matury), teologa, w 1923 profesora na Florydzie (USA) oraz siostry: Louisę Berthę Wilhelminę (10 XIII 1874 – po 1939), od 1897 zamężną z Paulem Hermanem Kummem (1866–1930) urzędnikiem Stoczni Cesarskiej ( Stocznia Królewska) i Marthę Gertrudę (ur. 8 I 1876).
Do 1884 mieszkał z rodziną w hotelu przy Langgarten. Po śmierci ojca pozostawał pod opieką babki Christine Louise Domansky, właścicielki Dworu II w Strzyży (gdzie czasowo mieszkał) i dziadka Leopolda, marzącego o jego karierze jako duchownego. Uczeń Gimnazjum Królewskiego, którego z powodu trudności finansowych nie ukończył. Pracował w atelier malarza teatralnego Moritza Wimmera (1859 – po 1892). W roku szkolnym 1892/1893 uczył się w Królewskiej Szkole Sztuk Pięknych u Bernharda Sturmhöfela. W latach 1895–1902, po uzyskaniu stypendium Towarzystwa Pokoju, studiował malarstwo w Szkole Sztuk Pięknych w Dreźnie (u profesorów Gottharda Kühla i Friedricha Prellera
Młodszego). W 1899 przyznano mu mały złoty medal Wielkiej Saskiej Nagrody Państwowej. Zamieszkał w Dreźnie, był członkiem tutejszej grupy artystycznej „Elbier”, biorącej udział w wystawach malarskich w Niemczech. Inspirowany przez pozostającego pod wpływem impresjonizmu Gottharda Kühla operował czystymi, jasnymi barwami, starając się oddać efekty światła w krajobrazie i architekturze. Chętnie pracował w plenerze. Do jego ulubionych tematów należały widoki miast, szczególnie Gdańska, pejzaże i sceny miejskie. W 1901 w Towarzystwie Przyjaciół Sztuki wystawił cztery pejzaże z widokami Gdańska.
Jego miejskie pejzaże często drukowano jako pocztówki, a jego miniatura zamku Scharfenberg wygrała konkurs Królewskiego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Saksonii na serię pocztówek z widokami Saksonii, wydaną następnie przez lipską firmę Meissner & Buch. Zajmował się także freskami: w 1906 zaprojektował fresk do drezdeńskiego Sächsisches Ständehaus, siedziby Landtagu Saksonii, wykonał cztery freski dla Fundacji Rodziny Biel z Obernitz (obecnie dzielnica Saalfeld w Turyngii).
Od 1905 pracował nad cyklem litografii przedstawiających widoki miast niemieckich. Wystawiał je w Berlinie, Dreźnie, Monachium i Düsseldorfie. W 1906 w gdańskiej galerii w Zespole Przedbramia odbyła się wystawa „Arthur Bendrat und seine Freunde”. Około 1910 malarstwo i grafiki wystawiał w Paryżu i Mediolanie.
Zmarł w szpitalu psychiatrycznym Neucoswig koło Drezna na skutek rozwijającej się choroby psychicznej. Końcowy nastrój podczas rozwijającej się choroby przedstawił w swoim ostatnim, ciemnym obrazie Żuraw zimą (lub Żuraw gdański w zimowy wieczór). W Dreźnie przyjaźnił się z mieszkającym tam gdańskim malarzem i rysownikiem Bertholdem Franzem Hellingrathem, obecnym przy jego śmierci.
