BÄRREYSEN JOHANN WILHELM LUDWIG, pastor kościołów w Sobieszewie i Zbawiciela
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''JOHANN WILHELM LUDWIG BÄRREYSEN''' (17 II 1780 Gdańsk – 20 III 1840 Sobieszewo), pastor. Ukończył [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickie]], w latach 1802–1805 studiował teologię. W roku 1807 był kaznodzieją w [[DOM POPRAWY | Domu Poprawy]] na [[ZAMCZYSKO | Zamczysku]], później (1811–1817) nauczycielem w [[SZKOŁA MARIACKA | szkole mariackiej]] i lektorem języka hebrajskiego w Gimnazjum Akademickim. W latach 1818–1826 pastor kościoła | + | '''JOHANN WILHELM LUDWIG BÄRREYSEN''' (17 II 1780 Gdańsk – 20 III 1840 Sobieszewo), pastor [[KOŚCIÓŁ MATKI BOSKIEJ SALETYŃSKIEJ | kościoła Matki Boskiej Saletyńskiej]] w [[SOBIESZEWO | Sobieszewie]] i [[KOŚCIÓŁ ZBAWICIELA (I) | kościoła Zbawiciela]] na [[ZAROŚLAK | Zaroślaku]]. Ukończył [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickie]], w latach 1802–1805 studiował teologię. <br/><br/> |
| + | W roku 1807 był kaznodzieją w [[DOM POPRAWY | Domu Poprawy]] na [[ZAMCZYSKO | Zamczysku]], później (1811–1817) nauczycielem w [[SZKOŁA MARIACKA | szkole mariackiej]] i lektorem języka hebrajskiego w Gimnazjum Akademickim. W latach 1818–1826 pastor kościoła Matki Boskiej Saletyńskiej, w 1826–1832 pastor kościoła Zbawiciela. Rozpoczął tam poważne remonty, licząc na wsparcie miejscowych sponsorów. W latach 1832–1840 ponownie pastor kościoła w Sobieszewie.<br/><br/> | ||
| + | Zmarł po krótkiej chorobie wkrótce po uroczystości otwarcia i poświęcenia prowizorycznej śluzy w [[PŁONIA WIELKA | Płoni Wielkiej]], odgradzającej nowe ujście [[WISŁA | Wisły]] w Górkach od starego koryta, nazwanego wówczas Martwą Wisłą. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 19:14, 22 wrz 2019
JOHANN WILHELM LUDWIG BÄRREYSEN (17 II 1780 Gdańsk – 20 III 1840 Sobieszewo), pastor kościoła Matki Boskiej Saletyńskiej w Sobieszewie i kościoła Zbawiciela na Zaroślaku. Ukończył Gimnazjum Akademickie, w latach 1802–1805 studiował teologię.
W roku 1807 był kaznodzieją w Domu Poprawy na Zamczysku, później (1811–1817) nauczycielem w szkole mariackiej i lektorem języka hebrajskiego w Gimnazjum Akademickim. W latach 1818–1826 pastor kościoła Matki Boskiej Saletyńskiej, w 1826–1832 pastor kościoła Zbawiciela. Rozpoczął tam poważne remonty, licząc na wsparcie miejscowych sponsorów. W latach 1832–1840 ponownie pastor kościoła w Sobieszewie.
Zmarł po krótkiej chorobie wkrótce po uroczystości otwarcia i poświęcenia prowizorycznej śluzy w Płoni Wielkiej, odgradzającej nowe ujście Wisły w Górkach od starego koryta, nazwanego wówczas Martwą Wisłą.
