AUGUSTOWSKI BOLESŁAW, profesor Uniwersytetu Gdańskiego
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę AUGUSTOWSKI BOLESŁAW na AUGUSTOWSKI BOLESŁAW, profesor Uniwersytetu Gdańskiego, bez pozostawienia przekierowania pod starym tytułem) |
|||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Bolesław_Augustowski.jpg|thumb|Bolesław Augustowski]] | [[File:Bolesław_Augustowski.jpg|thumb|Bolesław Augustowski]] | ||
'''BOLESŁAW AUGUSTOWSKI''' (30 V 1913 Biecz – 17 III 1986 Gdańsk), geograf, profesor [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] (UG). W 1937 ukończył Państwowe Pedagogium w Krakowie, po odbyciu praktyki, w latach 1938–1939 nauczyciel w szkole podstawowej w Pionkach pod Radomiem. Podczas II wojny światowej mieszkał w Bieczu i w Nowym Mieście nad Pilicą, należał do Armii Krajowej, brał udział w tajnym nauczaniu. W 1945 przez kilka miesięcy nauczyciel w Państwowym Gimnazjum i Liceum w Bieczu, w latach 1945–1947 pracował w Muzeum Prehistorycznym w Poznaniu. Jednocześnie do 1947 (magisterium 1948) studiował geografię na Uniwersytecie Poznańskim. W latach 1947–1955 nauczyciel geografii w Miejskim Liceum Ogólnokształcącym we Wschowie. W 1951 uzyskał dyplom nauczyciela szkół średnich. <br/><br/> | '''BOLESŁAW AUGUSTOWSKI''' (30 V 1913 Biecz – 17 III 1986 Gdańsk), geograf, profesor [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] (UG). W 1937 ukończył Państwowe Pedagogium w Krakowie, po odbyciu praktyki, w latach 1938–1939 nauczyciel w szkole podstawowej w Pionkach pod Radomiem. Podczas II wojny światowej mieszkał w Bieczu i w Nowym Mieście nad Pilicą, należał do Armii Krajowej, brał udział w tajnym nauczaniu. W 1945 przez kilka miesięcy nauczyciel w Państwowym Gimnazjum i Liceum w Bieczu, w latach 1945–1947 pracował w Muzeum Prehistorycznym w Poznaniu. Jednocześnie do 1947 (magisterium 1948) studiował geografię na Uniwersytecie Poznańskim. W latach 1947–1955 nauczyciel geografii w Miejskim Liceum Ogólnokształcącym we Wschowie. W 1951 uzyskał dyplom nauczyciela szkół średnich. <br/><br/> | ||
| − | W Gdańsku od 1955; podjął pracę na Wydziale Geografii [[WYŻSZA SZKOŁA PEDAGOGICZNA | Wyższej Szkoły Pedagogicznej]] kolejno na stanowiskach adiunkta, zastępcy profesora, starszego wykładowcy i docenta etatowego. Od 1958 doktor (przewód na Uniwersytecie Poznańskim), | + | W Gdańsku od 1955; podjął pracę na Wydziale Geografii [[WYŻSZA SZKOŁA PEDAGOGICZNA | Wyższej Szkoły Pedagogicznej]] kolejno na stanowiskach adiunkta, zastępcy profesora, starszego wykładowcy i docenta etatowego. Od 1958 doktor na podstawie dysertacji ''Zarys geomorfologii zachodniej części Międzyrzecza Barycko-Obrzańskiego z uwzględnieniem strefy kontaktowej ostatnich zlodowaceń'' (przewód na Uniwersytecie Poznańskim), Od 1966 doktor habilitowany na podstawie dorobku i monografii ''Rozwój form systemu odwodnienia późnoglacjalnego na Pobrzeżu Kaszubskim'' (przewód na UMK w Toruniu). Był kierownikiem Zakładu Geomorfologii, prodziekanem i kierownikiem Studium dla Pracujących, w latach 1968–1969 dziekanem Wydziału Biologii i Nauk o Ziemi. Od 1970 na UG, od 1975 profesor nadzwyczajny (tytularny), od 1983 na emeryturze. W latach 1971–1975 przewodniczący Wydziału III Nauk Matematyczno-Przyrodniczych [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO NAUKOWE | Gdańskiego Towarzystwa Naukowego]], od 1975 do 1985 Wydziału V Nauk o Ziemi, od 1983 członek honorowy. Był między innymi członkiem Komitetu Nauk Geograficznych PAN i ministerialnego Zespołu Dydaktyczno-Wychowawczego Sekcji Geografii <br/><br/> |
Zapoczątkował w Gdańsku analizę geomorfologii pojezierzy i pobrzeży młodoglacjalnych. Autor między innymi monografii ''Pomorze'' (1977), podręcznika ''Lądy i oceany'' (1964, 1974), skryptów ''Europa i Azja'' (1962), ''Środowisko geograficzne województwa gdańskiego w zarysie'' (1968). Inicjator i redaktor monografii ''Żuławy Wiślane'' (1976), ''Pojezierze Kaszubskie'' (1979), ''Dolina Dolnej Wisły'' (1982), ''Pobrzeże Pomorskie'' (1984), ''Bałtyk Południowy'' (1987). Uhonorowany między innymi odznaką [[ZASŁUŻONYM ZIEMI GDAŃSKIEJ | „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”]] (1972).<br/><br/> | Zapoczątkował w Gdańsku analizę geomorfologii pojezierzy i pobrzeży młodoglacjalnych. Autor między innymi monografii ''Pomorze'' (1977), podręcznika ''Lądy i oceany'' (1964, 1974), skryptów ''Europa i Azja'' (1962), ''Środowisko geograficzne województwa gdańskiego w zarysie'' (1968). Inicjator i redaktor monografii ''Żuławy Wiślane'' (1976), ''Pojezierze Kaszubskie'' (1979), ''Dolina Dolnej Wisły'' (1982), ''Pobrzeże Pomorskie'' (1984), ''Bałtyk Południowy'' (1987). Uhonorowany między innymi odznaką [[ZASŁUŻONYM ZIEMI GDAŃSKIEJ | „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”]] (1972).<br/><br/> | ||
| − | Żonaty był z Kazimierą z domu Binder (1915–2000), geografką pracującą na UG, bezdzietny. Pochowany w rodzinny grobie na cmentarzu w Bieczu. {{author: JSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | Żonaty był z Kazimierą Marią z domu Binder (1915–2000), geografką pracującą na UG, bezdzietny. Pochowany w rodzinny grobie na cmentarzu w Bieczu. {{author: JSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 15:42, 9 cze 2023
BOLESŁAW AUGUSTOWSKI (30 V 1913 Biecz – 17 III 1986 Gdańsk), geograf, profesor Uniwersytetu Gdańskiego (UG). W 1937 ukończył Państwowe Pedagogium w Krakowie, po odbyciu praktyki, w latach 1938–1939 nauczyciel w szkole podstawowej w Pionkach pod Radomiem. Podczas II wojny światowej mieszkał w Bieczu i w Nowym Mieście nad Pilicą, należał do Armii Krajowej, brał udział w tajnym nauczaniu. W 1945 przez kilka miesięcy nauczyciel w Państwowym Gimnazjum i Liceum w Bieczu, w latach 1945–1947 pracował w Muzeum Prehistorycznym w Poznaniu. Jednocześnie do 1947 (magisterium 1948) studiował geografię na Uniwersytecie Poznańskim. W latach 1947–1955 nauczyciel geografii w Miejskim Liceum Ogólnokształcącym we Wschowie. W 1951 uzyskał dyplom nauczyciela szkół średnich.
W Gdańsku od 1955; podjął pracę na Wydziale Geografii Wyższej Szkoły Pedagogicznej kolejno na stanowiskach adiunkta, zastępcy profesora, starszego wykładowcy i docenta etatowego. Od 1958 doktor na podstawie dysertacji Zarys geomorfologii zachodniej części Międzyrzecza Barycko-Obrzańskiego z uwzględnieniem strefy kontaktowej ostatnich zlodowaceń (przewód na Uniwersytecie Poznańskim), Od 1966 doktor habilitowany na podstawie dorobku i monografii Rozwój form systemu odwodnienia późnoglacjalnego na Pobrzeżu Kaszubskim (przewód na UMK w Toruniu). Był kierownikiem Zakładu Geomorfologii, prodziekanem i kierownikiem Studium dla Pracujących, w latach 1968–1969 dziekanem Wydziału Biologii i Nauk o Ziemi. Od 1970 na UG, od 1975 profesor nadzwyczajny (tytularny), od 1983 na emeryturze. W latach 1971–1975 przewodniczący Wydziału III Nauk Matematyczno-Przyrodniczych Gdańskiego Towarzystwa Naukowego, od 1975 do 1985 Wydziału V Nauk o Ziemi, od 1983 członek honorowy. Był między innymi członkiem Komitetu Nauk Geograficznych PAN i ministerialnego Zespołu Dydaktyczno-Wychowawczego Sekcji Geografii
Zapoczątkował w Gdańsku analizę geomorfologii pojezierzy i pobrzeży młodoglacjalnych. Autor między innymi monografii Pomorze (1977), podręcznika Lądy i oceany (1964, 1974), skryptów Europa i Azja (1962), Środowisko geograficzne województwa gdańskiego w zarysie (1968). Inicjator i redaktor monografii Żuławy Wiślane (1976), Pojezierze Kaszubskie (1979), Dolina Dolnej Wisły (1982), Pobrzeże Pomorskie (1984), Bałtyk Południowy (1987). Uhonorowany między innymi odznaką „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” (1972).
Żonaty był z Kazimierą Marią z domu Binder (1915–2000), geografką pracującą na UG, bezdzietny. Pochowany w rodzinny grobie na cmentarzu w Bieczu.
