KAŁĘDKIEWICZ ZDZISŁAW, artysta malarz, pisarz
| < Poprzednie | Następne > |
ZDZISŁAW KAŁĘDKIEWICZ (31 VIII 1913 Częstochowa – 6 III 2005 Bojano koło Gdyni), artysta malarz, pisarz. Syn Piotra i Cecylii z domu Kwaśniewskiej. Brat Tadeusza (1911 – 1939, zaginiony), poety (zbiór 2% Żołnierskiego Poematu wydany pośmiertnie z rysunkami brata, Gdańsk 2000). Absolwent częstochowskiego Gimnazjum Humanistyczno-Przyrodniczego im. Romualda Traugutta. Jego pierwsze wiersze drukowano w 1930 w częstochowskiej prasie: „Kurierze Literacko-Naukowym”, „Ilustrowanym Kurierze Częstochowskim” i „Drugim Torze”. Po odbyciu w 1935–1936 służby wojskowej w Równem (obecnie Ukraina), od 1937 pracował w Spółdzielni Rolniczej w Wieluniu. Podjął także studia w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, między innymi u Władysława Jarockiego i Kazimierza Sichulskiego.
Po wybuchu II wojny światowej razem z bratem we Lwowie, kontynuował studia na tamtejszej politechnice i naukę w pracowni Władysława Lama. Po powrocie do Częstochowy pracował jako pomocnik murarski i artysta-modelarz w Zakładach Elektro-Ceramicznych St.P.Bednarski oraz jako robotnik w Zakładzie Oczyszczania Miasta. Należał do Armii Krajowej, był zastępcą szefa wywiadu na trzy częstochowskie dzielnice.
Po zakończeniu działań wojennych współorganizował życie artystyczne w Częstochowie, będąc jednym z założycieli tamtejszych oddziałów Związku Polskich Artystów Plastyków i Związku Zawodowego Literatów Polskich, wykładał również w Wolnej Szkole Sztuk Pięknych. W czerwcu 1945 wyjechał do Gdyni i objął stanowisko referenta zabezpieczania zabytków Gdańska, następnie kierownika zbiorów muzealnych województwa gdańskiego przy Wydziale Kultury i Sztuki. W 1946 razem z żoną przeprowadził się do Gdańska-Oliwy i od 1 XI 1946 do 1953 pracował jako asystent prof. Władysława Lama w Katedrze Rysunku i Malarstwa Wydziału Architektury Politechniki Gdańskiej, prowadził także kurs rysunku, w którym uczestniczył między innymi Zbigniew Herbert. 28 IV 1955 zdał eksternistycznie egzamin na Wydziale Malarstwa Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych i uzyskał dyplom artysty-malarza. W latach 1957–1962 wykładowca tej uczelni, 1954–1973 Liceum Sztuk Plastycznych w Gdyni, w latach 1964-1966 jego dyrektor. W 1964 na stypendium Ministerstwa Kultury i Sztuki we Francji.
Malował pejzaże i abstrakcyjne kompozycje, tematy marynistyczne; ulubiony motyw – widok brzegu morskiego (cykl prac podczas budowy Portu Północnego w latach 70. XX wieku). Od 1945 wystawy krajowe (w tym pierwszy powojenny w Polsce Salon Wiosenny 1945, gdzie wystawił 12 obrazów), między innymi marynistyczne (1962, 1963 i 1964), od 1964 również za granicą: w Szwecji, Jugosławii, Francji, Wielkiej Brytanii, ZSRR. Wystawy indywidualne: w Gdańsku (1964, 1965, 1966, 1967, 1969), Sopocie, Gdyni, Wrocławiu, Warszawie. Autor książek, między innymi Muza na bidecie, Ta jedyna.
W 1984 uhonorowany nagrodą wojewody gdańskiego za wybitne osiągnięcia w dziedzinie sztuki, w 1999 otrzymał Medal księcia Mściwoja II za twórczość artystyczną i literacką oraz wkład w kulturę. Od 1945 mąż Ireny z domu Sitarz (1922 Częstochowa – 1966 Oliwa), ojciec trojga dzieci, w tym Wojciecha (ur. 1949 Gdańsk), absolwenta Politechniki Gdańskiej (1973), inżyniera budownictwa morskiego, między innymi budowniczego Elektrowni Wodnej w Żarnowcu. Pochowany wraz z żoną na Cmentarzu Komunalnym w Oliwie. W 2020 na budynku, w którym mieszkał w Oliwie, przy ul. Leśnej 9, zawieszono upamiętniającą go tablicę.
