WEŁNIAK JÓZEF, pedagog
| < Poprzednie | Następne > |
JÓZEF WEŁNIAK (12 III 1907 Pałuczyna, powiat Mogilno – 15 IV 1969 Gdańsk), nauczyciel Gimnazjum Polskiego, dyrektor Conradinum, pracownik gdańskiej Wyższej Szkoły Pedagogicznej (WSP). Syn Władysława i Salomei z domu Malińskiej. W 1926 roku absolwent Państwowego Gimnazjum Gnieźnieńskiego (Gimnazjum im. Bolesława Chrobrego), w 1930 ukończył Wydział Matematyczno-Przyrodniczy Uniwersytetu Poznańskiego jako magister filozofii w zakresie matematyki. W latach 1930–1931 nauczyciel w Gimnazjum Państwowym w Nakle, 1932–1932 w Państwowym Gimnazjum im. Bolesława Chrobrego w Gnieźnie. W 1932 roku został bezrobotny w wyniku reformy oświaty.
Z rekomendacji Uniwersytetu Poznańskiego w 1933 roku podjął pracę w Gdańsku – nauczał fizyki, matematyki i przysposobienia wojskowego w Gimnazjum Polskim. Był sekretarzem Rady Pedagogicznej, a także opiekunem koła Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej oraz koła modelarskiego.
Od maja 1939 należał do Tajnej Organizacji Wojskowej w II Wolnym Mieście Gdańsku (WMG). 27 VIII 1939 roku, po zamknięciu gimnazjum, odwiózł uczniów do Gdyni, po 1 września ukrywał się we Wrzeszczu, u koleżanki z gimnazjum, Heleny Rakowskiej. 7 X 1939 wyjechał (przez Gdynię) do Gniezna. Przebywał tam do 1942, pracował jako powiatowy doradca hodowlany, brał też udział w tajnym nauczaniu. Zagrożony aresztowaniem wyjechał do Częstochowy, gdzie pod zmienionym nazwiskiem (Jan Kwaśnicki) pracował w Spółdzielni Rolniczo-Handlowej (1942–1945).
Do Gdańska przybył ponownie 8 IV 1945 roku jako członek Grupy Operacyjnej Ministerstwa Oświaty. Był współorganizatorem I Gimnazjum i Liceum ( I Liceum Ogólnokształcące) oraz II Gimnazjum i Liceum ( II Liceum Ogólnokształcące). Od grudnia 1946 roku pełnił funkcję konsultanta metodycznego matematyki w Kuratorium Okręgu Szkolnego Gdańskiego. W latach 1945–1947 uczył matematyki w I Gimnazjum i Liceum. W latach 1947–1951 był pracownikiem Państwowego Liceum Budownictwa Okrętowego Conradinum, kolejno jako inspektor nauk, wicedyrektor do spraw pedagogicznych, nauczyciel, a od 1949 dyrektor. Od stycznia do września 1951 roku był wykładowcą matematyki Uniwersyteckiego Studium Przygotowawczego. W latach 1952–1969 pracował w gdańskiej WSP, był kierownikiem Zakładu Matematyki i Katedry Geometrii na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii oraz kierownikiem Studium dla Pracujących. Nakładem wydawnictwa WSP ukazał się jego skrypt Geometria analityczna (1968).
Członek Gminy Polskiej Związku Polaków w WMG (1933–1939), Związku Nauczycielstwa Polskiego (1933–1969), Towarzystwa Przyjaciół Nauki i Sztuki (1933–1939, 1945–1952), Polskiego Towarzystwa Matematycznego.
Odznaczony między innymi Złotym Krzyżem Zasługi (1955), Medalem 10-lecia Polski Ludowej (1955), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1956), odznaką „Za Zasługi dla Gdańska”, „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”, Złotą Odznaką Związku Nauczycielstwa Polskiego, pośmiertnie zaś Medalem 200-lecia „Conradinum” (1994).
Był żonaty z Urszulą z domu Rumińską (3 II 1920 Częstochowa – 23 VII 2002 Gdańsk). Został pochowany na cmentarzu Srebrzysko.
