EMAUS
| < Poprzednie | Następne > |
EMAUS, karczma wzmiankowana od roku 1734, obecnie nazwa topograficzna, obszar na pograniczu jednostek pomocniczych Gdańska ( administracyjny podział) Piecki-Migowo, Siedlce i Suchanino. W początku XVII wieku karczma i budy, w których wytwarzano popiół do produkcji mydła. W końcu XVII wieku funkcjonowały w Emaus dwa folwarki: Trzy Lipy i tzw. Stary Emaus u zbiegu dróg do Ujeściska (obecnie ul. Łostowicka) i do Migowa (obecnie ul. Nowolipie), z młynem i gospodą Zur Mühle (rozebraną w roku 2011), ponadto gospodarstwa ogrodnicze. W 1819 roku było tam 13 domów, mieszkało 56 osób, w 1871 w 50 domach zamieszkiwało 816 mieszkańców, w 1910 – 2217. W 1906 roku dla przeważających tam katolików ufundowano kościół św. Franciszka, powstał też cmentarz św. Franciszka ( cmentarze na Siedlcach). W 1925 roku prowadzone były rozmowy między władzami gminy Emaus a Senatem II Wolnego Miasta Gdańska w sprawie przyłączenia gminy do miasta. Władze gminy stawiały warunek rozbudowy wodociągów, elektryfikacji, dokończenia budowy 30 mieszkań oraz zaopatrzenia mieszkańców w ziemniaki i węgiel na zimę 1925/1926 r. Porozumienia nie osiągnięto. W granicach administracyjnych Gdańska ostatecznie od 1933; liczyło wówczas 2500 mieszkańców. Przy skrzyżowaniu obecnej ul. Kartuskiej i ul. Łostowickiej znajduje się pomnik Mieszkańców Gminy Emaus poległych podczas I wojny światowej. Po II wojnie światowej proponowano dla Emaus nazwy Wielkanoc lub Mogiła.
