SZCZUDŁOWSKI PIOTR, działacz opozycji demokratycznej, pracownik naukowy
| < Poprzednie | Następne > |
PIOTR SZCZUDŁOWSKI (ur. 9 X 1961 Gdańsk), działacz opozycji demokratycznej. Syn Tadeusza Szczudłowskiego i Joanny z domu Pietrek. W latach 1976–1980 uczeń III Liceum Ogólnokształcącego. W trakcie nauki był organizatorem patriotycznych wystąpień uczniów (szerzej: opozycja młodzieżowa w szkołach średnich Gdańska 1968–1989), w 1977 brał udział w spotkaniach Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela (ROPCiO), od 1979 Ruchu Młodej Polski. Po maturze, w czerwcu 1980, zdał egzaminy na studia na Wydziale Teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, które z przerwami na pobyty w więzieniu z powodów politycznych, ukończył w 1986.
W czasie strajków w Sierpniu ’80, wraz z ojcem Tadeuszem przebywał w Stoczni Gdańskiej, był drukarzem i kurierem ulotek, biuletynów Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego (MKS). W czasie jednego z wyjazdów ze Stoczni został zatrzymany przez funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa (SB) i osadzony w areszcie na 48 godzin. Jego uwolnienie było jednym z warunków strajkujących przystąpienia do rozmów o zakończeniu strajku.
Po podjęciu nauki na KUL-u już 11 XI 1980 wygłosił przemówienie podczas organizowanej przez lubelską „Solidarność” i Niezależne Zrzeszenie Studentów (NZS) manifestacji pod pomnikiem Unii Lubelskiej w Lublinie. Trzy dni później, 14 XI 1980, został zatrzymany, zwolniony po groźbie wszczęcia strajku przez studentów wszystkich uczelni Lublina. Mimo to oskarżony przez prokuraturę, proces przed Sądem Wojewódzkim w Lublinie, Sądem Najwyższym i Sądem Warszawskiego Okręgu Wojskowego trwał cztery lata i zakończył się w lipcu 1984 z wejściem w życie ustawy amnestyjnej.
Jeszcze przed amnestią, po ogłoszeniu staniu wojennego, 2 I 1982 został zatrzymany i internowany w Ośrodku Odosobnienia w Iławie, następnie w Kielcach-Piaskach, Załężu i Nowym Łupkowie. Zwolniony został 16 XII 1982. Po powrocie na studia od 1983 włączył się w działalność niezależnego ruchu studenckiego, także lubelskiej Konfederacji Polski Niepodległej (KPN), kolportował wydawnictwa podziemne, m.in. „Informator Regionu Środkowo-Wschodniego NSZZ Solidarność”, ulotki, odezwy itp. 29 IV 1985 ponownie aresztowany podczas kolportażu ulotek sygnowanych przez podziemną „Solidarność” i nawołujących do bojkotu obchodów i pochodów 1 maja, a zarazem zachęcających do uczestnictwa w święcie 3 Maja. Osądzony (z Andrzejem Beredą) 14 IX 1985, wyrokiem Sądu Rejonowego w Lublinie został skazany na rok więzienia. Na wolność wyszedł 30 XII 1985.
Po ukończeniu studiów (1986), do 1988 przebywał na studiach podyplomowych w Instytucie Historii KUL, w 1992 obronił pracę doktorską z teologii w zakresie historii Kościoła. Od 1992 do 2008 zatrudniony był na stanowisku adiunkta w Instytucie Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Gdańskiego. Od 2022 zatrudniony w gdańskim oddziale Instytutu Pamięci Narodowej (IPN).
Członek Polskiego Towarzystwa św. Tomasza z Akwinu, od 2004 w Trzecim (III) Zakonie Bractwa Kapłańskiego św. Piusa X. W 2008 odznaczony został Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, w 2016 Krzyżem Wolności i Solidarności, w 2021 Medalem Stulecia Odzyskania Niepodległości. Do 2008 żonaty był z Jolantą z domu Karwacką (ur. 1962), ojciec Heleny (ur. 1988) i Emilii (ur. 1991).
Bibliografia:
Realacja Piotra Szczudłowskiego (2008).
Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej Gdańsk, akta paszportowe.
