BÜCHER FRIEDRICH CHRISTIAN, profesor Gimnazjum Akademickiego
| < Poprzednie | Następne > |
FRIEDRICH CHRISTIAN BÜCHER (1651 Schlieben (Saksonia) – 3 III 1714 Gdańsk), profesor Gimnazjum Akademickiego, diakon kościoła św. Katarzyny. Syn Konrada Davida, pastora w Schlieben, superidendenta, w 1645 uczestnika toruńskiego Colloquium charitativum, zjazdu katolików z luteranami w sprawie próby uzyskania jedności wiary i pokoju religijnego.
W 1672 ukończył studia w Wittenberdze, od listopada 1677 do maja 1681 był adiunktem na tamtejszym Wydziale Filozoficznym. W 1681 zaproszony został do Gdańska, 2 lipca objął stanowisko profesora filozofii, etyki oraz stanowisko bibliotekarza w Gimnazjum Akademickim. Od 1685 był diakonem w kościele św. Katarzyny. W 1691 odrzucił propozycję objęcia katedry w Wittenberdze.
Brał aktywny udział w gdańskim sporze wywołanym przez rektora Gimnazjum Akademickiego i pastora kościoła św. Trójcy Samuela Schelwiga ze zwolennikami pietyzmu, głównie pastorem kościoła Najświętszej Marii Panny (NMP) Constantinem Schützem. Nie zaprzestał polemiki (z głównym udziałem seniora gdańskiego Ministerium Duchownego Andreasem Kühnem i diakonem kościoła NMP Michaelem Straussem) mimo deklaracji o pojednaniu, ogłoszonej 6 V 1693 przez gdańską Radę Miejską. Do formalnego pojednania teologów i zakończenia sporu doszło, po ponownej interwencji Rady Miejskiej, w 1703. Był też przeciwnikiem poglądów głoszonych przez angielskiego filozofa Thomasa Hobbesa (1588–1679), twórcy kontraktualizmu, uważając, że prezentuje on relatywizm etyczny, podważając tym samym naturalny porządek społeczny. Krytykował również kartezjańskie pojęcie Absolutu. W Gdańsku autor m.in. De officio hominis morali (O moralnym obowiązku człowieka, 1682), De concursu Dei ad officia hominis moralia(1682), De actione morali (O działaniu moralnym, 1683).
Autor kazań pogrzebowych, m.in. Johanna Michaela Falcka (brata Nathanaela Gottfrieda). Autor okazjonalnych wiersz, m.in. drukowanych w zbiorze po śmierci astronoma i rektora szkoły św. Jana Friedricha Büthnera, po śmierci profesora Johanna Petera Titiusa (1689), czy burmistrza Christiana Schrödera
(1701).
Ojciec Christiana Bernharda Büchera. Jego samego żegnał mową pogrzebową pastora kościoła św. Katarzyny Johannes Falck.
