BÜCHER CHRISTIAN BERNHARD, pastor
| < Poprzednie | Następne > |
CHRISTIAN BERNHARD BÜCHER (Bücherus) (zm. 2 IV 1734 Gdańsk), pastor kościoła św. Bartłomieja i kościoła św. Katarzyny. Syn Friedricha Christiana (1651 Schlieben (Saksonia) – 1714 Gdańsk), w 1677 profesora filozofii w Wittenberdze, od 1681 profesora i bibliotekarza w Gimnazjum Akademickim, od 1685 diakona w kościele św. Katarzyny, żegnanego mową pogrzebową przez ówczesnego pastora tego kościoła, Johannesa Falcka.
Od 1702 uczeń Gimnazjum Akademickiego, od 1714 student uniwersytetu w Wittenberdze, magister filozofii, od 1716 adiunkt Wydziału Filozofii tamże. W latach 1720–1730 diakon w kościele św. Katarzyny, w 1730 pastor kościoła św. Bartłomieja, jeszcze w tym samym roku objął urząd pastora kościoła św. Katarzyny i piastował go do śmierci. Autor pism teologicznych, między innymi Dissertatione historica de enthusiasmo montanistarum … (Vitembergae 1715).
Żonaty był z Johanną Helene, córką Johanna Georga Meißnera (1655–1740), pastora w Kowarach (Schmiedeberg), późniejszego superintendenta w Schlieben, i ożenionej z nim w 1685 Johanny Salome z domu Oerschel. Miał córkę Johannę Christianę (1728/1729–1752), która w 1749 wyszła za urzędnika Johanna Georga Becka i zmarła rodząc ich jedyne dziecko (także zmarłego wkrótce syna Christiana Augusta), a także synów: Johanna, od 1738 ucznia gdańskiego Gimnazjum Akademickiego, od 1743 studenta w Jenie, od 1747 w Wittenberdze, w 1749 magistra filozofii i teologii, w 1750 magistra legens (tytuł dający prawo głoszenia wykładów na uniwersytetach) i adiunkta Wydziału Filozofii w Wittenberdze, w 1770 licencjata, następnie doktora teologii, pastora i superintendenta w Jenie; oraz Christiana Bernharda, od 1750 ucznia Gimnazjum Akademickiego, od 1751 studenta w Wittenberdze, w 1754 magistra filozofii, w 1756 magistra legens, od 1758 adiunkta Wydziału Filozofii w Wittenberdze, od 1752 członka Deutsche Gesellschaft der Wissenschaften zu Danzig (zob. towarzystwa literackie w Gdańsku w XVIII wieku).
