DYMEL BOLESŁAW, działacz sportowy
| < Poprzednie | Następne > |
BOLESŁAW DYMEL (27 VII 1913 Castrop-Rauxel, Nadrenia Północna-Westfalia, Niemcy – 7 II 1990 Gdańsk), działacz sportowy. Syn Stanisława (27 IV 1885 Koźmin – 14 X 1951 Gniezno) i Wiktorii z domu Kolańskiej (6 X 1891 Boguszyn – 23 II 1934 Gniezno), którzy po emigracji do Westfalii powrócili do Polski w marcu 1922. Brat Tadeusza (14 X 1914 Castrop-Rauxel – 20 X 1948 Nowy Sącz) i Mariana (13 IX 1917 Castrop-Rauxel – 7 III 1993 Gniezno).
Przed II wojną światową bokser Sokoła Gniezno i kolarz Stelli Gniezno. Do Gdańska przybył w jednej z grup operacyjnych w nocy z 1 na 2 IV 1945. Był współorganizatorem (i sędzią liniowym) pierwszego po wojnie meczu piłkarskiego w Gdańsku (17 kwietnia) na boisku przy dawnej Helene-Lange-Schule (al. Hallera) między drużyną IV komisariatu gdańskiej Milicji Obywatelskiej a zespołem stacjonującego w Gdańsku oddziału reflektorzystów Armii Czerwonej (6:0) (zob. piłka nożna). W 1946 był uczestnikiem wielkiej Sztafety Zwycięstwa Gdańsk–Szczecin.
Współtwórca klubu MKS Pogoń Gdańsk, następnie Milicyjnego Klubu Sportowego (kolejno pod nazwą Gwardii Gdańsk i GKS Wybrzeże Gdańsk). Od 1951 był kierownikiem oddziału sportu Komitetu Kultury Fizycznej w Gdańsku, w latach 1953–1972 przewodniczącym tego Komitetu, w ostatnich latach sekretarzem Wojewódzkiej Komisji Polskiego Komitetu Olimpijskiego. Był pomysłodawcą utworzenia w 1963 Klubu Olimpijczyka w Gdańsku.
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, odznakami „Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej”, „Za zasługi dla Gdańska”, „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”.
Żonaty był z Czesławą z domu Stasińską (7 VII 1918 – 4 VII 2010 Gdańsk), ojciec Jerzego (19 III 1939 – 31 V 2008 Gdańsk) i Aliny (23 V 1948 – 4 XII 2016 Gdańsk). Pochowany 10 II 1990 na cmentarzu Srebrzysko.
