BŁONIA
| < Poprzednie | Następne > |
BŁONIA (Bürgerwiesen), w dzielnicy Rudniki ( administracyjny podział). Początkowo łąki na wschód od Długich Ogrodów i Knipawy ( Rudno) aż do granic z obecnym Przejazdowem i na południu od Rozwójki i Czarnej Łachy. Wzmiankowane w 1678 jako Langgartsche Wiesen, w 1788 jako Bürgerwiesen (Łąki Mieszczańskie). W 1346 na tym terenie komtur gdański zezwolił Głównemu Miastu założyć wieś miejską z karczmą, tzw. Nową Wieś (Neuendorf), w związku z czym Rada Miasta nadała wówczas na jej lokację 22 łany Wernerowi von Cinger. Obszar tej wsi od 1946 nosi nazwę Dobrowo, obecnie zachowaną tylko w nazwie przystanku autobusowego (przy ul. Elbląskiej koło Rafinerii Gdańskiej). W 1409 gdańska Rada Miasta nadała przy granicy Nowej Wsi łąkę (ok. 146 ha) rzeźnikom z Głównego Miasta Gdańska na wypas bydła i trzody chlewnej. W 1575 na ten sam cel inną łąkę (67 ha) otrzymali rzeźnicy ze Starego Miasta Gdańska, ustępując burmistrzowi Constantinowi Ferberowi dotychczas posiadaną łąkę w Lipcach. Granicę obu łąk rzeźniczych od zachodu wyznacza obecna Trasą Sucharskiego, od południa Węzeł Gdańsk-Port obwodnicy południowej.
Przebiegał przez ten teren szlak na wschód, w kierunku Elbląga i Sobieszewa, zwany Sandweg, obecnie ul. Miałki Szlak.
W 1709, podczas wielkiej epidemii dżumy ( epidemie nowożytne, tabela)) założono na tzw. Klapperwiese (Łąka Klekotu) cmentarz (obecnie ogródki działkowe). W 1819 było tu zaledwie osiem zabudowań gospodarczych i 84 mieszkańców, w 1869 w 61 zabudowaniach mieszkało 1020 osób. Na przełomie XIX i XX wieku powstało osiedle przy ul. Połęże, w 1911 doprowadzono prąd z elektrowni na Ołowiance ( elektrownie i elektrociepłownie), w 1929 w 493 domach mieszkało 2249 osób. Od 1933 w granicach administracyjnych miasta Gdańska.
