PAUL von MOLNSDORF, proboszcz kościoła NMP
| < Poprzednie | Następne > |
PAUL von MOLNSDORF (zm. przed 1368), pisarz wielkiego mistrza krzyżackiego, notariusz publiczny, kanonik włocławski, proboszcz kościoła Najświętszej Marii Panny (NMP). Syn rajcy z Wrocławia Helwicusa von Molnsdorf (zm. przed styczniem 1347), brat Matthiasa (zm. przed 3 V 1351). Był klerykiem diecezji wrocławskiej, 25 XI 1344 po raz pierwszy pojawił się jako jeden z dwóch pisarzy wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego w Malborku. Urząd ten sprawował (z przerwą w 1345) do 20 III 1348, jednocześnie dowodnie od 24 V 1346 był kanonikiem we Włocławku. 24 I 1347 wystąpił w roli notariusza publicznego, instrument notarialny sporządzał jeszcze w maju tego roku, co pozwala widzieć w nim osobę wykształconą. 8 II 1348 otrzymał prowizję na kanonię warmińską, ale kanonii tej nigdy nie objął.
Dowodnie od 3 V 1351 do 11 VI 1363 występował jako proboszcz gdańskiego kościoła NMP, choć mógł być nim i do 1368, kiedy pojawił się jego następca Johann von Gilgenburg. Jako proboszcz 26 IV 1360 uzyskał od papieża Innocentego VI zgodę na odpuszczenie grzechów w godzinę śmierci przez wybranego spowiednika. Popadł w spór z Radą Głównego Miasta Gdańska, nieprzestrzegającą zapisów testamentowych mieszczan na rzecz jego kościoła. Konflikt zakończył 5 III 1363 pozytywny dla niego wyrok komtura gdańskiego Giselbrechta von Dudelsheim i komtura domowego Ludwiga von Essen. Nakazano mu wówczas między innymi chrzcić dzieci za opłatą w różnych porach, a nie tylko po mszy.
11 VI 1363 komtur gdański Giselbrecht von Dudelsheim rozstrzygnął jego spór z plebanem kościoła św. Katarzyny, w wyniku którego kaplica św. Gertrudy stała się kaplicą filialną kościoła NMP, zaś kaplica św. Jana (późniejszy kościół św. Jana) – kaplicą filialną kościoła św. Katarzyny.
Pod datą 10 lipca (zgodnie ze zwyczajem bez podania roku) odnotowany został jako dobroczyńca w nekrologu cystersów z klasztoru w Pelplinie.
