BAUER KARL ERNST, burmistrz Gdańska
| < Poprzednie | Następne > |
KARL ERNST BAUER (28 VIII 1665 Gdańsk – 28 VIII 1719 Gdańsk), burmistrz Gdańska. Był synem Reinholda Bauera (1 I 1633 Gdańsk – 31 X 1687 Gdańsk), od 1666 ławnika, i Elisabeth z domu Gellent. Rodzina pochodziła najprawdopodobniej z Niderlandów. Od sierpnia 1683 uczył się w Gimnazjum Akademickim, m.in. pobierał u Stephana Jana Łaganowskiego lekcje języka polskiego i w nim jako uczeń publicznie przemawiał, popisową mowę, wygłoszoną 12 VI 1686, poświęcił królowi Janowi Sobieskiemu. W 1686 studiował na uniwersytecie we Frankfurcie nad Odrą.
15 III 1691 otrzymał kupieckie obywatelstwo Gdańska jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli).
Od 1694 był ławnikiem, od 1701 rajcą, w 1704 sędzią, w latach 1716–1719 burmistrzem: pierwszym w 1717, drugim w 1716 i 1719, czwartym w 1718. W 1707, 1711, 1715 i 1718 piastował w Gdańsku urząd burgrabiego, wyboru w 1711 gratulował mu okolicznościowym wierszem Samuel Czeraski. Dał się poznać jako zręczny dyplomata. Dużą aktywność na tym polu wykazywał zwłaszcza podczas wojny północnej (1701–1721), między innymi w 1703 skutecznie przeciwstawiał się szwedzkim groźbom wobec miasta.
Jako kalwinista był związany z należącym do gdańskich kalwinistów kościołem św. Piotra i Pawła, który wspierał finansowo i w którym chrzcił swoje dzieci. Właściciel firmy dysponującej w 1694 dwoma statkami.
W skład jego majątku wchodziły liczne posiadłości ziemskie położone niedaleko od miasta, w które chętnie lokował nadwyżki kapitałowe. Odziedziczył Borkowo (w jego posiadanie wszedł po śmierci ojca w 1687) i Łostowice (w posiadaniu rodziny od 1635), w 1695 nabył Wiślinę i Mokry Dwór. W dworku w tej ostatniej miejscowości gościł w 1716 ambasadora Rosji w Rzeczypospolitej, księcia Grigorija Dołgorukiego. Był również gospodarzem odbywającego się tam spotkania cara rosyjskiego Piotra I Wielkiego i króla polskiego Augusta II, którzy omawiali wówczas bieżące sprawy polityczne związane z wojną północną.
Ożenił się 13 II 1691 z Adelgunde, córką Jacoba Wrighta (Wrichta). Doczekał się córek Anny Elisabeth i Adelgunde Renate oraz syna Reinholda. Dzięki mariażom córek skoligacił się z gdańskimi rodzinami patrycjuszowskimi von Bömeln i Borckmann. Na jego synu, który opuścił Gdańsk, podjął służbę pruską i doczekał się tytułu radcy królewskiego dworu pruskiego, rodzina Bauerów w Gdańsku wygasła.
Został pochowany w rodzinnej krypcie w kościele Najświętszej Marii Panny, kantatę pogrzebową skomponował Maximilian Dietrich Freislich. Na początku XVIII wieku sportretował go rytownik Daniel Klein (mezzotinta autorstwa niderlandzkiego malarza Nicolaasa Verkoljego).
