SCHMIDT MICHAEL, burmistrz Gdańska
| < Poprzednie | Następne > |
MICHAEL SCHMIDT (11 XII 1694 Gdańsk – 11 IV 1760 Gdańsk), burmistrz Gdańska. Był wnukiem Michaela Schmidta (16 XI 1626 Gdańsk – 28 VIII 1686), ławnika (1677), rajcy (1678) i sędziego (1683), synem Johanna Ernsta Schmidta (21 I 1663 Gdańsk – 27 IX 1732 Gdańsk), ławnika (od 1712), rajcy (od 1719), i Concordii Renate, córki Emanuela Dilgera, rajcy (od 1677) i burgrabiego królewskiego w Gdańsku (1695). Brat ławników Emanuela Ernesta (19 VI 1697 Gdańsk – 23 IX 1759 Gdańsk) i Johanna Daniela (21 VII 1701 Gdańsk – 11 IV 1761 Gdańsk) oraz Konstancji Renaty (27 III 1699 Gdańsk – 16 VIII 1731 Gdańsk), od 1726 żony późniejszego (już po jej śmierci) rajcy i burgrabiego gdańskiego Daniela Schumanna, syna burmistrza Salomona Gabriela Schumanna.
Od kwietnia 1711 uczył się w Gimnazjum Akademickim, studiował na uniwersytetach w Halle w 1716 i w Lejdzie w 1718 roku. W 1725 wszedł w skład Trzeciego Ordynku jako przedstawiciel Kwartału Kogi, na którego czele stał jako kwatermistrz od 1726. Od 1738 był ławnikiem, od 1746 rajcą, w 1748 i 1749 sędzią. W 1754 został burmistrzem. Urząd pierwszego burmistrza pełnił w latach 1756 i 1760, drugiego – 1755 i 1759, trzeciego – 1754, 1757 i 1758, czwartego w 1756. Należał we władzach miejskich do grupy tzw. uczonych (Gelehrte), a więc pokolenia, które kładło duży nacisk zarówno na potrzebę dobrej edukacji jako warunku niezbędnego do właściwego zarządzania miastem, jak i na racjonalistyczne podejście do metody sprawowania rządów w mieście.
W latach 1750–1752 zaangażował się w działania, które miały nie dopuścić do wprowadzenia w Gdańsku ordynacji królewskiej, narzuconej miastu przez króla polskiego Augusta III. W styczniu 1752 został zawieszony w prawach członka ordynków decyzją sądu asesorskiego w Warszawie i na wniosek Trzeciego Ordynku (będącego w sporze z władzami miejskimi Gdańska i popierającego wprowadzenie w mieście ordynacji królewskiej) pod zarzutem jawnego sprzyjania skonfliktowanej z władcą Radzie Miejskiej.
9 III 1724 ożenił się w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP) z Concordią (1698 Gdańsk – pochowana 22 I 1784 Gdańsk), córką rajcy Heinricha Rennera, siostrą burmistrza Johanna Rennera. Ojciec 1/ Concordii Renaty (chrzest 10 XII 1724–1803), od 1748 żony Johanna Benjamina Engelcke (1722–1770) (wnuka burmistrza Friedricha Gottlieba), 2/ młodo zmarłego Johanna Heinricha (5 VI 1727 – pochowany 8 I 1743) oraz 3/ sekretarza, ławnika i właściciela majątku w Kuźniczkach, od 17 VI 1755 posiadającego kupieckie obywatelstwo Gdańska Michaela Gottfrieda (10 XI 1728 – 27 VI 1773, pochowany 5 VII 1773, kazanie pogrzebowe wygłosił Samuel Friedrich Unselt). Dziadek m.in. ławnika i radnego Gdańska Johanna Heinricha (1757–1836), prawnika Michaela Christopha (1761–1836) i senatora I Wolnego Miasta Gdańska Jacoba Michaela (1768 –1846).
Pochowany 20 IV 1760 w kościele NMP, w grobie który przejął w 1748 w spadku i gdzie pochowano także jego żonę i syna Johanna Heinricha (zachowała się płyta), kantatę pogrzebową skomponował Johann Balthasar Christian Freislich.
