SZYMAŃSKI KAZIMIERZ, działacz gdańskiej Polonii
| < Poprzednie | Następne > |
KAZIMIERZ SZYMAŃSKI (9 II 1875 Limanowa – 9 III 1953 Gdańsk), inspektor celny, literat, działacz społeczno-polityczny. W młodości pracował jako celnik na granicy austriacko-rosyjskiej. W 1920 znalazł się w gronie pierwszych urzędników Delegatury Ministerstwa Skarbu RP do Spraw Celnych w Gdańsku, następnie pracował (po przemianowaniu tej instytucji) w polskim Inspektoracie Ceł dla obszaru II Wolnego Miasta Gdańska (z kolejnymi siedzibami przy Komisariacie Generalnym RP. Aktywny w życiu gdańskiej Polonii, członek Towarzystwa Śpiewu Moniuszko, Towarzystwa Śpiewu Kościelnego Cecylia w Gdańsku, Towarzystwa Śpiewaczego Lutnia w Gdańsku, prezes VI Okręgu Gdańskiego Pomorskiego Związku Śpiewaczego. Od 1921 wiceprezes Koła Miłośników Sceny przy Gminie Polskiej. Od jesieni 1923 skarbnik i członek zarządu Towarzystwa Przyjaciół Nauki i Sztuki, 1925–1928 jego sekretarz generalny. W 1929 członek komitetu budowy kościoła Chrystusa Króla.
Zasłużony dla gdańskiego harcerstwa, m.in. autor Hymnu gdańskich harcerzy; sztuki o głównym harcerskim motywie Myśmy przyszłością narodu (premiera 6 XI 1938 w hali Stoczni Gdańskiej przy Fuchswall 6 (ul. Lisia Grobla)), w 1938 otrzymał od Chorągwi Gdańska tytuł Harcerza Rzeczypospolitej. W 1927 mieszkał przy Wallgasse 15/16 (ul. Wałowa). Opuścił Gdańsk 24 VIII 1939, okres II wojny światowej spędził na Wileńszczyźnie, od 1945 ponownie w Gdańsku.
Żonaty był z Heleną z domu Przedpełską (1881 – 20 VIII 1971), działającą w okresie II Wolnego Miasta Gdańska w Kole Polek i Kole Przyjaciół Harcerstwa w Gimnazjum Polskim Macierzy Szkolnej. Ojciec ks. Stefana, Stanisława, Edwarda (1904–1966), Marii primo voto Jankowskiej, secundo voto Narewskiej (1908–1995), Tadeusza (19 XI 1912 Nisko nad Sanem – 1 II 1979 Gdańsk), Janiny po mężu Rozum (1917–1988), Mieczysławy po mężu Francuzowicz (1918–1999). Pochowany na cmentarzu Srebrzysko. Jego imię nosi jedna z gdańskich drużyn harcerskich.
