OMUTH CHRISTIAN, pastor kościoła św. Jana
| < Poprzednie | Następne > |
CHRISTIAN OMUTH (1631 Gdańsk – 29 V 1680 Gdańsk), teolog, pastor kościoła św. Jana. Pochodził z rodziny szlacheckiej. Od 1644 uczeń Gimnazjum Akademickiego. W latach 1657–1667 był pastorem w Stegnie (Kobbelgrube, Steegen), następnie diakonem i od 1672 do śmierci pastorem w kościele św. Jana w Gdańsku. 26 VIII 1667 utracił nagle głos, po krótkiej poprawie dolegliwość nasiliła się, po kilku dniach – bez stosowania lekarstw – głos ostatecznie powrócił. Uznano to za skutek jego szczególnie żarliwych modlitw.
Na polecenie Ministerium Duchownego, wraz z pastorem kościoła Najświętszej Marii Panny (NMP), Nathanaelem Dilgerem, i kaznodzieją kościoła św. Katarzyny, Michaelem Bürichem, pełnił w latach 1673–1675 rolę negocjatora w sporach teologicznych i konfliktach społecznych, do których doprowadzała działalność pastora kościoła św. Trójcy Aegidiusa Straucha. W efekcie przedstawiciele opowiadających się za Strauchem gdańskich cechów blokowali mu dostęp do ambony i żądali zakazania mu głoszenia potępiających kazań.
Wraz z Heinrichem Nicolaim był autorem ćwiczeń do etyki dla Gimnazjum Akademickiego (Gymnasii Ethici Exercitatio XV: De Amicitia, Dantisci 1649). Był autorem rozprawy teologicznej poświęconej kwestii wskrzeszenia niewiernych po końcu świata (Disputatio theologica de resurrectione impiorum, quam annuente eo, qui est ressurectio et vita ..., Wittenbergae 1677). Autor wielu mów pogrzebowych, między innymi na pogrzebie pastora kościoła NMP Johanna Botsacka (Christlicher Leich-Sermon, bey ... Leich-Begängnis des … H. Johannis Botsacci, der Heil. Schrift weitberühmten Doct. und umb die ganze Evangelische Kirche wolverdienten Theologi, auch der Kirchen zu St. Marien in Dantzig, treufleissigen Pastoris; eines Ehrw: Ministerii Senioris, und zuletzt Emeriti. Aus den Worten so Apocal. 22. Vers. 12. 13. 14. zu lesen: Siehe, Ich komme bald, und mein Lohn mit mir, zu geben einem jeglichen, wie seine Wercke seyn werden etc. In gemeldter Kirchen gehalten …, Dantzig [1674]).
Do 1945 na północnej ścianie chóru kościoła św. Jana, na lewo od drzwi wejściowych do Biblioteki Zappia wisiał jego portret namalowany w 1667, zaginiony podczas działań wojennych.
