DOBOSZ-KINASZEWSKA HENRYKA, reporterka
| < Poprzednie | Następne > |
HENRYKA DOBOSZ-KINASZEWSKA (ur. 16 IV 1940 Kolano, województwo lubelskie), reporterka. W 1962 roku absolwentka polonistyki na Uniwersytecie im. Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, absolwentka zaocznego Studium Dziennikarskiego przy Stowarzyszeniu Dziennikarzy Polskich (SDP). W latach 1962–1964 redaktorka Działu Literatury Pięknej w Wydawnictwie Lubelskim; 1964–1966 dziennikarka w „Gazecie Zielonogórskiej”, 1967–1975 publicystka, kierowniczka działu kulturalnego w tygodniku „Nadodrze” w Zielonej Górze.
W latach 1975–1978 publicystka „Głosu Wybrzeża”; 1979–1981 „Tygodnika Kulturalnego”, w 1981 kierowniczka działu kulturalnego w tygodniku „Samorządność”. Uczestniczka strajku w sierpniu 1980 w Stoczni Gdańskiej, sygnatariuszka oświadczenia polskich dziennikarzy wspierających strajk stoczniowców. W stanie wojennym stała współpracowniczka prasy podziemnej, między innymi „Przeglądu Politycznego”, „Przekazu”, „Podpunktu” oraz czasopism katolickich „Gwiazdy Morza”, „W Drodze”. Współredaktorka i współorganizatorka publikacji książkowych: Wiązania, Grudzień 70, Dojrzewanie, powstałych w niezależnym środowisku twórczym przy Duszpasterstwie Akademickim oo. dominikanów. Z Tadeuszem Skutnikiem autorka publikacji Dojrzewanie, przygotowanej na przyjazd papieża Jan Paweł II do Gdańska w czerwcu 1987. Po 1989 w zespole redakcyjnym „Tygodnika Gdańskiego”, następnie współorganizatorka i kierowniczka działu kultury w „Gazecie Gdańskiej”.
W latach dziewięćdziesiątych w Telewizji Polskiej Gdańsk zrealizowała cykl rozmów z wybitnymi osobistościami kultury pt. „Szkice do portretu”. Autorka filmów dokumentalnych między innymi o Adamie Zagajewskim (1992), Stanisławie Barańczaku (1993), Franciszce Cegielskiej (2005) i Lechu Bądkowskim (2007). Współautorka (z Adamem Kinaszewskim) siedmioodcinkowego cyklu „Warszawa – pejzaż z Singerem” (1999) oraz filmu I to wszystko zamienia się w taniec (2009) – oba obrazy poświęcone polskim Żydom w okresie międzywojennym. Z Oskarem Piotrem Martinem wyreżyserowała film dokumentalny „Czarni” (2017), z muzyką Mikołaja Trzaski, ukazujący działalność animatorów Centrum św. Jana, księdza Krzysztofa Niedałtowskiego i Larrego Okey Ugwu. Autorka (scenariusz i reżyseria) telewizyjnych filmów dokumentalnych Komu skrzypce, a komu futerał (2013) poświęcony Mieczysławowi Czychowskiemu i O tych, którzy zbudowali pomnik (2020).
Laureatka między innymi w latach 1969 i 1972 – I i II nagrody Klubu Publicystów Kulturalnych SDP, II nagrody w konkursie tygodnika „Polityka” pt. „Robotnicy lat 80-tych”, w 1978 – II nagrody w konkursie na reportaż literacki tygodnika „Czas”. Odznaczona Medalem Solidarności, w 2007 Medalem Księcia Mściwoja II (za działalność publicystyczną, udział w strajkach sierpniowych, realizację filmów o ich uczestnikach). W 1973 roku uhonorowana tytułem Zasłużony Działacz Kultury.
Żona Adama Kinaszewskiego, matka Pauliny (ur. 24 VII 1976), aktorki, wokalistki, skrzypaczki i pedagoga.
