KANKEL JOHANN, nauczyciel, poeta, drukarz
| < Poprzednie | Następne > |
JOHANN KANKEL (21 XI 1614 Wolgast (Meklemburgia) – 1 VI 1687 Visingsö (Szwecja)), nauczyciel, poeta. Syn Petera Kankela, budowniczego i Elisabeth z domu Timme. Nic nie wiadomo o jego edukacji, także drukarskiej, natomiast z mistrzostwem publikowane przez niego w drugiej, szwedzkiej części kariery tzw. druki labiryntowe mogą świadczyć o jego niemieckim wykształceniu zawodowym, gdyż w takiej specjalizacji w owym czasie kształcono tylko w Niemczech.
Odnotowany w Gdańsku w 1639 jako autor wiersza napisanego z okazji ślubu drukarza Eliasa Müllera. W okresie późniejszym dał się poznać jako twórca poezji okolicznościowej, jeden z wierszy poświęcił burmistrzowi Danielowi Falckemu (kilkanaście druków zachowało się w zbiorach Polskiej Akademii Nauk Biblioteki Gdańskiej). Od 1644 pracował jako bakałarz w szkole św. Katarzyny, 1 V 1648 został dzwonnikiem tego kościoła. Znał tajniki sztuki drukarskiej, zapewne był związany z gdańską oficyną rodziny Rhete (zob. Georg Rhete, David Friedrich Rhete, drukarstwo i drukarnie).
Nie uzyskawszy zgody Rady Miejskiej na prowadzenie własnego zakładu typograficznego, z rekomendacjami szwedzkiego kanclerza koronnego Magnusa Gabriela de la Gardie w 1664 wyjechał do Sztokholmu, prowadził niemiecką szkołę pisania i arytmetyki w Norrmalm (obecnie część Sztokholmu), założył szkołę drukarską na wyspie Visingsö (jezioro Wetter), na jego brzegu naprzeciwko w Röttle koło Gränny zbudował papiernię, od 8 VIII 1666 kierował drukarnią Pe(h)ra Brahe Młodszego (1602–1680), zyskując jako drukarz duże uznanie.
Pierwszą jego szwedzką publikacją (20 VII 1667) było unikalne pismo w toczącej się przez lata (bez powodzenia) sprawie rozwodowej z drugą żoną. Drukował dzieła wspierające dążenia Brahe do zapewnienia niepodległości jego hrabstwa, a jednocześnie świadczące o jego zainteresowaniach kulturalnych (np. Kronikę Norlandza (1670), Historię Aleksandra Wielkiego (Alexandri Magni historia, 1672) czy Ekonomię (Oeconomia) samego Pera Brahe (1677)), oraz wiele druków mniejszego formatu, wśród których było wiele wcześniejszych jego własnych pism okolicznościowych, wierszy itp., których nie zdążył wydrukować w czasach gdańskich. Kierował drukarnią po śmierci swego patrona, ostatni znany druk jego autorstwa pochodzi z 1685. Ze względu na podeszły wiek w 1686 odrzucił propozycję Akademii w Uppsali prowadzenia drukarni królewskiej.
Był dwukrotnie żonaty: od 11 XI 1641 z Marią (zm. 24 VIII 1653 Gdańsk), córką rajcy koszalińskiego Daniela Selle, od 3 III 1654 z Rebeccą, córką komornika śląskiego Mattheusa Effenbarta. Miał syna, pastora w Väckelsång (koło Växjö), gdzie został pochowany 28 I 1688.
Bibliografia:
Almqvist Sven, Johann Kankel, sok.riksarkivet.se/sbl/Presentation.aspx?id=12345.
Zientarski Włodzimierz, Kankel Jan, Słownik Pomorza Nadwiślańskiego, t. 2, Gdańsk 1994, s. 343.
