BRAMA ORUŃSKA
| < Poprzednie | Następne > |
BRAMA ORUŃSKA (Petershagener Tor), zwana też Bramą Peterszawską lub Zaroślakiem. Zbudowana w latach 1655–1656 w pasie zewnętrznych południowych umocnień miejskich, łączących forty Biskupiej Górki z bastionem św. Gertrudy na Starym Przedmieściu, z mostem nad zasypaną w XIX wieku fosą. Rozebrana w roku 1927.
Znajdowała się w południowej części tzw. Zaroślaka Zewnętrznego, w ciągu obecnego Traktu św. Wojciecha (na wysokości obecnej ul. Kaznodziejskiej i dawnego szpitala św. Gertrudy), blokując od strony południowej dostęp do miasta. Na przełomie XIX i XX wieku w formie czterech kwadratowych baszt w kształcie słupów o wysokości 7 m, flankujących sąsiadujące z nią murowano-ziemne bastiony przybramne, między którymi znajdowały się dwuskrzydłowa brama dla pojazdów i dwa przejścia dla pieszych po jej obu stronach. Pełniła także funkcję rogatki miejskiej dla ruchu od strony Oruni i Tczewa. W 2. połowie XIX wieku przebudowana w celu poszerzenia drogi dla pojazdów i tramwaju na Orunię, najpierw w 1878 konnego, w 1897 linii zelektryfikowanej ( tramwaje). Baszty otrzymały w XIX wieku okładzinę z żółtej cegły i kamienne płaskie zwieńczenia. Zbędne wrota bramne usunięto na przełomie XIX i XX wieku.
