BRAMA ORUŃSKA
< Poprzednie | Następne > |



BRAMA ORUŃSKA (Petershager Thor), zwana też Bramą Peterszawską lub Zaroślakiem. Zbudowana w latach 1655–1656 w pasie zewnętrznych południowych umocnień miejskich, łączących forty ► Biskupiej Górki z bastionem św. Gertrudy na ► Starym Przedmieściu, z mostem nad zasypaną w XIX wieku fosą. Znajdowała się w południowej części tzw. ► Zaroślaka Zewnętrznego, w ciągu obecnego ► Traktu św. Wojciecha (na wysokości obecnej ul. Kaznodziejskiej i dawnego ► szpitala św. Gertrudy), blokując od strony południowej dostęp do miasta. Na przełomie XIX i XX wieku w formie czterech kwadratowych baszt w kształcie słupów o wysokości 7 m, flankujących sąsiadujące z nią murowano-ziemne bastiony przybramne, między którymi znajdowały się dwuskrzydłowa brama dla pojazdów i dwa przejścia dla pieszych po jej obu stronach. Pełniła także funkcję rogatki miejskiej dla ruchu od strony ► Oruni i Tczewa.
W 2. połowie XIX wieku przebudowana w celu poszerzenia drogi dla pojazdów i tramwaju na Orunię, najpierw w 1878 konnego, w 1897 linii zelektryfikowanej (► tramwaje). Baszty otrzymały w XIX wieku okładzinę z żółtej cegły i kamienne płaskie zwieńczenia. Zbędne wrota bramne usunięto na przełomie XIX i XX wieku, bramę rozebrano poczynając od 1919.