FAC BOLESŁAW, prozaik, poeta
| < Poprzednie | Następne > |
BOLESŁAW FAC (9 II 1929 Międzychód nad Wartą – 12 I 2000 Gdańsk), prozaik, poeta, tłumacz. Dzieciństwo spędził w Bydgoszczy, gdzie ukończył Miejskie Gimnazjum im. Mikołaja Kopernika. W Gdańsku od roku 1947; absolwent (1950) Conradinum, w latach 1952–1954 studiował w Wieczorowej Szkole Inżynierskiej, w 1950–1982 pracownik Stoczni Gdańskiej (m.in. inżynier przygotowania produkcji, kierownik Centralnej Rozdzielni Dokumentacji, w latach 1964–1982 kierownik Zakładowego Ośrodka Informacji Techniczno-Ekonomicznej). Debiutował w roku 1956 wierszami na łamach studenckiego dwutygodnika „Kontrasty”. W 1959 roku wydał pierwszą książkę poetycką Gotyk dźwięku. Animator życia literackiego i kulturalnego. Współtwórca teatru studenckiego Kontrapunkt przy Akademii Medycznej w Gdańsku, Grupy Literackiej „Seledyn” (1956–1957), literacko-artystycznej grupy studenckiej Szkoła Grafomanów (1957–1960). Autor kilkunastu tomików wierszy, siedmiu powieści (m.in. Misja specjalna, Damroka, Aureola, czyli powrót do Wrzeszcza, Wspólne zmartwienia), sztuk teatralnych, przekładów z literatury niemieckiej. Od roku 1960 członek Gdańskiego Oddziału Związku Literatów Polskich, w latach 1981–1983 jego prezes. Inicjator ustanowionego w 1992 roku Konkursu Literackiego Miasta Gdańska (od 2002 imienia Bolesława Faca). W okresie 1959–1981 członek Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Pracował także w Katedrze Filologii Germańskiej Uniwersytetu Gdańskiego. Pochowany na cmentarzu Srebrzysko.
