BORCKMANN ANDREAS (II), burmistrz Gdańska
| < Poprzednie | Następne > |
.JPG)
ANDREAS BORCKMANN (30 I 1635 Gdańsk – 17 XII 1722 Gdańsk), burmistrz Gdańska. Wnuk burmistrza Andreasa Borckmanna, syn Gabriela (13 X 1599 Gdańsk – 14 III 1668 Gdańsk), ławnika (od 1653), rajcy (od 1657), sędziego (w 1662), właściciela Przywidza (Mariensee), dzierżawcy Grabin-Zameczku (Grebin) oraz Sztutowa (Stutthof), i jego drugiej, poślubionej 2 III 1632 w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP) żony Elisabeth (1610 – 15 IV 1647 Gdańsk), jednej z dziesięciorga dzieci gdańskiego kupca i rajcy Michaela Wiedera (6 IX 1579 Elbląg – pochowany 6 IX 1645 w kościele NMP pod płytą nagrobną nr 314, zakupioną w 1618) i poślubionej 18 IX 1607 w kościele NMP Adelgundy von der Linde (1589–1663).
Od listopada 1644 uczył się w Gimnazjum Akademickim, studiował w 1656 na uniwersytecie w Lejdzie. W 1662 został sekretarzem Rady Miejskiej, 7 III 1679 otrzymał kupieckie obywatelstwo Gdańska
jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli). Od 1690 był ławnikiem, od 1698 rajcą, w tym roku także sędzią. Godność burmistrza, której doczekał się w wieku 69 lat, pełnił od 1704. Wiekiem trzeba tłumaczyć nietypowy bieg jego kariery jako burmistrza. Urząd pierwszego burmistrza pełnił tylko w 1705 i 1711, drugiego w 1704 i 1710, natomiast trzeciego w 1709, 1713, 1714, 1715, 1716, 1717, 1718, 1719, 1720, 1721 i 1722, czwartego zaś w 1706, 1707, 1708 i 1712. W 1708 był burgrabią królewskim w Gdańsku i od tego roku protoscholarchą. Od 1707 do 1722 pełnił z ramienia Rady Miejskiej funkcję zarządcy posiadłości wiejskich miasta na Żuławach Gdańskich.
Jako burmistrz jak i osoba prywatna wspierał gdańskie przytułki i szpitale. W 1704, z okazji wyboru na pierwszego burmistrza, okolicznościowy wiersz poświęcił mu kaznodzieja z Domu Dobroczynności Gabriel Benter (1682–1721), późniejszy pastor w Tczewie. Był także adresatem innych podobnych utworów: w
1705 Georga Daniela Seylera (późniejszy rektor gimnazjum w Elblągu), w 1708 Johanna Ernsta Schrödera (rektora szkoły św. Katarzyny) i Johannesa Sartoriusa (profesora Gimnazjum Akademickiego). W młodości (1648) sam był również autorem okolicznościowego utworu z okazji trzeciego ożenku ojca (Solemnitati nuptiali Gabrielis Borckmann ac Catharinae Schultzin Rutger zur Horst relictae viduae). Po 1662 napisał po niemiecku poemat barokowy, ogłoszony pod łacińskim tytułem: Summum mundi gaudium summa vanitas. Był właścicielem kamienicy przy Kürschnergaße (ul. Kuśnierska) i Dworu XI w Sopocie (obecnie ul. Bohaterów Monte Cassino, w miejscu plebanii kościoła św. Jerzego), w którym 21 VII 1710 gościł przebywającego w Gdańsku króla polskiego Augusta II; w 1710 nabył wieś Mały Kack (obecnie część Gdyni).
16 IX 1688 ożenił się (w wieku 53 lat) z Concordią (1649 – 5 X 1712), córką burmistrza Nicolausa von Bodecka, wdową po Johannie Heinrichu Giese. Concordię żegnał w 1712 żałobnym wystąpieniem m.in. pastor kościoła NMP Joachim Weickhmann. Ojciec
Valentina Andreasa (1689–1736), od 21 V 1715 posiadającego kupieckie obywatelstwo Gdańska, który w 1730 sprzedał za 60 000 florenów Mały Kack Ernestowi von Krockow (Krokowskiemu), oraz córkę Adelgunde Concordię, wydaną za medyka miejskiego Samuela Wolffa, matkę burmistrza Samuela Wolffa.
Pochowany 4 I 1723 w kościele NMP, kantatę pogrzebową skomponował Maximilian Dietrich Freislich, wiersz żałobny poświęcił mu m.in. Johann Daniel Unselt.
