BAIL HUGO, nadburmistrz Gdańska
| < Poprzednie | Następne > |
HUGO KARL AUGUST BAIL (21 III 1863 Gdańsk – 20 XII 1942 Gdańsk-Wrzeszcz), prawnik, nadburmistrz Gdańska. Syn Theodora Karla Baila i Berty Gutschke (1833–1911), starszy brat gdańskiego kupca Karla Baila (1866 Gdańsk – po 1942).
W latach 1870–1881 był uczniem realnej szkoły św. Jana, maturę uzyskał w 1883 w Gimnazjum Miejskim, studiował prawo na uniwersytetach w Heidelbergu i Lipsku. Po doktoracie z prawa i otrzymaniu uprawnień urzędnika sądu państwowego po egzaminach w Berlinie (w 1886 na referendarza, w 1890 na asesora sądowego) w latach 1886–1893 pracował jako sędzia asesor w Kwidzynie i Poznaniu. W 1893 został etatowym radcą w Zarządzie Miasta w Gdańsku, zajmował się sprawami socjalnymi i instytucjami opieki społecznej (domami starców, sierocińcami).
W latach 1910–1921 był burmistrzem Gdańska (zastępca nadburmistrza), kierując bieżącą pracą Zarządu Miasta i nadzorując przedsiębiorstwa gospodarki komunalnej. Urzędował na drugim piętrze Ratusza Głównego Miasta, w gabinecie we wschodnim narożniku dzisiejszej Sali Morskiej. Po śmierci nadburmistrza Heinricha Scholtza sprawował – od 8 X 1918 do wyboru 19 II 1919 Heinricha Sahma na kolejnego nadburmistrza – obowiązki szefa administracji miejskiej w trudnym okresie rewolucyjnych napięć. Funkcję burmistrza kierującego na co dzień administracją miejską pełnił do 31 III 1921, czyli do likwidacji Zarządu Miasta, którego kompetencje przejął Senat Wolnego Miasta Gdańska (WMG). W kwietniu 1921 wrócił do zawodu prawniczego i aż do śmierci pracował jako gdański adwokat i notariusz. W latach 1925–1928 był nieetatowym senatorem II WMG. W latach 1910–1921 był prezesem Towarzystwa Pokoju. Był autorem sztuki Der Streik (Strajk), opartej na wydarzeniach w gdańskich stoczniach, napisanej w 1909 i wystawionej w gdańskim Teatrze Miejskim w 1914.
W 1897 mieszkał przy Fleischergasse 68 (ul. Rzeźnicka), w latach 1908–1914 przy Thornsche Gasse 13 (ul. Toruńska), 1921–1928 przy Jäschkentaler Weg 46 (ul. Jaśkowa Dolina), 1935–1942 w apartamencie przy Ferberweg 2 (ul. Miszewskiego).
29 III 1900 zawarł w Gdańsku związek małżeński z Heleną Hanach Apfelbaum (24 I 1879 Gdańsk – po 1942), córką kupca Ottona Juliusa Apfelbauma (1831–1909). Miał z nią czwórkę dzieci. Syn Theodor (27 X 1902 Gdańsk – 1 IV 1994 Bonn) w 1921 ukończył szkołę średnią św. Jana, w 1927 uzyskał doktorat z prawa; pracował w służbie celnej w Gdańsku, w 1941 w Hamburgu jako urzędnik ministerstwa gospodarki Trzeciej Rzeszy. Drugi syn, Otto, po studiach w Niemczech przebywał w 1942 poza Gdańskiem.
Zmarł w następstwie urazów po wypadku tramwajowym w grudniu 1942 oraz choroby nowotworowej. Po kremacji urna z jego prochami została złożona na jednym z gdańskich cmentarzy.
