SZCZESIAK EDMUND, dziennikarz, reporter
| < Poprzednie | Następne > |
EDMUND SZCZESIAK (ur. 8 XII 1942 Brodnica), dziennikarz, reporter. Syn Wincentego i Agnieszki. W 1961 z uwagi na stan zdrowia przerwał studia na
Wydziale Leśnictwa Wyższej Szkoły Rolniczej w Poznaniu, pracował w magazynie Powiatowego Związku Gminnych Spółdzielni w Kartuzach. Od 1962 studiował na Wydziału Budownictwa Wodnego Politechniki Gdańskiej, w czasie studiów był członkiem redakcji pisma „Politechnika”. W latach 1969–1973 dziennikarz „Głosu Wybrzeża”, 1973–1976 „Tygodnika Morskiego”, 1976–1981 tygodnika „Czas”. W sierpniu 1980 relacjonował strajk w Stoczni Gdańskiej im. Lenina. Członek Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR), delegat na IX Nadzwyczajny Zjazd (1981), na znak protestu przeciwko wprowadzeniu stanu wojennego oddał legitymację, nie przeszedł weryfikacji; do 1983 bez pracy.
W 1983–1989 zastępca redaktora naczelnego „Pomeranii”, organu Zarządu Głównego Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego. Od 1989–1999 redaktor w „Tygodniku Gdańskim”, 1991–1999 redaktor naczelny „Wieczoru Wybrzeża”. W latach 2000–2001 i 2009–2011 redaktor naczelny „Pomeranii”, od 2002 na emeryturze. Wykładowca między innymi w Wyższej Szkole Międzynarodowych Stosunków Gospodarczych i Politycznych, Gdańskiej Wyższej Szkole Humanistycznej oraz na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Gdańskiego.
Autor publikacji książkowych, między innymi A może lubi pan walkę (1979), Znachor w bloku (1987), Kolce syberyjskiej róży (1990, wspólnie ze Stanisławem Jankem), Barwy Kaszub (1995), Mała odyseja (1996), Oni uzdrawiają (1998), Okno na wolność (2005), Kaszuby wołają nas (2004), Borusewicz. Jak runął mur (2005), My podziemni (2006). W 2000 odznaczony Medalem Stolema, w 2006 Medalem Księcia Mściwoja II. W 2012 za całokształt pracy twórczej, a w 2018 z okazji jubileuszu 50-lecia pracy otrzymał Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury.
