HAUSEN CHRISTIAN von, złotnik
| < Poprzednie | Następne > |
CHRISTIAN von HAUSEN (12 IV 1716 Toruń – 3 IX 1792 Gdańsk), złotnik. Syn toruńskiego złotnika Johanna von Hausena II (ur. 1675) i poślubionej przez niego 1700/1705 Cathariny Elisabethy Schultz. Brat Johanna, Gottfrieda i Anny (zm. 30 VIII 1745 w wieku 26 lat). Od 1749 zatrudniony jako czeladnik w warsztacie Beniamina Berendta I w Gdańsku. Tutaj też wykonał w 1750 pracę mistrzowską w warsztacie Beniamina Döblera. 14 X 1750 otrzymał obywatelstwo Gdańska. Funkcję kompana (podstarszego) gdańskiego cechu złotników pełnił w 1762, starszego cechu w latach 1763, 1767.
Czeladnikami w jego warsztacie byli od 1752 Sebastian Friedrich Grass (Gras, Groß; 23 I 1726 Rewal (Tallin) – 27 VIII 1764), od 1762 Paul Eckholt i od 1766 Ernst Wilhelm Frentzel, prace mistrzowskie wykonali w 1763 Friedrich Wilhelm Sponholtz i Johann Christoph Wonnecker II (Wunicker; 1730 – 2 IV 1813), w 1767 Christian Gottlieb Holl. Zawodu uczyli się u niego: od 1750 Johann Friedrich Galle z Poznania, od 1751 Cornelius Hertel, Abraham Gottfried Tiel (1757), Johann Benjamin Glammert (1762), Carl Gottlieb Bähr (1768) i Johann Carl Hein (1772), którzy uzyskali dyplom oraz Johann Christian Lämel (1757), Abraham Friedrich (1758), Johann Michael Westfal (1759), Gottfried Gencke (1762), Johann Friedrich Dorshte (1765), Andreas Rahtke (1771) i Daniel Meyer (1781), którzy nauki nie ukończyli.
Używał znaków warsztatowych z pełnym nazwiskiem vHAUSEN w prostokącie oraz z inicjałami V/CH w trójlistnym polu z ogonkiem u dołu. Jako probierz cechowy używał znaku z inicjałami V/CH w trójlistnym polu. Wykonywał prace głównie dla kościołów na terenie Prus: kielichy (Chwaszczyno, Kobylniki, kościół ewangelicki w Toruniu), kielich do komunii chorych (dawniej kościół św. Bartłomieja w Gdańsku), monstrancje (Chojnice, Chwaszczyno, Pelplin), krzyże (dawniej kościół św. Józefa w Gdańsku; Chełmno), aplikacja na obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem (Tczew), dzban komunijny (dawniej kościół św. Jana w Gdańsku), kielich, krzyż ołtarzowy i kociołek na wodę święconą do kościoła w Łęgowie, kielich, puszka na komunikanty i dzban komunijny do kościoła w Medenau w Prusach Wschodnich (Kreis Fischhausen (Primorsk), obecnie Logwino w obwodzie kaliningradzkim). Spośród zachowanych przedmiotów świeckich wymienić można łyżkę do ryb (Muzeum Narodowe w Poznaniu) i cukiernicę (Muzeum Narodowe w Kielcach).
Był dwukrotnie żonaty. Po raz pierwszy ożenił się 15 XI 1750 z Anną Barbarą Hasse (pochowana 15 II 1753 w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP) w wieku 21 lat, po urodzeniu córki Jakobiny Eleonory). Po raz drugi żonaty był od ślubu w kościele NMP 1 XI 1753 z Constantią Renatą Krop (pochowana tamże 8 X 1772, w wieku 39 lat). Miał synów Christiana Tobiasa (chrzest 30 III 1756) i Johanna Melchiora (chrzest 9 VIII 1757), których w 1760 zapisał na naukę. Pierwszy z nich w 1786 uzyskał tytuł mistrzowski w Gdańsku i w 1787 uzyskał gdańskie obywatelstwo. Najstarsze z jego dzieci, córka Jakobina Eleonora (chrzest 30 I 1753 – 15 VI 1783) od ślubu w kościele NMP 28 IV 1772 była żoną diakona kościoła św. Bartłomieja Carla Heinricha Röhra (1743–1805). Najmłodsze dziecko, córka Justina Renata (chrzest 1 V 1759) została żoną jego byłego ucznia Friedricha Wilhelma Sponholtza. Zob. też złotnictwo.
