SENYSZYN JOANNA, profesor Uniwersytetu Gdańskiego
| < Poprzednie | Następne > |
JOANNA SENYSZYN (ur. 1 II 1949 Gdynia), ekonomistka, profesor Uniwersytetu Gdańskiego (UG), posłanka na Sejm Rzeczypospolitej Polski i Parlamentu Europejskiego. Córka porucznika żeglugi wielkiej Ryszarda Raulina (1 I 1884 – 26 I 1956 Gdynia) i właścicielki salonu krawieckiego, organizatorki pierwszych po 1945 gdańskich rewii mód, Danuty z domu Słotwińskiej (1912 – 1989 Gdynia). W 1967 absolwentka III Liceum Ogólnokształcącego im. Marynarki Wojennej RP w Gdyni, w 1972 Wydziału Ekonomii Produkcji (WEP) UG. Po studiach doktoranckich, w latach 1975–1977 starszy asystent WEP UG. Od 1977 doktor nauk ekonomicznych. W latach 1977–1992 adiunkt, od 1992 doktor habilitowana na podstawie dorobku i rozprawy Konsumpcja żywności w świetle potrzeb i uwarunkowań (Gdańsk 1992). Od 1996 profesor nadzwyczajny (tytularny), od 1998 profesor zwyczajny. W latach 1996–2002 dziekan Wydziału Zarządzania UG, w 2001–2004 kierownik Katedry Badań Rynku na Wydziale Zarządzania, w 2004–2011 kierownik Katedry Badań Rynku na Wydziale Nauk Społecznych UG. Od 2019 profesor emerytowany UG. Jednocześnie w latach 1994–1995 pierwszy rektor Wyższej Szkoły Administracji i Biznesu im. Eugeniusza Kwiatkowskiego w Gdyni.
Specjalistka z zakresu badań poziomu życia, konsumpcji, gospodarki żywnościowej, marketingu, praw człowieka. Autorka między innymi monografii Potrzeby konsumpcyjne. Wstęp do ekonomicznej teorii potrzeb (Gdańsk 1995), współautorka i redaktorka Elementy teorii konsumpcji (Gdańsk 1994), Równouprawnienie kobiet (Gdynia 2011), Prawa zwierząt (Gdynia-Kielce-Kraków 2014), Zdeptana tęcza. O dyskryminacji społeczności LGBT (Gdynia 2019).
W latach 1975–1990 członkini Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR), w 1980–1995 Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”, w 1998–2021 Sojuszu Lewicy Demokratycznej (SLD) (w latach 2005–2008 i 2011–2016 wiceprzewodnicząca partii), od 2021 członkini Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS).
W latach 1998–2001 radna Sejmiku Województwa Pomorskiego I kadencji, w 2001–2005 posłanka na Sejm IV kadencji (z okręgu gdyńsko-słupskiego, z listy SLD–Unia Pracy, w wyborach uzyskała 8317 głosów), w 2004 bezskutecznie ubiegała się o mandat do Parlamentu Europejskiego. W 2005–2007 posłanka do Sejmu RP V kadencji (z okręgu gdyńsko-słupskiego, w wyborach uzyskała 11 925 głosów), zasiadała między innymi w Sejmowej Komisji Łączności z Polakami za Granicą oraz Komisji Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa. W latach 2007–2009 posłanka na Sejm RP VI kadencji (z okręgu gdyńsko-słupskiego, z listy Lewica i Demokraci, w wyborach uzyskała 25 193 głosów). W kadencjach V i VI Sejmu RP była wiceprzewodniczącą Polsko-Tajwańskiego Zespołu Parlamentarnego. W 2009–2014 posłanka do Parlamentu Europejskiego VII kadencji (wybrana z okręgu krakowskiego, uzyskała w wyborach 43 661 głosów), należała do frakcji Postępowego Sojuszu Socjalistów i Demokratów, była wiceprzewodniczącą Komisji Na Rzecz Przestrzegania Świeckiej Polityki i Rozdziału Kościoła od Państwa w Krajach UE (2009–2014), wiceprzewodniczącą Podkomisji Praw Człowieka (2012–2014), członkinią Komisji Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia (2012–2014). W 2014 bezskutecznie ubiegała się o ponowny mandat do Parlamentu UE (z listy Koalicyjnego Komitetu Wyborczego SLD–UP, w wyborach uzyskała 34 588 głosów). W 2015 bezskutecznie kandydowała do Sejmu RP (z listy Zjednoczonej Lewicy), w 2018 podobnie do Sejmiku Pomorskiego (z listy SLD–Lewica Razem, w wyborach uzyskała głosów 12 807). Od 2019 posłanka na Sejm IX kadencji (z okręgu gdyńskiego, z listy SLD, w wyborach uzyskała 36 405 głosów), w 2019 zasiadała w Komisji Mniejszości Narodowych i Etnicznych, od tego też roku w Komisji Kultury i Środków Przekazu, wiceprzewodnicząca Parlamentarnego Zespołu do spraw Równouprawnienia Społeczności LGBT+ oraz Parlamentarnego Zespołu Praw Kobiet, współprzewodnicząca Parlamentarnego Zespołu Świeckie Państwo, członkini Parlamentarnej Grupy Kobiet. Od 2021 wiceprzewodnicząca klubu parlamentarnego PPS.
Działaczka na rzecz świeckości państwa, praw kobiet, dzieci, społeczności LGBT i zwierząt. W latach 1995–2004 przewodnicząca oddziału gdyńskiego Towarzystwa Opieki nad Zwierzętami, w 1999–2007 członkini Krajowej Komisji Etycznej do spraw Doświadczeń na Zwierzętach przy Komitecie Badań Naukowych PAN, od 2013 do 2016 prezeska stowarzyszenia „Polka Potrafi“, które uczy kobiety jak lepiej, mądrzej i przyjemniej żyć. W latach 2004–2020 stała felietonistka tygodnika „Fakty i Mity” (rubryka: „Katedra prof. Joanny S.”, od 2015 „Joanna w krainie kaczystów”), od 2020 stała felietonistka tygodnika „Fakty po Mitach” (rubryki: „Czerwone rękawiczki”, „Monidło”, „Alfabet naszych czasów”), autorka prawie 1000 felietonów. W latach 2004–2018 autorka jednego z najpoczytniejszych blogów internetowego „Onetu“ (około 100 000 wejść miesięcznie), komentatorka polityki na FB (w 2021: 50 0000 obserwujących) i TT (w 2021: 20 000 obserwujących).
W 2005 głosami internautów wybrana Feministką Roku (Ośkara 2005). W 2006 otrzymała nagrodę za najlepszy blog w kategorii „Polityka“. W 2006 i 2009 laureatka "Lustra Szkła Kontaktowego" dla najbardziej lubianego polityka roku. W 2018 otrzymała tytuł Ateisty Roku. Autorką (2005) i propagatorka pojęcia „kaczyzm" na określenie koncepcji politycznej „Prawa i Sprawiedliwości“.
Odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi (1994), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1996). Od 1976 żona Bogusława Senyszyna, sędziego, następnie adwokata.
