BINEROWSKI ZBIGNIEW, historyk, bibliotekarz
| < Poprzednie | Następne > |
ZBIGNIEW BINEROWSKI (5 VII 1927 Grudziądz – 9 I 1985 Gdynia), historyk, bibliotekarz, dyrektor Biblioteki Głównej Uniwersytetu Gdańskiego (UG). Syn Franciszka i Heleny, prowadzących w Gdyni gabinet dentystyczny. Jesienią 1939 stracił ojca, działacza Towarzystwa Ziem Zachodnich, rozstrzelanego przez hitlerowców w lasach piaśnickich. W okresie okupacji pracował jako robotnik w gospodarstwie ogrodniczym w Gdyni. W 1948 zdał maturę w Gimnazjum i Liceum Męskim w Gdyni, w 1952 ukończył historię na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika (UMK) w Toruniu. Po trzymiesięcznym stażu w Bibliotece Głównej UMK, od września 1952 pracował w gdańskiej Bibliotece Miejskiej (od 1955 Biblioteka Gdańska Polskiej Akademii Nauk), był kierownikiem pracowni rękopisów w Dziale Zbiorów Specjalnych. Badał dzieje budownictwa okrętowego w Gdańsku do końca XVIII wieku, problemy gdańskich cechów rzemieślniczych i handlu zbożowego. Od 1962 doktor na podstawie przygotowanej pod kierunkiem prof. Edmunda Cieślaka i opublikowanej w 1963 pracy Gdański przemysł okrętowy od XVII do początków XIX w. Rozwinięciem tematu były artykuły publikowane w czasopismach naukowych oraz opracowanie (wspólnie ze Stanisławem Gierszewskim) Rzemieślniczej produkcji drewnianych żaglowców od XIV do połowy XIX stulecia (w pracy zbiorowej Historia budownictwa okrętowego na Wybrzeżu, 1972).
Od 1 I 1969 zatrudniony został na stanowisku docenta etatowego na Wydziale Humanistycznym Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Gdańsku jako kierownik Biblioteki WSP, a po powstaniu w 1970 UG do 1981 był dyrektorem Biblioteki Głównej tej uczelni. Z tego okresu pochodzą jego publikacje dotyczące bibliotekarstwa i dziejów uniwersyteckiej placówki. Po 1970 prowadził zajęcia ze studentami Instytutu Historii UG i z zakresu bibliotekarstwa w Instytucie Filologii Polskiej UG. W 1973 na podstawie dorobku naukowego powołany na etatowego docenta w Instytucie Historii UG. Od 1981 zatrudniony w Instytucie Historii UG. Działał w zarządzie Gdańskiego Towarzystwa Naukowego (1977–1983 przewodniczył komisji historycznej), był członkiem redakcji „Rocznika Gdańskiego” (1977-1985), „Roczników Bibliotecznych” (od 1970) i „Libri Gedanenses”. Działał w Stowarzyszeniu Bibliotekarzy Polskich, był prezesem Oddziału Trójmiasto (1957-1959) i prezesem Zarządu Okręgu (1963-1965).
Odznaczony został Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi,, odznakami „Za Zasługi dla Gdańska”, „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”, „Zasłużony Pracownik Morza”, otrzymał Złotą Odznakę Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich. W 1984 otrzymał nagrodę kulturalną wojewody gdańskiego. Zmarł po ciężkiej chorobie, pochowany na cmentarzu w Gdyni-Leszczynkach.
