KÖHNE-JASKI ISRAEL, burgrabia gdański
| < Poprzednie | Następne > |
ISRAEL KÖHNE-JASKI (Jaschke; 1 XI 1573 Gdańsk – 10 XII 1641 Gdańsk), kupiec wyznania kalwińskiego. Wnuk Paula I Köhne-Jaskiego (1492–1564), siódmy syn Paula II (1535 – 1585), między innymi młodszy brat Andreasa. Od 1585 roku uczeń Gimnazjum Akademickiego. Od roku 1612 ławnik Głównego Miasta, od 1617 rajca, w 1621 sędzia, w 1633 i 1638 burgrabia królewski w Gdańsku, od 1636 kamlarz.
Wraz z bratem Andreasem kierował rodzinną firmą handlu bursztynem, ale w konsekwencji jego działalności politycznej w zasadzie prowadził ją samodzielnie. Oprócz handlu bursztynem zajmował się także handlem miedzią. 29 IV 1630 w Warszawie został przyjęty do polskiego herbu Półkozic i otrzymał polskie szlachectwo. W październiku 1637, w okresie sporu Gdańska z królem polskim Władysławem IV, między innymi w kwestii Komisji Okrętów Królewskich i wysokości cła palowego, z polecenia Rady Miejskiej sprawdzał zapasy żywności w Gdańsku na wypadek ewentualnego oblężenia miasta, śledził też poczynania strony polskiej w sprawie planów skierowania głównego koryta Wisły przez Elbląg.
Był właścicielem Jaśkowej Doliny, w 1678 uzyskał przywilej sprzedawania w należącej tu do niego karczmie obcego piwa. Na jego i braci zlecenie Abraham van den Block w 1628 wykonał w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny (NMP) epitafium dziada, Paula I. Od 5 II 1602 żonaty był z Anna (zm. 22 X 1639), córką Gabriela Schumanna, ojciec sześciorga dzieci. Jego syn, Israel (1614–1675), był starostą berwaldzkim i prabuckim.
Pochowany w kościele NMP. Po jego śmierci elektor brandenburski Fryderyk Wilhelm skasował przywilej na monopol bursztynowy, co zakończyło wielką karierę rodziny, rozpoczętą za czasów dziada Paula.
