FALCKE DANIEL, burmistrz Gdańska
| < Poprzednie | Następne > |
DANIEL FALCKE (7 VI 1582 Gdańsk – 26 XII 1646 Gdańsk), burmistrz Gdańska. Rodzina Falcke już w XV wieku doszła w Gdańsku do dużego znaczenia, jednak gałąź, z której pochodził, w początku XVI stulecia przeżywała okres regresu. Zarówno jego dziadek, Johann, jak i ojciec, również Daniel (zm. 1606), byli kupcami, ojciec także dzierżawcą Jasienia, nie zasiadali jednak we władzach miasta. Matką była Dorothea, córka kupca Jacoba Kerstena (zm. 1597, pochowana w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny (NMP)). Miał dwie starsze siostry: Dorothea (Ortke) (1570–1652) od 1590 roku była żoną Heinricha Kämerera, rajcy (od 1631); Kordula (około 1576 – 1627) w 1597 roku poślubiła w kościele NMP wdowca, Gabriela Olhafa. Młodszy brat Johann (8 III 1585 – 1625) był kupcem, żonatym z Marią von Dorne, która jako wdowa poślubiła później Salomona Schumanna.
Daniel Falcke od 1614 roku był ławnikiem Głównego Miasta, od 1630 rajcą i w tym roku sędzią, w 1645, już u schyłku życia, został wybrany do kolegium burmistrzów. W 1645 pełnił funkcję drugiego burmistrza, w 1646 – pierwszego.
Nieznany jest tok jego edukacji ani bliżej preferencje i dokonania polityczne. W gronie Ławy i Rady zaliczał się do zwolenników luteranizmu, co po 1612 roku zapewne ułatwiało mu karierę urzędniczą w mieście. Od 1624 był właścicielem kamienicy przy Lange Markt 38 (Długi Targ, na rogu obecnej ul. Kuśnierskiej).
20 VI 1605 roku ożenił się z Anną, córką kupca Marcina Dassowa (Derschow). Wśród ich siedmiorga dzieci były urodzone około 1610 roku bliźnięta, noszące podobne imię: Constantin (zm. 1659) poślubił w 1650 Adelgundę, córkę Martina Kriega; Constantia (zm. 1682) poślubiła w 1630 Heinricha Nimsgardta, a po jego śmierci w 1647 wyszła za mąż za późniejszego burmistrza Gabriela Krumhausena. Za mąż wyszły także dwie inne siostry: urodzona w 1608 Dorothea (za Friedricha Tanta, 1626) oraz urodzona w 1612 Elisabeth (za Daniela Olhaffa, 1635). Trzej synowie: Dirk (1606–1624), Johann (1618–1649) oraz Daniel (1621–1649) umarli młodo, w stanie bezżennym.
Pochowany 2 I 1647 roku w krypcie kościoła NMP.
