DŁUGI TARG

< Poprzednie

Następne >

Długi Targ (w lustrzanym odbiciu), widok od strony zachodniej, Balthasar Friedrich Leizel, około 1780

Fragment północnej pierzei Długiego Targu z Dworem Artusa i Ratuszem Głównego Miasta, około 1880

Długi Targ od strony zachodniej

Portal Nowego Domu Ławy na Długim Targu, XIX wiek

Portal Nowego Domu Ławy na Długim Targu

DŁUGI TARG (Langer Markt). Najpóźniej od końca IX wieku istniały tu zabudowania związane z przeprawą przez Motławę (odkrycia archeologiczne pod Ratuszem Głównego Miasta). Po powstaniu Głównego Miasta, od połowy lat 20. XIV wieku, jego centralne miejsce. Początkowo zaliczany do ul. Długiej, wyodrębniony przed rokiem 1378 (forum-targ), od 1514 we współczesnej nazwie (lange markt). W XIV i XV wieku w każdą sobotę miejsce handlu mięsem; odcinek między obecną fontanną Neptuna a Ratuszem Głównego Miasta nazywany był Targiem Prosiąt. Targ w 1881 roku przeniesiono na plac Dominikański. Długi Targ pokryty był kamieniami polnymi, jego obecny poziom jest wyższy o 1,5 m w stosunku do poziomu z roku 1617. W 1882 roku (podobnie jak ul. Długa) wybrukowany kostkami granitu sprowadzonymi ze Skandynawii. W latach 1853–1854 dotarł tu gaz z gazowni miejskiej ( gazownie), w 1871–1873 doprowadzono nowe instalacje wodociągowo-kanalizacyjne, zastępując działający od początku XVI wieku wodociąg z wodą z Potoku Siedleckiego i Kanału Raduni. 27 V 1885 roku ruszyły z niego pierwsze tramwaje konne do Wrzeszcza (od 14 VII 1885 przez Targ przebiegała ich linia z ul. Łąkowej do Targu Rakowego), zelektryfikowane w 1896 ( tramwaje). W 1945 roku całkowicie zniszczony, odbudowany, pokryty szlifowanym granitem. 20 V 1959 zlikwidowano ruch tramwajowy, w grudniu 1960 roku, po oddaniu do użytku nowej jezdni łączącej ul. Chmielną z ul. Okopową, zlikwidowano ruch kołowy. Obecnie otoczony 46 zabudowanymi parcelami, z numeracją od wylotu ul. Ławniczej (w 1415 Matzkausche Gasse). Znajduje się tu Dwór Artusa. W kamieniczkach numer 1–4, zwanych „królewskimi”, począwszy od XVII wieku, kwaterowali odwiedzający Gdańsk królowie polscy: Zygmunt III Waza (1623, 1626, 1627), Władysław IV (1634, 1635, 1636), Jan Kazimierz (1651, 1656/57, 1659/1660), Jan III Sobieski (1677/1678), August II (1698, 1710, 1716) i Stanisław Leszczyński (1708, 1733/1734). W domu numer 1, o klasycystycznej fasadzie z czasów, kiedy należał do rodziny Muhlów, lokowano damy dworu. Właściwą kwaterą królewską były górne piętra renesansowe domu numer 2 (z portalem i figurą Neptuna na szczycie); 9 IX 1677 urodził się tu królewicz Aleksander Sobieski. W XVIII wieku kamieniczka należała do Rosenbergów. Przed ozdobionym bogatymi kratami przedprożem ustawiono dwie pionowe płyty kamienne z czasów Stefana Batorego (lewa jest autentyczna). W czasie pobytu królów sień tego domu pełniła funkcję sali tronowej. Połączona z nią specjalnie przebitym przejściem sień domu numer 3 służyła na przemian za jadalnię i salę sądową. Na przełomie XVII i XVIII wieku właścicielem tego domu był królewski poczmistrz Franciszek de Grata ( poczta). W kamieniczce numer 4, z fasadą z około 1630 roku, mieszkali medycy królewscy i niektórzy dworzanie. Bliźniacze rokokowe fasady numer 5 i 6 mają wspólne przedproże. Portal numer 5 skopiowano z Długiej 14, płyty przedproża z około 1700 roku pochodzą z domu Ferberów przy Długiej 29 (w balustradzie ich godło: żuraw z kamieniem w podniesionej łapie, symbol czujności). Przedproże (z postaciami nagich kobiet siedzących przy stole) klasycystycznej kamieniczki numer 7 przeniesiono z ul. Szerokiej 33. Dom numer 8 należał od roku 1726 do Brandesów. W klasycystyczną fasadę wmontowano kopię renesansowego portalu z domu numer 11. Przedproże pochodzi z Długiej 30, płyty z 3 gracjami i 2 sfinksami – z domu Pod Murzynkiem na Szafarni (obecnie hotel Podewils). Pierwotne przedproże ustawiono przed sąsiednim domem numer 9. Przed domem numer 10, o barokowej fasadzie z około 1705 roku, odtworzono i ustawiono przedproże z Długiej 76. W kamieniczce numer 11, należącej do burmistrza Johanna von Werdena, kwaterował Zygmunt August. Od roku 1695 właścicielem był rajca Johannes Brandes, którego herb wyrzeźbiono w przedprożu (przy odbudowie umieszczono niedokładną kopię, oryginał na dziedzińcu plebanii kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny). Kończący pierzeję dom numer 13 należał w końcu XVIII wieku do rajcy Karla Ludwiga Gralatha (przedproże stało pierwotnie przy ul. Piwnej 69). Za wylotem ul. Mieszczańskiej (w 1415 Birhalsche Gasse, do roku 1945 Berholdsche Gasse) dom numer 15, należący niegdyś do burmistrza Gerharda Brandesa, posiada renesansową fasadę z roku 1605, z barokowym przedprożem. Pod numerem 17, własność m.in. burmistrza Matthiasa Zimmermanna, mieszkała w roku 1504 królowa Helena, żona Aleksandra I Jagiellończyka. Na połączonych 3 parcelach z łącznym numerem 19 od roku 1825 funkcjonował hotel (De Leipzig, Hotel du Nord, Zum Preußischen Hof, po roku 1945: Jantar, obecnie Radisson Blu Hotel Gdańsk (zob. też hotele). Najbardziej okazała kamieniczka numer 20 (po 1822 siedziba Pruskiego Banku Królewskiego) stoi w miejscu domu burmistrza Gerta von der Beckego; obecnie częściowo autentyczna fasada z roku 1680 (dzieło Andreasa Schlütera). Od strony Motławy Długi Targ zamyka Brama Zielona. AJ