CHRZANOWSKI TADEUSZ, architekt, konserwator zabytków
| < Poprzednie | Następne > |
TADEUSZ (MACIEJ TADEUSZ PIOTR) CHRZANOWSKI (28 X 1932 Warszawa – 3 I 2016 Gdańsk), architekt, konserwator zabytków. Syn Czesława i Heleny z domu Stępniewskiej. Po śmierci ojca, od 1945 z matką w Gdańsku, zamieszkał na Zaroślaku. Ukończył Technikum Mechaniczno-Elektryczne, w 1958 absolwent Wydziału Architektury Politechniki Gdańskiej (PG). W latach studenckich działacz klubu studenckiego Żak oraz teatru studenckiego Bim-Bom, grywał tam drugoplanowe role, stworzył dokumentację fotograficzną działalności tego teatru.
Od 1958 pracownik gdańskiego oddziału Przedsiębiorstwa Państwowego Pracownie Konserwacji Zabytków, realizował m.in. odbudowę szczytów kościoła św. Katarzyny, Wielkiej Zbrojowni, Domu Kaznodziejów, konserwację północnego i zachodniego odcinka murów obronnych Głównego Miasta. W latach 1966–1968 koordynator budowy pomnika Walki i Męczeństwa Stutthof w Sztutowie. Wojewódzki konserwator zabytków w latach 1967–1973, konsultował i nadzorował rekonstrukcję przedproży przy ul. Mariackiej i św. Ducha oraz odbudowę wielu budowli Gdańska, inspirował adaptację parterów i przedproży na pracownie plastyczne i kawiarnie. Wiele uwagi poświęcił odbudowie Ratusza Głównego Miasta i Dworu Artusa, wedle jego projektu obudowano zachowaną basztę dawnej Bramy Kotwiczników, wspierał rekonstrukcję hełmu wieży kościoła św. Katarzyny.
Rozpoczął prawną ochronę zabytkowych układów ruralistycznych, wpisując je do rejestru zabytków (wieś Juszki). Prowadził współpracę z gdańskim oddziałem Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego. W 1972 rozpoczął starania o pozyskanie dokumentacji konserwatorskiej wnętrz gdańskich wykonanych przez Petera Deurera od jego syna Wolfganga. Po 1973 pracował w firmie budowlanej Kombet w Gdyni, w latach 1981–1991 ponownie na stanowisku wojewódzkiego konserwatora zabytków w Gdańsku, po 1991 do emerytury pracował w prywatnej firmie konserwatorskiej.
W latach 80. XX wieku uczestniczył w powołaniu polsko-niemieckich zespołów do spraw rekonstrukcji carillonu z kościoła św. Katarzyny ( carillony) oraz konserwatorskiej adaptacji prospektu organowego z kościoła św. Jana do wnętrza kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. Po 1991 uczestniczył w rekonstrukcji wnętrz Domu Uphagena jako koordynator prac konserwatorskich. Pochowany 8 I 2016 na cmentarzu Srebrzysko.
Od 1960 żonaty był z Haliną z domu Gwoździńską (10 V 1938 Borysław – 27 XII 2013 Gdańsk), absolwentką I Liceum Ogólnokształcącego, absolwentką PG, magistrem inżynierem elektroniki. Ojciec Jacka (ur. 1961), także magistra inżyniera elektroniki, mieszkającego w Szczecinie.
