SCHMIEDEN NATHANAEL, burmistrz Gdańska
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File:Nathanael_Schmieden.jpg|thumb|Nathanael Schmieden]] | + | [[File:Nathanael_Schmieden.jpg|thumb|Nathanael Schmieden, według [[FALCK JEREMIASZ | Jeremiasza Falcka]]]] |
[[File:2_Nathaniel_Schmieden.jpg|thumb|Karl Friedrich, syn burmistrza Nathaniela, według [[STECH ANDREAS| Andreasa Stecha]], 1691]] | [[File:2_Nathaniel_Schmieden.jpg|thumb|Karl Friedrich, syn burmistrza Nathaniela, według [[STECH ANDREAS| Andreasa Stecha]], 1691]] | ||
Wersja z 12:06, 4 cze 2022
NATHANAEL SCHMIEDEN (8 II 1601 Gdańsk – 11 V 1663 Gdańsk), burmistrz Gdańska. Pochodził z rodziny patrycjuszowskiej, przybyłej do Gdańska najprawdopodobniej z Kołobrzegu, do 1642 używającej nazwiska Schmidt. Był synem kupca gdańskiego Stephana Schmidta, właściciela Kamiennego Młyna i Marii, córki Hansa Bolnera. Mając rok, utracił rodziców w czasie wielkiej epidemii dżumy w Gdańsku, wychowywał się pod opieką dalszej rodziny.
Od 1616 był uczniem Gimnazjum Akademickiego, w 1618 studiował na uniwersytecie w Giessen, w 1619 w Lipsku. Odbył wieloletnią podróż po Europie, podczas której odwiedził Holandię (Lejdę), Anglię (Oxford), Francję (Paryż), Włochy (Rzym, Neapol i Sycylię). Przez Austrię i Polskę (z pobytem w Krakowie) w 1623 powrócił do Gdańska.
W 1625 wszedł do Trzeciego Ordynku jako mistrz Kwartału Wysokiego. Jednocześnie w latach 1630–1631 był przewodniczącym Rady kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. Od 1631 był ławnikiem Głównego Miasta, od 1634 rajcą, w 1635 sędzią. Od 1655 był burmistrzem. Urząd pierwszego burmistrza pełnił w 1656 i 1660, drugiego w 1655, 1659 i 1663, trzeciego w 1658 i 1662, czwartego w 1657 i 1661. W 1634 i 1648 (jako rajca) i w 1658 (jako burmistrz) był burgrabią królewskim w Gdańsku. Był także nadłowczym Mierzei Gdańskiej i członkiem Ławy Malborskiej w Dworze Artusa.
W 1637 (jako rajca) wraz z burmistrzem Nicolausem Pahlem brał udział w negocjacjach z wysłannikami króla polskiego Władysława IV w sprawie zniesienia przez polskie okręty blokady portu gdańskiego w związku ze sporami o pobór ceł. Reprezentował umiarkowane stanowisko w kwestii relacji gdańsko-polskich, jako rajca stał na czele delegacji, która 21 II 1647 podpisała z klasztorem cystersów w Oliwie umowę o dzierżawę przez Radę Miejską klasztornego terenu, na którym miasto wybudowało Szaniec Zachodni (na terenie obecnego Nowego Portu), stanowiący część fortyfikacji twierdzy w Wisłoujściu. Za wierność Rzeczypospolitej w okresie wojny ze Szwedami otrzymał od króla polskiego Jana Kazimierza w Warszawie w sierpniu 1658 indygenat (uznanie szlachectwa przyznanego przodkom przez cesarza Fryderyka III Habsburga w XV wieku).
Posiadał kamienicę przy Langgasse 73/74 (ul. Długa), od 1658 dzierżawił od klasztoru cystersów w Oliwie wieś Bärenwinkel ( Niedźwiednik). W 1648 ufundował chrzcielnicę dla kościoła św. Trójcy.
Z małżeństwa zawartego 30 XI 1623 z Kathariną (1606 – 1688), córką Sebastiana Brandtnera, miał dziesięcioro dzieci, z których troje zmarło młodo. Karierę w administracji Gdańska zrobili synowie Johann Ernst późniejszy burmistrz, Nathanael (maj 1739 Gdańsk – 25 III 1705) ławnik (od 1694) i Karl Friedrich (19 V 1641 Gdańsk – 12 VIII 1691 Gdańsk) ławnik (od 1688).
Pochowany 18 V 1663 w kościele NMP, w grobie nabytym w 17 V 1639, obok niego spoczęła w nim 19 II 1688 także żona Katherina i 21 VIII 1691 syn Karl Friedrich. Mowę na jego pogrzebie wygłosił pastor kościoła NMP Johann Botsack.
