KOWALIK PIOTR, profesor Politechniki Gdańskiej
| Linia 3: | Linia 3: | ||
'''PIOTR KOWALIK''' (7 IX 1939 Opactwo koło Kozienic), profesor [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG), specjalista w zakresie hydrologii, fizyki gleb i gruntów oraz gospodarki wodnej. Syn Władysława i Janiny, absolwentów Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, nauczycieli pracujących między innymi w Technikum Wodno-Melioracyjnym w Gdańsku–Oruni i właścicieli gospodarstwa rolnego pod Gdańskiem. Absolwent [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, II | II Liceum Ogólnokształcącego]] w Gdańsku.<br/><br/> | '''PIOTR KOWALIK''' (7 IX 1939 Opactwo koło Kozienic), profesor [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG), specjalista w zakresie hydrologii, fizyki gleb i gruntów oraz gospodarki wodnej. Syn Władysława i Janiny, absolwentów Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, nauczycieli pracujących między innymi w Technikum Wodno-Melioracyjnym w Gdańsku–Oruni i właścicieli gospodarstwa rolnego pod Gdańskiem. Absolwent [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, II | II Liceum Ogólnokształcącego]] w Gdańsku.<br/><br/> | ||
| − | W latach 1956–1961 studiował na Wydziale Budownictwa Wodnego PG | + | W latach 1956–1961 studiował na Wydziale Budownictwa Wodnego PG, w latach 1961–1962 ukończył Studium Urbanistyczne przy [[WYDZIAŁ ARCHITEKTURY POLITECHNIKI GDAŃSKIEJ | Wydziale Architektury PG]], w 1968–1969 studia podyplomowe w dziedzinie gleboznawstwa na Uniwersytecie Rolniczym w Wageningen (Holandia). Zatrudniony po studiach w Katedrze Gruntoznawstwa PG. Od 1967 doktor, w 1972 doktor habilitowany, w 1979 profesor nadzwyczajny (tytularny), od 1988 profesor zwyczajny. Kierownik Zakładu Gospodarki Wodnej w latach 1978–1979, w 1983–2005 Katedry Inżynierii Sanitarnej. W latach 1979–1982 członek Senatu PG. Od 2015 honorowy profesor emeritus PG. W 2015–2020 pracował w Wyższej Szkole Zarządzania Środowiskiem w Tucholi. Wykładał w szkołach hydrologii w Mądralinie (PAN i IMGW) oraz szkołach zastosowań matematyki w Kobylej Górze (Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu). <br/><br/> |
| − | Prowadził badania nad użytkowaniem biomasy w energetyce i oczyszczaniem ścieków na złożach hydrofitowych, opracował między innymi modele komputerowe dotyczące obiegu wody i wzrostu roślin na polderach Żuław i w Holandii. Jako ''visiting professor'' wykładał na uczelniach między innymi w Wielkiej Brytanii, Francji i Włoszech. <br/><br/> | + | W latach 1979–1982 Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego przy Premierze RP oraz zastępca przewodniczącego Komisji do spraw Wychowania Studentów w tej Radzie. W 1995–2000 zastępca przewodniczącego sekcji hydrologii leśnej i światowy koordynator badań Światowej Organizacji Leśnej IUFRO. Od 1972 przewodniczący Zespołu do spraw Żuław przy Gdańskim Oddziale Polskiej Akademii Nauk (PAN), od 2004 pełnomocnik rektora PG do spraw Żuław, w latach 2005–2007 przewodniczący Zespołu ds. Strategii Rewitalizacji Żuław Delty Wisły przy urzędach marszałkowskich województw pomorskiego i warmińsko-mazurskiego. Przewodniczący Rady Naukowo-Społecznej Leśnych Kompleksów Promocyjnych Lasów Oliwsko-Darżlubskich przy Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Gdańsku (2004-2008). <br/><br/> |
| − | W 1993 laureat Światowej Nagrody Edukacji Ekologicznej SETAC na Kongresie Ekochemii i Ekotoksykologii w Lizbonie (Portugalia). W 2001 uhonorowany [[MEDAL KSIĘCIA MŚCIWOJA II | Medalem Księcia Mściwoja II]]. 9 XII 2004 roku Królewska Szwedzka Akademia Nauk Rolniczych i Leśnych przyznała mu za prace naukowe dotyczące gospodarowania wodą w rolnictwie, oczyszczania ścieków na złożach trzcinowych i plantacji wierzbowych jako źródeł energii Nagrodę Bertebosa, zw. „Rolniczym i Leśnym Noblem”; doktor honoris causa Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu.<br/><br/> | + | Prowadził badania nad użytkowaniem biomasy w energetyce i oczyszczaniem ścieków na złożach hydrofitowych, opracował między innymi modele komputerowe dotyczące obiegu wody i wzrostu roślin na polderach Żuław i w Holandii. Jako ''visiting professor'' wykładał na uczelniach między innymi w Wielkiej Brytanii, Szwecji, Danii, Finlandii, Francji i Włoszech. Ekspert Unii Europejskiej w ocenie programów badawczych, członek Zespołu Sterującego Grantów Norweskich (1990–1993). Od 2002 członek korespondent PAN w dziedzinie hydrologii i gospodarki wodnej. |
| − | Żonaty z Barbara z domu Sęp, doktorem nauk medycznych, psychiatrą, ojciec Katarzyny, pediatry, i Krystyny, prawniczki. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]][[Category: Ludzie]] | + | Członek [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO NAUKOWE | Gdańskiego Towarzystwa Naukowego]] oraz [[ZRZESZENIE KASZUBSKO-POMORSKIE | Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego]] (wiceprzewodniczący Rady Programowej Kaszubskiego Uniwersytetu Ludowego w Wieżycy i w Starbieninie).<br/><br/> |
| + | Odznaczony Krzyż Oficerskim i Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, medalami Za Zasługi dla PG, Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejksiego i Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu. W 2001 uhonorowany [[MEDAL KSIĘCIA MŚCIWOJA II | Medalem Księcia Mściwoja II]]. W 1993 laureat Światowej Nagrody Edukacji Ekologicznej SETAC na Kongresie Ekochemii i Ekotoksykologii w Lizbonie (Portugalia). W 2001 uhonorowany [[MEDAL KSIĘCIA MŚCIWOJA II | Medalem Księcia Mściwoja II]]. 9 XII 2004 roku Królewska Szwedzka Akademia Nauk Rolniczych i Leśnych przyznała mu za prace naukowe dotyczące gospodarowania wodą w rolnictwie, oczyszczania ścieków na złożach trzcinowych i plantacji wierzbowych jako źródeł energii Nagrodę Bertebosa, zw. „Rolniczym i Leśnym Noblem”; doktor honoris causa Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu.<br/><br/> | ||
| + | Żonaty z Barbara z domu Sęp (ur. 26 II 1939 Warszawa), absolwentką gdańskiej [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Medycznej]] (1963), od 1971 doktorem nauk medycznych, psychiatrą, ojciec Katarzyny, pediatry, i Krystyny, prawniczki, specjalistki od prawa Unii Europejskiej.{{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]][[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 11:40, 12 lut 2022
PIOTR KOWALIK (7 IX 1939 Opactwo koło Kozienic), profesor Politechniki Gdańskiej (PG), specjalista w zakresie hydrologii, fizyki gleb i gruntów oraz gospodarki wodnej. Syn Władysława i Janiny, absolwentów Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, nauczycieli pracujących między innymi w Technikum Wodno-Melioracyjnym w Gdańsku–Oruni i właścicieli gospodarstwa rolnego pod Gdańskiem. Absolwent II Liceum Ogólnokształcącego w Gdańsku.
W latach 1956–1961 studiował na Wydziale Budownictwa Wodnego PG, w latach 1961–1962 ukończył Studium Urbanistyczne przy Wydziale Architektury PG, w 1968–1969 studia podyplomowe w dziedzinie gleboznawstwa na Uniwersytecie Rolniczym w Wageningen (Holandia). Zatrudniony po studiach w Katedrze Gruntoznawstwa PG. Od 1967 doktor, w 1972 doktor habilitowany, w 1979 profesor nadzwyczajny (tytularny), od 1988 profesor zwyczajny. Kierownik Zakładu Gospodarki Wodnej w latach 1978–1979, w 1983–2005 Katedry Inżynierii Sanitarnej. W latach 1979–1982 członek Senatu PG. Od 2015 honorowy profesor emeritus PG. W 2015–2020 pracował w Wyższej Szkole Zarządzania Środowiskiem w Tucholi. Wykładał w szkołach hydrologii w Mądralinie (PAN i IMGW) oraz szkołach zastosowań matematyki w Kobylej Górze (Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu).
W latach 1979–1982 Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego przy Premierze RP oraz zastępca przewodniczącego Komisji do spraw Wychowania Studentów w tej Radzie. W 1995–2000 zastępca przewodniczącego sekcji hydrologii leśnej i światowy koordynator badań Światowej Organizacji Leśnej IUFRO. Od 1972 przewodniczący Zespołu do spraw Żuław przy Gdańskim Oddziale Polskiej Akademii Nauk (PAN), od 2004 pełnomocnik rektora PG do spraw Żuław, w latach 2005–2007 przewodniczący Zespołu ds. Strategii Rewitalizacji Żuław Delty Wisły przy urzędach marszałkowskich województw pomorskiego i warmińsko-mazurskiego. Przewodniczący Rady Naukowo-Społecznej Leśnych Kompleksów Promocyjnych Lasów Oliwsko-Darżlubskich przy Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Gdańsku (2004-2008).
Prowadził badania nad użytkowaniem biomasy w energetyce i oczyszczaniem ścieków na złożach hydrofitowych, opracował między innymi modele komputerowe dotyczące obiegu wody i wzrostu roślin na polderach Żuław i w Holandii. Jako visiting professor wykładał na uczelniach między innymi w Wielkiej Brytanii, Szwecji, Danii, Finlandii, Francji i Włoszech. Ekspert Unii Europejskiej w ocenie programów badawczych, członek Zespołu Sterującego Grantów Norweskich (1990–1993). Od 2002 członek korespondent PAN w dziedzinie hydrologii i gospodarki wodnej.
Członek Gdańskiego Towarzystwa Naukowego oraz Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego (wiceprzewodniczący Rady Programowej Kaszubskiego Uniwersytetu Ludowego w Wieżycy i w Starbieninie).
Odznaczony Krzyż Oficerskim i Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, medalami Za Zasługi dla PG, Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejksiego i Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu. W 2001 uhonorowany Medalem Księcia Mściwoja II. W 1993 laureat Światowej Nagrody Edukacji Ekologicznej SETAC na Kongresie Ekochemii i Ekotoksykologii w Lizbonie (Portugalia). W 2001 uhonorowany Medalem Księcia Mściwoja II. 9 XII 2004 roku Królewska Szwedzka Akademia Nauk Rolniczych i Leśnych przyznała mu za prace naukowe dotyczące gospodarowania wodą w rolnictwie, oczyszczania ścieków na złożach trzcinowych i plantacji wierzbowych jako źródeł energii Nagrodę Bertebosa, zw. „Rolniczym i Leśnym Noblem”; doktor honoris causa Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu.
Żonaty z Barbara z domu Sęp (ur. 26 II 1939 Warszawa), absolwentką gdańskiej Akademii Medycznej (1963), od 1971 doktorem nauk medycznych, psychiatrą, ojciec Katarzyny, pediatry, i Krystyny, prawniczki, specjalistki od prawa Unii Europejskiej.
