LINIA KOLEJOWA NUMER 202
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | {{author: PP}} | + | '''LINIA KOLEJOWA NUMER 202''', normalnotorowa, zelektryfikowana linia kolejowa biegnąca ze [[STACJA KOLEJOWA GDAŃSK GŁÓWNY | stacji kolejowej Gdańsk Główny]] przez Słupsk i Koszalin do Stargardu. W obrębie Gdańska jest linią dwutorową. Jej zarządcą jest PKP Polskie Linie Kolejowe. Ma długość 333,7 kilometrów i w obrębie Gdańska biegnie z kierunku południowego na północny przez dzielnice (często wzdłuż ich granic): [[ŚRÓDMIEŚCIE | Śródmieście]], [[ANIOŁKI | Aniołki]], [[MŁYNISKA | Młyniska]], [[WRZESZCZ | Wrzeszcz]] Górny i Dolny, [[ZASPA | Zaspa-Młyniec]], [[STRZYŻA | Strzyża]], [[OLIWA | Oliwa]], [[PRZYMORZE | Przymorze]] Małe i [[ŻABIANKA | Żabianka]]. Na linii prowadzony jest ruch pasażerski oraz towarowy. <br/><br/> |
| − | [[Category: | + | Odcinek linii z Gdańska do Sopotu został otwarty 1 VII 1870. Ówcześnie pociągi kończyły i rozpoczynały bieg na [[DWORZEC BRAMA WYŻYNNA | stacji Gdańsk Brama Wyżynna]]. Został on wybudowany przez prywatną spółkę Berlin-Stettiner Eisenbahn-Gesellschaft (BSte) (Berlińsko-Szczecińskie Towarzystwo Kolejowe). Już 1 IX 1870 otwarto przedłużenie linii i tym samym Gdańsk uzyskał połączenie z Berlinem. Poza obwarowaniami miejskimi, na terenie obecnego przystanku Gdańsk-Stocznia, wybudowano stację towarową o nazwie Danzig Güterbahnhof. W 1877 BSte została upaństwowiona, a w 1880 przeszła pod zarząd Niemieckiej Kolei Wschodniej (Ostbahn). Drugi tor z Gdańska do Sopotu zaczął funkcjonować od 4 VI 1889. W związku z budową stacji Gdańsk Główny zamknięto stację Gdańsk Brama Wyżynna i otwarto 1 X 1896 tymczasowy [[DWORZEC CENTRALNY | Dworzec Centralny]] (Zentralbahnhof), gdzie kończyły i rozpoczynały bieg pociągi do i z Sopotu. Nowy dworzec kolejowy Gdańsk Główny otwarto 30 X 1900, a ruch pociągów rozpoczęto na nim dzień później. Tymczasowy dworzec został rozebrany, a na jego miejscu powstały między innymi perony dla ruchu dalekobieżnego. W latach 1909–1915 przebieg torów pomiędzy obecnym [[PRZYSTANEK KOLEJOWY GDAŃSK POLITECHNIKA | przystankiem Gdańsk Politechnika]] a [[STACJA KOLEJOWA GDAŃSK WRZESZCZ | stacją Gdańsk Wrzeszcz]] podniesiono do góry i utworzono między innymi nasyp i murowany wiadukt, pod którymi przebiegały ulice znajdujące się wcześniej na poziomie torów i zabezpieczane były szlabanami. <br/><br/> |
| + | Na podstawie traktatu wersalskiego od 1 XI 1921 linia przeszła pod zarząd Polskich Kolei Państwowych. Po wybuchu II wojny światowej weszła w skład sieci Reichsbahn, która była niemiecką koleją państwową. Wraz z zakończeniem działań wojennych zarząd kolei objęło PKP. 13 IX 1969 oddano do użytku zelektryfikowany odcinek Gdańsk Główny – Gdynia Główna. W okresie późniejszym na części linii znajdującej się w obrębie Gdańska zamontowano samoczynną blokadę liniową. W latach 2012–2014 linia na odcinku Gdańsk Główny – Gdynia Chylonia została zmodernizowana poprzez zmianę nawierzchni torowej, a także wymianę bądź przebudowę urządzeń sterowania ruchem kolejowym, układów torowych, peronów i innej towarzyszącej infrastruktury. <br/><br/> | ||
| + | 2 I 1952 oddano do użytku równolegle biegnącą linię z Gdańska Głównego do Sopotu, która służy do obsługi ruchu podmiejskiego. {{author: PP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]] | ||
Wersja z 19:10, 30 paź 2021
LINIA KOLEJOWA NUMER 202, normalnotorowa, zelektryfikowana linia kolejowa biegnąca ze stacji kolejowej Gdańsk Główny przez Słupsk i Koszalin do Stargardu. W obrębie Gdańska jest linią dwutorową. Jej zarządcą jest PKP Polskie Linie Kolejowe. Ma długość 333,7 kilometrów i w obrębie Gdańska biegnie z kierunku południowego na północny przez dzielnice (często wzdłuż ich granic): Śródmieście, Aniołki, Młyniska, Wrzeszcz Górny i Dolny, Zaspa-Młyniec, Strzyża, Oliwa, Przymorze Małe i Żabianka. Na linii prowadzony jest ruch pasażerski oraz towarowy.
Odcinek linii z Gdańska do Sopotu został otwarty 1 VII 1870. Ówcześnie pociągi kończyły i rozpoczynały bieg na stacji Gdańsk Brama Wyżynna. Został on wybudowany przez prywatną spółkę Berlin-Stettiner Eisenbahn-Gesellschaft (BSte) (Berlińsko-Szczecińskie Towarzystwo Kolejowe). Już 1 IX 1870 otwarto przedłużenie linii i tym samym Gdańsk uzyskał połączenie z Berlinem. Poza obwarowaniami miejskimi, na terenie obecnego przystanku Gdańsk-Stocznia, wybudowano stację towarową o nazwie Danzig Güterbahnhof. W 1877 BSte została upaństwowiona, a w 1880 przeszła pod zarząd Niemieckiej Kolei Wschodniej (Ostbahn). Drugi tor z Gdańska do Sopotu zaczął funkcjonować od 4 VI 1889. W związku z budową stacji Gdańsk Główny zamknięto stację Gdańsk Brama Wyżynna i otwarto 1 X 1896 tymczasowy Dworzec Centralny (Zentralbahnhof), gdzie kończyły i rozpoczynały bieg pociągi do i z Sopotu. Nowy dworzec kolejowy Gdańsk Główny otwarto 30 X 1900, a ruch pociągów rozpoczęto na nim dzień później. Tymczasowy dworzec został rozebrany, a na jego miejscu powstały między innymi perony dla ruchu dalekobieżnego. W latach 1909–1915 przebieg torów pomiędzy obecnym przystankiem Gdańsk Politechnika a stacją Gdańsk Wrzeszcz podniesiono do góry i utworzono między innymi nasyp i murowany wiadukt, pod którymi przebiegały ulice znajdujące się wcześniej na poziomie torów i zabezpieczane były szlabanami.
Na podstawie traktatu wersalskiego od 1 XI 1921 linia przeszła pod zarząd Polskich Kolei Państwowych. Po wybuchu II wojny światowej weszła w skład sieci Reichsbahn, która była niemiecką koleją państwową. Wraz z zakończeniem działań wojennych zarząd kolei objęło PKP. 13 IX 1969 oddano do użytku zelektryfikowany odcinek Gdańsk Główny – Gdynia Główna. W okresie późniejszym na części linii znajdującej się w obrębie Gdańska zamontowano samoczynną blokadę liniową. W latach 2012–2014 linia na odcinku Gdańsk Główny – Gdynia Chylonia została zmodernizowana poprzez zmianę nawierzchni torowej, a także wymianę bądź przebudowę urządzeń sterowania ruchem kolejowym, układów torowych, peronów i innej towarzyszącej infrastruktury.
2 I 1952 oddano do użytku równolegle biegnącą linię z Gdańska Głównego do Sopotu, która służy do obsługi ruchu podmiejskiego.
