DEURER PETER JAKOB, architekt, konserwator
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''PETER JAKOB DEURER''' (18 VIII 1897 Urbar – 29 XII 1960 Wesel, Niemcy), architekt, konserwator. W roku 1922 ukończył szkołę budowlaną w Kolonii, kierował rekonstrukcją zabytków w Kolonii, Neuwied, Bottrop, Kassel. Od 1942 roku podlegał Sztabowi Budowlanemu, odpowiedzialnemu za zabezpieczenie dóbr kultury na terenie III Rzeszy, prowadził inwentaryzację w Kolonii, Moguncji, Lüneburgu i Stralsundzie. | + | '''PETER JAKOB DEURER''' (18 VIII 1897 Urbar – 29 XII 1960 Wesel, Niemcy), architekt, konserwator. W roku 1922 ukończył szkołę budowlaną w Kolonii, kierował rekonstrukcją zabytków w Kolonii, Neuwied, Bottrop, Kassel. Od 1942 roku podlegał Sztabowi Budowlanemu, tzw. Baugruppe Keibel, odpowiedzialnemu za zabezpieczenie dóbr kultury na terenie III Rzeszy, prowadził inwentaryzację w Kolonii, Moguncji, Lüneburgu i Stralsundzie.<br/><br/> |
| + | Powołany przez gauleitera [[FORSTER ALBERT MARIA | Alberta Forstera]] 13 X 1942, od czerwca 1943 do marca 1945 w Gdańsku, współdziałał ze sztabem lokalnym kierowanym przez architekta Hansa Riecherta (siedziba: [[RATUSZ STAREGO MIASTA | Ratusz Starego Miasta]]). Ze współpracownikami (między innymi [[VOLMAR ERICH | Erichem Volmarem]] i [[DROST WILLY | Willym Drostem]]) sporządził dokumentację obejmującą prawdopodobnie 24 tomy, osobne poświęcono między innymi [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościołowi Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]], [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | kościołowi św. Jana]], [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | kościołowi św. Katarzyny]], [[DOM UPHAGENA | Domowi Uphagena]], [[DWÓR ARTUSA | Dworowi Artusa]]. Dokumentację wykonano w pięciu egzemplarzach. Jeden, autorski, 22-tomowy, przetrwał wojnę; w 1978 przekazany został gdańskiemu [[ARCHIWA | Archiwum Państwowemu]] (obecnie tzw. „Dokumentacja Deurera”) przez syna Wolfganga (ur. 1932), architekta, profesora, współpracującego z [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniką Gdańską]], [[NADBAŁTYCKIE CENTRUM KULTURY | Nadbałtyckim Centrum Kultury]], autora publikacji ''Danzig. Die Dokumentation 52 historischer Kirchen'' (Hamm 1996; wydanie polskie z 2003 uzupełnione do 56 kościołów), w roku 2000 odznaczonego [[MEDAL ŚWIĘTEGO WOJCIECHA | Medalem św. Wojciecha]]. Dokumentacja posłużyła między innymi do rekonstrukcji wnętrz Dworu Artusa, Domu Uphagena, budowli sakralnych. 22 XI 2018 w Wielkiej Sali Wety [[RATUSZ GŁÓWNEGO MIASTA | Ratusza Głównego Miasta]] Wolfgang Deurer zaprezentował swoją kolejną publikację na bazie wspomnianej dokumentacji ''Fascynacja Gdańskiem'', a część zdjęć swojego ojca, użytych do jej przygotowania (1212 sztuk), przekazał do zbiorów [[MUZEUM GDAŃSKA | Muzeum Gdańska]]. | ||
| + | Pod koniec marca 1945 ewakuowany z rodziną na pokładzie ostatniego okrętu Kriegsmarine, który opuścił Nowy Port, przebywał krótko w Berlinie, Kolonii, w 1948 osiadł w Wesel, gdzie pracował przy rekonstrukcji tamtejszej katedry św. Willibrorda, kościołów w Both, Reinberg, Rees i Diersfordt. {{author: EBSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 10:27, 28 sie 2021
PETER JAKOB DEURER (18 VIII 1897 Urbar – 29 XII 1960 Wesel, Niemcy), architekt, konserwator. W roku 1922 ukończył szkołę budowlaną w Kolonii, kierował rekonstrukcją zabytków w Kolonii, Neuwied, Bottrop, Kassel. Od 1942 roku podlegał Sztabowi Budowlanemu, tzw. Baugruppe Keibel, odpowiedzialnemu za zabezpieczenie dóbr kultury na terenie III Rzeszy, prowadził inwentaryzację w Kolonii, Moguncji, Lüneburgu i Stralsundzie.
Powołany przez gauleitera Alberta Forstera 13 X 1942, od czerwca 1943 do marca 1945 w Gdańsku, współdziałał ze sztabem lokalnym kierowanym przez architekta Hansa Riecherta (siedziba: Ratusz Starego Miasta). Ze współpracownikami (między innymi Erichem Volmarem i Willym Drostem) sporządził dokumentację obejmującą prawdopodobnie 24 tomy, osobne poświęcono między innymi kościołowi Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, kościołowi św. Jana, kościołowi św. Katarzyny, Domowi Uphagena, Dworowi Artusa. Dokumentację wykonano w pięciu egzemplarzach. Jeden, autorski, 22-tomowy, przetrwał wojnę; w 1978 przekazany został gdańskiemu Archiwum Państwowemu (obecnie tzw. „Dokumentacja Deurera”) przez syna Wolfganga (ur. 1932), architekta, profesora, współpracującego z Politechniką Gdańską, Nadbałtyckim Centrum Kultury, autora publikacji Danzig. Die Dokumentation 52 historischer Kirchen (Hamm 1996; wydanie polskie z 2003 uzupełnione do 56 kościołów), w roku 2000 odznaczonego Medalem św. Wojciecha. Dokumentacja posłużyła między innymi do rekonstrukcji wnętrz Dworu Artusa, Domu Uphagena, budowli sakralnych. 22 XI 2018 w Wielkiej Sali Wety Ratusza Głównego Miasta Wolfgang Deurer zaprezentował swoją kolejną publikację na bazie wspomnianej dokumentacji Fascynacja Gdańskiem, a część zdjęć swojego ojca, użytych do jej przygotowania (1212 sztuk), przekazał do zbiorów Muzeum Gdańska.
Pod koniec marca 1945 ewakuowany z rodziną na pokładzie ostatniego okrętu Kriegsmarine, który opuścił Nowy Port, przebywał krótko w Berlinie, Kolonii, w 1948 osiadł w Wesel, gdzie pracował przy rekonstrukcji tamtejszej katedry św. Willibrorda, kościołów w Both, Reinberg, Rees i Diersfordt.
