GŁÓWNE MIASTO

Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
m
Linia 13: Linia 13:
 
[[File:Ulica Piwna, widok od strony zachodniej.JPG|thumb|Ulica Piwna na Głównym Mieście]]
 
[[File:Ulica Piwna, widok od strony zachodniej.JPG|thumb|Ulica Piwna na Głównym Mieście]]
  
'''GŁÓWNE MIASTO''', obecnie reprezentacyjna dzielnica historyczna Śródmieścia. Po [[RZEŹ GDAŃSKA W 1308 ROKU | rzezi Gdańska w 1308]] roku i zniszczeniu miasta na prawie lubeckim ([[STARE MIASTO | Stare Miasto]]), od końca lat 20. XIV wieku miejsce odradzania się życia miejskiego. Zajmowało obszar między Podwalem Staromiejskim i [[TARG DRZEWNY | Targiem Drzewnym]] na północy a [[STARE PRZEDMIEŚCIE | Starym Przedmieściem]] (do Podwala Przedmiejskiego) na południu, na wschodzie dochodząc do [[MOTŁAWA | Motławy]], na zachodzie obejmując odcinki obecnej Wałów Jagiellońskich i ul. Okopowej. Początkowe nazwy: Nowe Miasto (''nova civitas'' – w roku 1345, ''nuwe stad'' – w 1379), Nowy Gdańsk (w 1402 – ''nüwe Danczk'', ''neye Gdanczk'', ''Neudanzig''), zostały wyparte przez nazwę Prawe Miasto (w 1406 ''rechte stat'', następnie systematycznie Rechtstadt, w 1635 Prawe Miasto), w znaczeniu: Prawne (Prawe), dysponujące prawem miejskim (w opozycji do innych gdańskich miast: Starego Miasta, [[MŁODE MIASTO (Jungstadt) | Młodego Miasta]], [[OSIEK | Osieka]], nieposiadających pełnych praw samorządowych). Obecna nazwa urzędowa, obowiązująca od roku 1949, jest tłumaczeniem późniejszego łacińskiego ''principalis civitas'' (po raz pierwszy w 1526) lub ''primaria civitas'' (1584). Najstarsze osadnictwo Głównego Miasta (ślady odkryte pod [[RATUSZ GŁÓWNEGO MIASTA | Ratuszem Głównego Miasta]]), sięgające X wieku, w 2. połowie XX wieku utożsamiane było początkowo z najstarszym miastem na prawie lubeckim. Badania archeologiczne przełomu XX/XXI wieku dowiodły, że osadnictwo było niewielkie przestrzennie, nie dochodziło do Motławy i nie przekraczało obecnej [[CHLEBNICKA | ul. Chlebnickiej]]. Nauka powróciła tym samym do opinii wcześniejszych badaczy o lokalizacji miasta na prawie lubeckim na Starym Mieście. Za rządów Krzyżaków jako nowe gdańskie miasto około 1342 roku otrzymało [[PRAWO CHEŁMIŃSKIE | prawo chełmińskie]]. Sieć ulic: [[DŁUGA | Długa]] (1331 ''longa platea''), [[OGARNA, ulica | Ogarna]] (1336 ''platea braseatorum'' = Browarnicza, 1378 ''platea canum'', niem. ''Hundegasse'' = Psia), [[ŚWIĘTEGO DUCHA |św. Ducha]] (1336 ''platea sancti spiritus'' niem. ''hiligegeistgasse'' = ''Heilige-Geist-Gasse''), Chlebnicka (1337), z której w 1449 wydzieliła się [[PIWNA | Piwna]] (''Jopengasse'' = Jopejska, od [[PIWO GDAŃSKIE | piwa jopejskiego]]), Świętojańska (1349 ''platea sancti Johannis'', niem. ''Johannisgasse''), Mariacka (1353 ''platea dominae Mariae'', niem. ''fruengasse'' = ''Frauengasse''), [[SZEROKA, ulica | Szeroka]] (1354 ''ampla platea'', niem. ''brede gasse'' = Breitgasse) itp. Od 1343 roku otaczane [[FORTYFIKACJE | fortyfikacjami]], po części zachowanymi, obejmującymi ponad 1,5 km murów z 22 [[BASZTY | basztami]] i 17 [[BRAMY MIEJSKIE | bramami]]. Na powierzchni 35 ha było w latach 1378–1379 aż 1396 zabudowanych posesji, w 1573 – 1761, w 1843 – 2098, w 1927 – 1699 (spadek). Obecnie stoi niewiele ponad 400 kamieniczek. Liczba mieszkańców wroku 1400 wynosiła 10–12 tysięcy, w 1500 – około 26 tysięcy, w 1880 – ponad 22 tysiące, obecnie nie przekracza 6 tysięcy. Po [[BUNT MIESZCZAN GDAŃSKICH W 1416 | buncie mieszczan gdańskich w 1416 roku]] podzielone zostało na 4 [[KWARTAŁY | kwartały]]. Dzielnica uległa w 1945 zniszczeniu w 95%. Rozpoczęta w roku 1948 odbudowa zespołu urbanistycznego nie została dokończona. Planuje się odtworzenie kolejnych około 200 kamieniczek. Najważniejsze budowle-zabytki: Ratusz Głównego Miasta, [[WIELKA ZBROJOWNIA | Wielka Zbrojownia]], [[DWÓR ARTUSA | Dwór Artusa]] z [[FONTANNA NEPTUNA | fontanną Neptuna]], [[DOM UPHAGENA |Dom Uphagena]]; kościoły: [[KOŚCIÓŁ ŚW. MIKOŁAJA | św. Mikołaja]], [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | NMP]], [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | św. Jana]], [[KAPLICA KRÓLEWSKA I PLEBANIA KOŚCIOŁA NMP | Kaplica Królewska]]; bramy: [[BRAMA WYŻYNNA | Wyżynna]], [[BRAMA ZŁOTA | Złota]] (Długouliczna) z przedbramiem ul. Długiej oraz zespół bram wodnych [[DŁUGIE POBRZEŻE | Długiego Pobrzeża]] (ściśle: Nabrzeża – ''pons longus'', ''Lange Brücke'') z [[ŻURAW | Żurawiem]] i [[BRAMA ZIELONA | Bramą Zieloną]]. Ciąg ul. Długiej i Długiego Targu z przedłużeniem na Długie Ogrody (tzw. [[DROGA KRÓLEWSKA | Droga Królewska]]) uznano za najbardziej monumentalną oś urbanistyczną europejskiego średniowiecza. {{author: AJ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]]
+
'''GŁÓWNE MIASTO''', obecnie reprezentacyjna dzielnica historyczna Śródmieścia. Po [[RZEŹ GDAŃSKA W 1308 ROKU | rzezi Gdańska w 1308]] roku i zniszczeniu miasta na [[PRAWO LUBECKIE | prawie lubeckim]] ([[STARE MIASTO | Stare Miasto]]), od końca lat 20. XIV wieku miejsce odradzania się życia miejskiego. Zajmowało obszar między Podwalem Staromiejskim i [[TARG DRZEWNY | Targiem Drzewnym]] na północy a [[STARE PRZEDMIEŚCIE | Starym Przedmieściem]] (do Podwala Przedmiejskiego) na południu, na wschodzie dochodząc do [[MOTŁAWA | Motławy]], na zachodzie obejmując odcinki obecnej Wałów Jagiellońskich i ul. Okopowej. Początkowe nazwy: Nowe Miasto (''nova civitas'' – w roku 1345, ''nuwe stad'' – w 1379), Nowy Gdańsk (w 1402 – ''nüwe Danczk'', ''neye Gdanczk'', ''Neudanzig''), zostały wyparte przez nazwę Prawe Miasto (w 1406 ''rechte stat'', następnie systematycznie Rechtstadt, w 1635 Prawe Miasto), w znaczeniu: Prawne (Prawe), dysponujące prawem miejskim (w opozycji do innych gdańskich miast: Starego Miasta, [[MŁODE MIASTO (Jungstadt) | Młodego Miasta]], [[OSIEK | Osieka]], nieposiadających pełnych praw samorządowych). Obecna nazwa urzędowa, obowiązująca od roku 1949, jest tłumaczeniem późniejszego łacińskiego ''principalis civitas'' (po raz pierwszy w 1526) lub ''primaria civitas'' (1584). Najstarsze osadnictwo Głównego Miasta (ślady odkryte pod [[RATUSZ GŁÓWNEGO MIASTA | Ratuszem Głównego Miasta]]), sięgające X wieku, w 2. połowie XX wieku utożsamiane było początkowo z najstarszym miastem na prawie lubeckim. Badania archeologiczne przełomu XX/XXI wieku dowiodły, że osadnictwo było niewielkie przestrzennie, nie dochodziło do Motławy i nie przekraczało obecnej [[CHLEBNICKA | ul. Chlebnickiej]]. Nauka powróciła tym samym do opinii wcześniejszych badaczy o lokalizacji miasta na prawie lubeckim na Starym Mieście. Za rządów Krzyżaków jako nowe gdańskie miasto około 1342 roku otrzymało [[PRAWO CHEŁMIŃSKIE | prawo chełmińskie]]. Sieć ulic: [[DŁUGA | Długa]] (1331 ''longa platea''), [[OGARNA, ulica | Ogarna]] (1336 ''platea braseatorum'' = Browarnicza, 1378 ''platea canum'', niem. ''Hundegasse'' = Psia), [[ŚWIĘTEGO DUCHA |św. Ducha]] (1336 ''platea sancti spiritus'' niem. ''hiligegeistgasse'' = ''Heilige-Geist-Gasse''), Chlebnicka (1337), z której w 1449 wydzieliła się [[PIWNA | Piwna]] (''Jopengasse'' = Jopejska, od [[PIWO GDAŃSKIE | piwa jopejskiego]]), Świętojańska (1349 ''platea sancti Johannis'', niem. ''Johannisgasse''), Mariacka (1353 ''platea dominae Mariae'', niem. ''fruengasse'' = ''Frauengasse''), [[SZEROKA, ulica | Szeroka]] (1354 ''ampla platea'', niem. ''brede gasse'' = Breitgasse) itp. Od 1343 roku otaczane [[FORTYFIKACJE | fortyfikacjami]], po części zachowanymi, obejmującymi ponad 1,5 km murów z 22 [[BASZTY | basztami]] i 17 [[BRAMY MIEJSKIE | bramami]]. Na powierzchni 35 ha było w latach 1378–1379 aż 1396 zabudowanych posesji, w 1573 – 1761, w 1843 – 2098, w 1927 – 1699 (spadek). Obecnie stoi niewiele ponad 400 kamieniczek. Liczba mieszkańców wroku 1400 wynosiła 10–12 tysięcy, w 1500 – około 26 tysięcy, w 1880 – ponad 22 tysiące, obecnie nie przekracza 6 tysięcy. Po [[BUNT MIESZCZAN GDAŃSKICH W 1416 | buncie mieszczan gdańskich w 1416 roku]] podzielone zostało na 4 [[KWARTAŁY | kwartały]]. Dzielnica uległa w 1945 zniszczeniu w 95%. Rozpoczęta w roku 1948 odbudowa zespołu urbanistycznego nie została dokończona. Planuje się odtworzenie kolejnych około 200 kamieniczek. Najważniejsze budowle-zabytki: Ratusz Głównego Miasta, [[WIELKA ZBROJOWNIA | Wielka Zbrojownia]], [[DWÓR ARTUSA | Dwór Artusa]] z [[FONTANNA NEPTUNA | fontanną Neptuna]], [[DOM UPHAGENA |Dom Uphagena]]; kościoły: [[KOŚCIÓŁ ŚW. MIKOŁAJA | św. Mikołaja]], [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | NMP]], [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | św. Jana]], [[KAPLICA KRÓLEWSKA I PLEBANIA KOŚCIOŁA NMP | Kaplica Królewska]]; bramy: [[BRAMA WYŻYNNA | Wyżynna]], [[BRAMA ZŁOTA | Złota]] (Długouliczna) z przedbramiem ul. Długiej oraz zespół bram wodnych [[DŁUGIE POBRZEŻE | Długiego Pobrzeża]] (ściśle: Nabrzeża – ''pons longus'', ''Lange Brücke'') z [[ŻURAW | Żurawiem]] i [[BRAMA ZIELONA | Bramą Zieloną]]. Ciąg ul. Długiej i Długiego Targu z przedłużeniem na Długie Ogrody (tzw. [[DROGA KRÓLEWSKA | Droga Królewska]]) uznano za najbardziej monumentalną oś urbanistyczną europejskiego średniowiecza. {{author: AJ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]]

Wersja z 04:44, 8 maj 2015

Wystawiony przez Winricha von Kniprode dokument odnawiający przywilej lokacyjny dla Głównego Miasta Gdańska, 1378
Główne Miasto, 1855
Ulica Długa na Głównym Mieście, 1861
Ulica Szeroka, około 1870
Ulica Szeroka, widok od strony zachodniej, początek XX wieku
Ulica św. Ducha na Głównym Mieście, 1906
Ulica Chlebnicka z Domem Angielskim, początek XX wieku
Baszta Narożna u zbiegu obecnej ul. Ogarnej i Bogusławskiego, widok od strony północno-wschodniej, około 1890
Baszta Kotwiczników, widok od strony Motławy, 1926
Brama Straganiarska, widok od strony Motławy, koniec lat 50. XX wieku
Kościół św. Jana, 1901
Główne Miasto, 1948
Ulica Piwna na Głównym Mieście

GŁÓWNE MIASTO, obecnie reprezentacyjna dzielnica historyczna Śródmieścia. Po rzezi Gdańska w 1308 roku i zniszczeniu miasta na prawie lubeckim ( Stare Miasto), od końca lat 20. XIV wieku miejsce odradzania się życia miejskiego. Zajmowało obszar między Podwalem Staromiejskim i Targiem Drzewnym na północy a Starym Przedmieściem (do Podwala Przedmiejskiego) na południu, na wschodzie dochodząc do Motławy, na zachodzie obejmując odcinki obecnej Wałów Jagiellońskich i ul. Okopowej. Początkowe nazwy: Nowe Miasto (nova civitas – w roku 1345, nuwe stad – w 1379), Nowy Gdańsk (w 1402 – nüwe Danczk, neye Gdanczk, Neudanzig), zostały wyparte przez nazwę Prawe Miasto (w 1406 rechte stat, następnie systematycznie Rechtstadt, w 1635 Prawe Miasto), w znaczeniu: Prawne (Prawe), dysponujące prawem miejskim (w opozycji do innych gdańskich miast: Starego Miasta, Młodego Miasta, Osieka, nieposiadających pełnych praw samorządowych). Obecna nazwa urzędowa, obowiązująca od roku 1949, jest tłumaczeniem późniejszego łacińskiego principalis civitas (po raz pierwszy w 1526) lub primaria civitas (1584). Najstarsze osadnictwo Głównego Miasta (ślady odkryte pod Ratuszem Głównego Miasta), sięgające X wieku, w 2. połowie XX wieku utożsamiane było początkowo z najstarszym miastem na prawie lubeckim. Badania archeologiczne przełomu XX/XXI wieku dowiodły, że osadnictwo było niewielkie przestrzennie, nie dochodziło do Motławy i nie przekraczało obecnej ul. Chlebnickiej. Nauka powróciła tym samym do opinii wcześniejszych badaczy o lokalizacji miasta na prawie lubeckim na Starym Mieście. Za rządów Krzyżaków jako nowe gdańskie miasto około 1342 roku otrzymało prawo chełmińskie. Sieć ulic: Długa (1331 longa platea), Ogarna (1336 platea braseatorum = Browarnicza, 1378 platea canum, niem. Hundegasse = Psia), św. Ducha (1336 platea sancti spiritus niem. hiligegeistgasse = Heilige-Geist-Gasse), Chlebnicka (1337), z której w 1449 wydzieliła się Piwna (Jopengasse = Jopejska, od piwa jopejskiego), Świętojańska (1349 platea sancti Johannis, niem. Johannisgasse), Mariacka (1353 platea dominae Mariae, niem. fruengasse = Frauengasse), Szeroka (1354 ampla platea, niem. brede gasse = Breitgasse) itp. Od 1343 roku otaczane fortyfikacjami, po części zachowanymi, obejmującymi ponad 1,5 km murów z 22 basztami i 17 bramami. Na powierzchni 35 ha było w latach 1378–1379 aż 1396 zabudowanych posesji, w 1573 – 1761, w 1843 – 2098, w 1927 – 1699 (spadek). Obecnie stoi niewiele ponad 400 kamieniczek. Liczba mieszkańców wroku 1400 wynosiła 10–12 tysięcy, w 1500 – około 26 tysięcy, w 1880 – ponad 22 tysiące, obecnie nie przekracza 6 tysięcy. Po buncie mieszczan gdańskich w 1416 roku podzielone zostało na 4 kwartały. Dzielnica uległa w 1945 zniszczeniu w 95%. Rozpoczęta w roku 1948 odbudowa zespołu urbanistycznego nie została dokończona. Planuje się odtworzenie kolejnych około 200 kamieniczek. Najważniejsze budowle-zabytki: Ratusz Głównego Miasta, Wielka Zbrojownia, Dwór Artusa z fontanną Neptuna, Dom Uphagena; kościoły: św. Mikołaja, NMP, św. Jana, Kaplica Królewska; bramy: Wyżynna, Złota (Długouliczna) z przedbramiem ul. Długiej oraz zespół bram wodnych Długiego Pobrzeża (ściśle: Nabrzeża – pons longus, Lange Brücke) z Żurawiem i Bramą Zieloną. Ciąg ul. Długiej i Długiego Targu z przedłużeniem na Długie Ogrody (tzw. Droga Królewska) uznano za najbardziej monumentalną oś urbanistyczną europejskiego średniowiecza. AJ

⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania