DAVISSON DANIEL GOTTLIEB, kupiec
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
[[File: Płyta_nagrobna_Emanuela_Davissona.jpg |thumb| Płyta nagrobna Emanuela Davissona, 2022]] | [[File: Płyta_nagrobna_Emanuela_Davissona.jpg |thumb| Płyta nagrobna Emanuela Davissona, 2022]] | ||
| − | '''DANIEL GOTTLIEB DAVISSON''' (Davidson) (14 VII 1721 Gdańsk – 1789), kupiec. Wnuk [[DAVISSON DANIEL, kupiec, agent handlowy| Daniela Davissona]], syn Emanuela (21 II 1692 Gdańsk – 24 V 1743 [[ŁOSTOWICE | Łostowice]]), w sierpniu 1707 zapisanego do przedostatniej klasy (secundy) gdańskiego [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]], po studiach w w Królewcu od 23 IX 1723 posiadającego potwierdzenie kupieckiego [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwa Gdańska]] jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli), i poślubionej mu 22 VIII 1720 Philipiny Charlotty Henrichson (1702 – 31 III 1767 Łostowice), wnuczki [[HEWELIUSZ JAN, astronom | Jana Heweliusza]]. Ojciec 5 i 12 II 1725, wraz z doktorem Georgiem Remusem, wygłosił na zebraniu [[SOCIETAS LITTERARIA CUIUS SYMBOLUM VIRTUTIS ET SCIENTIARUM INCREMENTA | Societas Litteraria]] ważny wykład o chorobie kołtuna, wskazując na jego powstanie poprzez zaniedbanie higieny i odrzucając obowiązującą tezę o jego pochodzeniu genetycznym czy poprzez złe odżywianie. W kościele św. Piotra i Pawła zachowała się jego płyta nagrobna. <br/><br/> | + | '''DANIEL GOTTLIEB DAVISSON''' (Davidson) (14 VII 1721 Gdańsk – 1789), kupiec. Wnuk [[DAVISSON DANIEL, kupiec, agent handlowy| Daniela Davissona]], syn Emanuela (21 II 1692 Gdańsk – 24 V 1743 [[ŁOSTOWICE | Łostowice]]), w sierpniu 1707 zapisanego do przedostatniej klasy (secundy) gdańskiego [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]], po studiach w w Królewcu od 23 IX 1723 posiadającego potwierdzenie kupieckiego [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwa Gdańska]] jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli), i poślubionej mu 22 VIII 1720 Philipiny Charlotty Henrichson (1702 – 31 III 1767 Łostowice), wnuczki [[HEWELIUSZ JAN, astronom | Jana Heweliusza]]. Ojciec 5 i 12 II 1725, wraz z doktorem [[REMUS GEORG, lekarz | Georgiem Remusem]], wygłosił na zebraniu [[SOCIETAS LITTERARIA CUIUS SYMBOLUM VIRTUTIS ET SCIENTIARUM INCREMENTA | Societas Litteraria]] ważny wykład o chorobie kołtuna, wskazując na jego powstanie poprzez zaniedbanie higieny i odrzucając obowiązującą tezę o jego pochodzeniu genetycznym czy poprzez złe odżywianie. W kościele św. Piotra i Pawła zachowała się jego płyta nagrobna. <br/><br/> |
Brat Charlotty Elisabethy (21 VIII 1727 Gdańsk – 1788 Gdańsk), żony pochodzącego z Włoch (Lucca, Florencja) Karla Bartholomäusa Leonardiego (1730–1780 Gdańsk), oraz Luizy Florentyny (1 IV 1737 Gdańsk – 10 I 1764 Gdańsk), od 13 I 1763 pierwszej żony Carla Ernsta von Broen (1732–1792), od 1789 [[ŁAWA MIEJSKA | ławnika]] [[GŁÓWNE MIASTO | Głównego Miasta Gdańska]]. Pięcioro dalszego rodzeństwa zmarło w dzieciństwie. Brat stryjeczny m.in. Johanny Florentiny, pierwszej żony burmistrza Gdańska [[WEICKHMANN GOTTLIEB GABRIEL von, burmistrz Gdańska | Gottlieba Gabriela von Weickhmanna]]. <br/><br/> | Brat Charlotty Elisabethy (21 VIII 1727 Gdańsk – 1788 Gdańsk), żony pochodzącego z Włoch (Lucca, Florencja) Karla Bartholomäusa Leonardiego (1730–1780 Gdańsk), oraz Luizy Florentyny (1 IV 1737 Gdańsk – 10 I 1764 Gdańsk), od 13 I 1763 pierwszej żony Carla Ernsta von Broen (1732–1792), od 1789 [[ŁAWA MIEJSKA | ławnika]] [[GŁÓWNE MIASTO | Głównego Miasta Gdańska]]. Pięcioro dalszego rodzeństwa zmarło w dzieciństwie. Brat stryjeczny m.in. Johanny Florentiny, pierwszej żony burmistrza Gdańska [[WEICKHMANN GOTTLIEB GABRIEL von, burmistrz Gdańska | Gottlieba Gabriela von Weickhmanna]]. <br/><br/> | ||
6 VII 1739 zapisany został do najwyższej klasy (primy) gdańskiego [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]]. Od 1744 studiował w Lipsku, odbył podróż edukacyjną po Europie. Po powrocie do Gdańska 10 X 1758 wystarał się o potwierdzenie kupieckiego obywatelstwa Gdańska jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli). Prowadził rodzinną firmę handlową, otrzymał honorowy tytuł tajnego radcy wojskowego króla polskiego. Interesował się matematyką, opracowywał tablice logarytmów, posiadał bogatą bibliotekę, głównie matematyczno-przyrodniczą. W 1780, w odpowiedzi na kierowany wprost do niego zarzut zawarty w publikacji Johanna Bernoulliego (''Reisen durch Branderburg, Pommern, Preussen, Curland, Russland und Pohlen in den Jahren 1777 und 1778'', Bd. 1, Leipzig 1779, s. 234) o braku w Gdańsku pomnika Jana Heweliusza, ufundował astronomowi epitafium w [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | kościele św. Katarzyny]], początkowo w kształcie konsoli z obeliskiem i portretem, następnie uzupełnione o baldachim. W 1787 brał udział w obchodach 100-lecia śmierci astronoma. Był właścicielem wsi Łostowice, którą w 1784 odstąpił szwagrowi Carlowi Ernstowi von Broen. Testamentem matki od 1767 należała do niego 1/3 nieruchomości rodziny pierwszej żony Jana Heweliusza przy ul. Korzennej. Po ojcu odziedziczył zbiór miedziorytów i obrazów, wśród których były ''Męczeństwo św. Andrzeja'' według Caravaggia i ''Modlący się pustelnik'' Gottfrieda Schalckena.<br/><br/> | 6 VII 1739 zapisany został do najwyższej klasy (primy) gdańskiego [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]]. Od 1744 studiował w Lipsku, odbył podróż edukacyjną po Europie. Po powrocie do Gdańska 10 X 1758 wystarał się o potwierdzenie kupieckiego obywatelstwa Gdańska jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli). Prowadził rodzinną firmę handlową, otrzymał honorowy tytuł tajnego radcy wojskowego króla polskiego. Interesował się matematyką, opracowywał tablice logarytmów, posiadał bogatą bibliotekę, głównie matematyczno-przyrodniczą. W 1780, w odpowiedzi na kierowany wprost do niego zarzut zawarty w publikacji Johanna Bernoulliego (''Reisen durch Branderburg, Pommern, Preussen, Curland, Russland und Pohlen in den Jahren 1777 und 1778'', Bd. 1, Leipzig 1779, s. 234) o braku w Gdańsku pomnika Jana Heweliusza, ufundował astronomowi epitafium w [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | kościele św. Katarzyny]], początkowo w kształcie konsoli z obeliskiem i portretem, następnie uzupełnione o baldachim. W 1787 brał udział w obchodach 100-lecia śmierci astronoma. Był właścicielem wsi Łostowice, którą w 1784 odstąpił szwagrowi Carlowi Ernstowi von Broen. Testamentem matki od 1767 należała do niego 1/3 nieruchomości rodziny pierwszej żony Jana Heweliusza przy ul. Korzennej. Po ojcu odziedziczył zbiór miedziorytów i obrazów, wśród których były ''Męczeństwo św. Andrzeja'' według Caravaggia i ''Modlący się pustelnik'' Gottfrieda Schalckena.<br/><br/> | ||
Aktualna wersja na dzień 09:51, 5 lis 2024
DANIEL GOTTLIEB DAVISSON (Davidson) (14 VII 1721 Gdańsk – 1789), kupiec. Wnuk Daniela Davissona, syn Emanuela (21 II 1692 Gdańsk – 24 V 1743 Łostowice), w sierpniu 1707 zapisanego do przedostatniej klasy (secundy) gdańskiego Gimnazjum Akademickiego, po studiach w w Królewcu od 23 IX 1723 posiadającego potwierdzenie kupieckiego obywatelstwa Gdańska jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli), i poślubionej mu 22 VIII 1720 Philipiny Charlotty Henrichson (1702 – 31 III 1767 Łostowice), wnuczki Jana Heweliusza. Ojciec 5 i 12 II 1725, wraz z doktorem Georgiem Remusem, wygłosił na zebraniu Societas Litteraria ważny wykład o chorobie kołtuna, wskazując na jego powstanie poprzez zaniedbanie higieny i odrzucając obowiązującą tezę o jego pochodzeniu genetycznym czy poprzez złe odżywianie. W kościele św. Piotra i Pawła zachowała się jego płyta nagrobna.
Brat Charlotty Elisabethy (21 VIII 1727 Gdańsk – 1788 Gdańsk), żony pochodzącego z Włoch (Lucca, Florencja) Karla Bartholomäusa Leonardiego (1730–1780 Gdańsk), oraz Luizy Florentyny (1 IV 1737 Gdańsk – 10 I 1764 Gdańsk), od 13 I 1763 pierwszej żony Carla Ernsta von Broen (1732–1792), od 1789 ławnika Głównego Miasta Gdańska. Pięcioro dalszego rodzeństwa zmarło w dzieciństwie. Brat stryjeczny m.in. Johanny Florentiny, pierwszej żony burmistrza Gdańska Gottlieba Gabriela von Weickhmanna.
6 VII 1739 zapisany został do najwyższej klasy (primy) gdańskiego Gimnazjum Akademickiego. Od 1744 studiował w Lipsku, odbył podróż edukacyjną po Europie. Po powrocie do Gdańska 10 X 1758 wystarał się o potwierdzenie kupieckiego obywatelstwa Gdańska jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli). Prowadził rodzinną firmę handlową, otrzymał honorowy tytuł tajnego radcy wojskowego króla polskiego. Interesował się matematyką, opracowywał tablice logarytmów, posiadał bogatą bibliotekę, głównie matematyczno-przyrodniczą. W 1780, w odpowiedzi na kierowany wprost do niego zarzut zawarty w publikacji Johanna Bernoulliego (Reisen durch Branderburg, Pommern, Preussen, Curland, Russland und Pohlen in den Jahren 1777 und 1778, Bd. 1, Leipzig 1779, s. 234) o braku w Gdańsku pomnika Jana Heweliusza, ufundował astronomowi epitafium w kościele św. Katarzyny, początkowo w kształcie konsoli z obeliskiem i portretem, następnie uzupełnione o baldachim. W 1787 brał udział w obchodach 100-lecia śmierci astronoma. Był właścicielem wsi Łostowice, którą w 1784 odstąpił szwagrowi Carlowi Ernstowi von Broen. Testamentem matki od 1767 należała do niego 1/3 nieruchomości rodziny pierwszej żony Jana Heweliusza przy ul. Korzennej. Po ojcu odziedziczył zbiór miedziorytów i obrazów, wśród których były Męczeństwo św. Andrzeja według Caravaggia i Modlący się pustelnik Gottfrieda Schalckena.
Od 22 II 1759 żonaty był z Caroliną Renatą (1732–1762), córką kurlandzkiego barona Carla Ernsta von Bagge i Flory Charlotty Ferber (po kądzieli także wnuczki Jana Heweliusza). Pozostawił córkę Charlottę Constantię Beatę (24 III 1760 Gdańsk – 6 XII 1805, pochowana w kościele NMP), od 30 I 1783 żonę przyszłego burmistrza Karla Friedricha Gralatha.
Bibliografia:
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019.
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 286, 326.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 2, 128.
