DWÓR VII „CLEMENSHOF”
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''DWÓR VII „CLEMENSHOF”''', na terenie dzielnicy [[SIÓDMY DWÓR | Siódmy Dwór]] (VII Dwór), dawniej w sąsiedztwie wsi [[STRZYŻA | Strzyży]]. Początkowo grunty rolne należące do [[KLASZTOR CYSTERSÓW W OLIWIE | klasztoru cystersów w Oliwie]]. Jako odrębna, dzierżawiona posiadłość | + | '''DWÓR VII „CLEMENSHOF”''', na terenie dzielnicy [[SIÓDMY DWÓR | Siódmy Dwór]] (VII Dwór), dawniej w sąsiedztwie wsi [[STRZYŻA | Strzyży]]. Początkowo grunty rolne należące do [[KLASZTOR CYSTERSÓW W OLIWIE | klasztoru cystersów w Oliwie]]. Jako odrębna, dzierżawiona posiadłość zakupiona została w 1632 przez Heinricha Eppsteina, już po roku (1633) odsprzedana osiadłym w Gdańsku kupcom angielskim Johannowi Thomassonowi (1593–1646) i Johannowi Ramseyowi (Remersohnowi) (zm. 1662). W 1655 ten drugi odsprzedał ją Johannwi Tewesenowi. <br/><br/> |
| − | + | ||
W 1690 posiadłość należała do kupca Johanna de Wanta i jego syna Karla, dziedziczyła ją córka Katherina, żona Wincentego Wnimiersa. W 1700 małżonkowie odsprzedali dzierżawę Izaakowi Clementowi (zob. [[CLEMENS ABRAHAM, kupiec | Abraham Clemens]]), od którego nazwiska dwór przyjął swoją nazwę. W 1716 Izaak Clement odsprzedał majątek za 4000 florenów radcy saksońskiemu Davidowi Schillerowi. W 1742, poprzez jego wnuczkę Elisabethę, dwór przeszedł w posiadanie jej męża Petera de Wasta. Od 1754 właścicielem był Daniel Heinrich Setau (1715–1776), z [[KWARTAŁY | Kwartału Wysokiego]] przedstawiel [[TRZECI ORDYNEK | Trzeciego Ordynku]], w 1758 członek Urzędu ds. Zapasów i Kolegium Handlowego, po nim w 1760 Anna Torgeus de la Terre, żona starosty tolkmickiego Georga Wilhelma von der Goltza, która sprzedała posiadłość za 20 000 talarów [[RADA MIEJSKA | rajcy]] [[GŁÓWNE MIASTO | Głównego Miasta]] Johannowi Gabrielowi Schmidtowi (4 IX 1729 Gdańsk – 15 XII 1781) i jego żonie Eleonorze Concordii, córce [[BURMISTRZOWIE MIAST GDAŃSKICH | burmistrza]] [[ZERNECKE HEINRICH, burmistrz Gdańska | Heinricha Zernecke]].<br/><br/> | W 1690 posiadłość należała do kupca Johanna de Wanta i jego syna Karla, dziedziczyła ją córka Katherina, żona Wincentego Wnimiersa. W 1700 małżonkowie odsprzedali dzierżawę Izaakowi Clementowi (zob. [[CLEMENS ABRAHAM, kupiec | Abraham Clemens]]), od którego nazwiska dwór przyjął swoją nazwę. W 1716 Izaak Clement odsprzedał majątek za 4000 florenów radcy saksońskiemu Davidowi Schillerowi. W 1742, poprzez jego wnuczkę Elisabethę, dwór przeszedł w posiadanie jej męża Petera de Wasta. Od 1754 właścicielem był Daniel Heinrich Setau (1715–1776), z [[KWARTAŁY | Kwartału Wysokiego]] przedstawiel [[TRZECI ORDYNEK | Trzeciego Ordynku]], w 1758 członek Urzędu ds. Zapasów i Kolegium Handlowego, po nim w 1760 Anna Torgeus de la Terre, żona starosty tolkmickiego Georga Wilhelma von der Goltza, która sprzedała posiadłość za 20 000 talarów [[RADA MIEJSKA | rajcy]] [[GŁÓWNE MIASTO | Głównego Miasta]] Johannowi Gabrielowi Schmidtowi (4 IX 1729 Gdańsk – 15 XII 1781) i jego żonie Eleonorze Concordii, córce [[BURMISTRZOWIE MIAST GDAŃSKICH | burmistrza]] [[ZERNECKE HEINRICH, burmistrz Gdańska | Heinricha Zernecke]].<br/><br/> | ||
W 1804 z rąk rodziny Schmidtów przejął go adwokat i notariusz [[SOMMERFELDT DANIEL, adwokat, notariusz| Daniel Sommerfeldt]], w 1828 posiadała go jego córka Lusia i jej mąż Dackowski. W 1835 nabył posiadłość Michael Kumm, właściciel spalonego wcześniej [[DWÓR VI „DWÓR REYMANNÓW” | Dworu VI]] i połączył grunty obu dworów. W 1914 w bezpośrednim sąsiedztwie majątku przeprowadzono linię [[KOLEJ | kolejową]] Gdańsk-Wrzeszcz – Kokoszki. 11 V 1920 posiadłość przeszła na własność oliwskiej gminy i przeznaczona została na cele mieszkaniowe. <br/><br/> | W 1804 z rąk rodziny Schmidtów przejął go adwokat i notariusz [[SOMMERFELDT DANIEL, adwokat, notariusz| Daniel Sommerfeldt]], w 1828 posiadała go jego córka Lusia i jej mąż Dackowski. W 1835 nabył posiadłość Michael Kumm, właściciel spalonego wcześniej [[DWÓR VI „DWÓR REYMANNÓW” | Dworu VI]] i połączył grunty obu dworów. W 1914 w bezpośrednim sąsiedztwie majątku przeprowadzono linię [[KOLEJ | kolejową]] Gdańsk-Wrzeszcz – Kokoszki. 11 V 1920 posiadłość przeszła na własność oliwskiej gminy i przeznaczona została na cele mieszkaniowe. <br/><br/> | ||
Dwór (zbudowany na planie prostokąta), pochodzący zapewne z XVIII wieku, z fasadą w kierunku południowo–wschodnim, został rozebrany w 1945. W układzie ulic dzielnicy VII Dwór „Clemenshof” zlokalizowany był w rejonie ul. Chełmońskiego. {{author: AK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]] | Dwór (zbudowany na planie prostokąta), pochodzący zapewne z XVIII wieku, z fasadą w kierunku południowo–wschodnim, został rozebrany w 1945. W układzie ulic dzielnicy VII Dwór „Clemenshof” zlokalizowany był w rejonie ul. Chełmońskiego. {{author: AK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]] | ||
Aktualna wersja na dzień 12:39, 27 paź 2024
DWÓR VII „CLEMENSHOF”, na terenie dzielnicy Siódmy Dwór (VII Dwór), dawniej w sąsiedztwie wsi Strzyży. Początkowo grunty rolne należące do klasztoru cystersów w Oliwie. Jako odrębna, dzierżawiona posiadłość zakupiona została w 1632 przez Heinricha Eppsteina, już po roku (1633) odsprzedana osiadłym w Gdańsku kupcom angielskim Johannowi Thomassonowi (1593–1646) i Johannowi Ramseyowi (Remersohnowi) (zm. 1662). W 1655 ten drugi odsprzedał ją Johannwi Tewesenowi.
W 1690 posiadłość należała do kupca Johanna de Wanta i jego syna Karla, dziedziczyła ją córka Katherina, żona Wincentego Wnimiersa. W 1700 małżonkowie odsprzedali dzierżawę Izaakowi Clementowi (zob. Abraham Clemens), od którego nazwiska dwór przyjął swoją nazwę. W 1716 Izaak Clement odsprzedał majątek za 4000 florenów radcy saksońskiemu Davidowi Schillerowi. W 1742, poprzez jego wnuczkę Elisabethę, dwór przeszedł w posiadanie jej męża Petera de Wasta. Od 1754 właścicielem był Daniel Heinrich Setau (1715–1776), z Kwartału Wysokiego przedstawiel Trzeciego Ordynku, w 1758 członek Urzędu ds. Zapasów i Kolegium Handlowego, po nim w 1760 Anna Torgeus de la Terre, żona starosty tolkmickiego Georga Wilhelma von der Goltza, która sprzedała posiadłość za 20 000 talarów rajcy Głównego Miasta Johannowi Gabrielowi Schmidtowi (4 IX 1729 Gdańsk – 15 XII 1781) i jego żonie Eleonorze Concordii, córce burmistrza Heinricha Zernecke.
W 1804 z rąk rodziny Schmidtów przejął go adwokat i notariusz Daniel Sommerfeldt, w 1828 posiadała go jego córka Lusia i jej mąż Dackowski. W 1835 nabył posiadłość Michael Kumm, właściciel spalonego wcześniej Dworu VI i połączył grunty obu dworów. W 1914 w bezpośrednim sąsiedztwie majątku przeprowadzono linię kolejową Gdańsk-Wrzeszcz – Kokoszki. 11 V 1920 posiadłość przeszła na własność oliwskiej gminy i przeznaczona została na cele mieszkaniowe.
Dwór (zbudowany na planie prostokąta), pochodzący zapewne z XVIII wieku, z fasadą w kierunku południowo–wschodnim, został rozebrany w 1945. W układzie ulic dzielnicy VII Dwór „Clemenshof” zlokalizowany był w rejonie ul. Chełmońskiego.
