APTEKI

Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
Linia 315: Linia 315:
 
| 1682 Martin Gerbricht
 
| 1682 Martin Gerbricht
 
|-
 
|-
−
| 1737–1743 Christoph Isaack Mackensen
+
| 1737–1743 Christoph Isaack Mackensen, ojciec [[MACKENSEN CHRISTOPH OTTO, aptekarz| Christopha Ottona Mackensena]]
 
|-
 
|-
−
| 1744–1769 Andreas Preuss
+
| 1744–1769 Andreas Preuss, mąż Luisy, wdowy po Christophie Isaacku Mackensenie
 
|-
 
|-
−
| 1769–1778 Preuss (wdowa)
+
| 1769–1779 Luisa Mackensen-Preuss (wdowa)
 
|-
 
|-
−
| 1778–1809 Christoph Otto Mackensen (1740–1826)
+
| 1779–1809 [[MACKENSEN CHRISTOPH OTTO, aptekarz| Christoph Otto Mackensen]]
 
|-
 
|-
 
| 1809–1830 Karl Friedrich Kühnert (1773–1830)
 
| 1809–1830 Karl Friedrich Kühnert (1773–1830)

Wersja z 11:38, 29 lip 2024

Raths Apotheke przy Langer Markt 39 (Długi Targ), koniec XIX wieku (po lewej, siedziba Bankhaus Meyer und Gelhorn i Złota Kamieniczka)
Löwen Apotheke przy Langegasse 73 (ul. Długa), w kamienicy wybudowanej w 1838 w miejscu gdańskiej rezydencji generała Otto Carla von Krokow (1734–1805), stan z 1871–1872, z przedprożem (w 1903 dobudowano 3 piętro, w 1922 4 piętro)
Löwen-Apotheke, Langgasse 73 (ul. Długa), przed 1945
Altstädtische Apotheke (w kamienicy pierwszej z prawej) przy Holzmarkt 1 (Targ Drzewny), przed 1914
Teofil Kopczyński (1870–1938), w latach 1909–1937 właściciel apteki „Zum Englischen Wappen” przy Breitgasse 97 (ul. Szeroka)
Apteka Ratuszowa, ul. Długa 54/55, 2023

APTEKI. Jak wynika z informacji z 1666, przywilej na otwarcie własnej apteki (obecnie nieznany) Rada Miejska otrzymała od Krzyżaków w XIV wieku. Pierwsza wzmianka o istnieniu aptek w Gdańsku pochodzi z 1399; pierwszego znanego z imienia aptekarza, Johanna Slottenberga, odnotowały krzyżackie księgi skarbowe w 1402, gdy zaciągnął pożyczkę na zakup około 2000 kilogramów cynamonu (poszukiwanej przyprawy korzennej). Gdańscy aptekarze oprócz zaopatrywania w leki gdańszczan i dworu wielkiego mistrza w Malborku zajmowali się także wypiekiem ciasta „krude”, na przykład chleba korzennego czy pierników (gorszej jakości niż toruńskie). W latach 1403–1434 obywatelstwo gdańskie uzyskało pięciu aptekarzy: Nicolaus Golaw, Johann Wegner, Jakob Schoner, Johann von der Galle, w 1438 aptekę na Młodym Mieście prowadził Jakob. Kolejny przywilej otwarcia apteki przez władze miasta wystawił 18 I 1455 król polski Kazimierz Jagiellończyk.

W początku XVI wieku miejska apteka Rady (Raths Apotheke) mieściła się przy Targu Wąchanym (następnie ul. Piwna), naprzeciw kościoła Najświętszej Marii Panny, i była przez Radę Miejską wypuszczana w dzierżawę. Prowadził ją m.in. późniejszy burmistrz Georg Zimmerman, w 1516 obdarzony przez króla polskiego Zygmunta I Starego tytułem aptekarza królewskiego, mającego prawo założenia i prowadzenia apteki w każdym innym polskim mieście. 25 V 1527 Zygmunt I Stary ponownie potwierdził monopol Rady Miejskiej na prowadzenie aptek, zakazując funkcjonowania pokątnych aptek prywatnych. W 1529 kierownikiem miejskiej apteki Rady, za 120 grzywien i mieszkanie, został Johann Sommerfeldt (urodzony w Elblągu, pracujący w Zwickau). Mając tytuł doktora medycyny, w 1550 objął także funkcję fizyka (lekarza) miejskiego.

Po pożarze apteki w 1551 monopol władz miasta złamał w 1553 król polski Zygmunt II August, nadając Johannowi Kolderleinowi przywilej otwarcia prywatnej apteki na terenie Starego Miasta (Altstädtische Apotheke). Po odbudowaniu apteki Rady w 1553 jej kierownikiem został Johann Bretschneider, zwany Placotomus. Z powodu wzrostu liczby mieszkańców miasta i przedmieść oraz cyklicznych nawrotów epidemii władze Gdańska wydawały zezwolenia na uruchamianie aptek prywatnych (Fischerthor Apotheke od 1565), dbając jednak, by nie było ich więcej niż sześć. Nawet serwitorzy (dostawcy dworu królów polskich) mogli otwierać apteki dopiero po uzyskaniu zgody władz Gdańska (na przykład w XVII wieku Martin Gerbricht starał się o to przez 12 lat). Funkcjonowały wbrew prawu apteki pokątne, oficjalnie zwalczane (w 1665 władze Gdańska podjęły stanowcze kroki przeciwko aptekarzowi „partaczowi” Thomasowi Schmidtowi), ale w praktyce tolerowano ich działalność. Aptekarze podlegali kontroli fizyka miejskiego, szczególnie od 1592, od kiedy korzystał on z pomocy dwóch radnych (tzw. Apotheker-Herren).

Stosowano norymberski system wagowy, wykorzystywano też Dispensatorium Valeriana Cordusa z 1546. W Gdańsku powstały dwie ustawy o pracy aptekarzy: w 1597 Apothecker Ordnung (dotycząca m.in. zasad przygotowywania leków i odpowiedzialności za nie, czasu nauki zawodu, koniecznych uprawnień aptekarzy, sposobu przechowywania recept) i w 1703 Medicinal-Ordnung. Ponadto w 1665 powstał pierwszy w Polsce zbiór przepisów na wykonanie leków Dispensatorium Gedanense, autorstwa Johanna Ernsta Schefflera i Johanna Schmiedta ( Fabritius), a w 1668 taksa za środki lecznicze: Designatio et valor.

Nie istniał odrębny cech aptekarzy ( cechy), nie łączyli się oni z cechami innych rzemiosł. Przyjęto zwyczajowo, że chłopiec (puer, tiro) w wieku lat 14–18 rozpoczynał praktykę w aptece, po 3–6 latach zdawał egzamin (tirocinum) i awansował na czeladnika. Często zatrudniał się w kilku placówkach (na przykład znany aptekarz toruński Paul Gulde (Guldeniusz), autor wydanego w 1641 w Królewcu cenionego słownika Onomasticum trilingue, latino-germano-polonicum, pracował w Toruniu, Wilnie, Gdańsku, Berlinie, Wittenberdze i Brodnicy); jeśli dysponował funduszami, studiował w Krakowie czy Wittenberdze. Po latach pracy i kolejnych egzaminach czeladnik uzyskiwał tytuł pomocnika aptekarza, upoważniający do otwarcia apteki. Awans na mistrza (magistra, mogącego szkolić uczniów) wymagał zasobu gotówki i posiadania obywatelstwa miasta. Rada Miejska przyjmowała od niego przysięgę; w XVII wieku za prowadzenie apteki pobierano 100 florenów wpisowego. Wdowa po aptekarzu mogła utrzymać się w branży, jeśli zatrudniła pracownika z odpowiednimi uprawnieniami.

Studia farmaceutyczne pojawiły się w 2. połowie XVIII wieku, pierwsze farmaceutki podjęły pracę dopiero w końcu XIX wieku. Aptekarze mieli wielu konkurentów, między innymi „specjalistów od lecznictwa”; zdarzały się spory z kupcami, ponieważ w aptekach sprzedawano także artykuły chemiczne i kosmetyczne, słodycze i wyroby alkoholowe. Po zajęciu w 1772 przez Prusaków okolic Gdańska otworzyli oni trzy konkurencyjne apteki. Od 1815 działało w Gdańsku 10 aptek, w 1897 – 14, potem ich liczba znacznie wzrosła i w latach 1920–1939 osiągnęła 30. Aptekarze podlegali w tym okresie instytucjom państwowym, działali na podstawie koncesji; od 1901 mieli Izbę Aptekarską (Apotheker Kammer). Z półek zniknęło wiele artykułów (pozostały kosmetyki), miejsce ręcznie wyrabianych leków zajmowały produkowane fabrycznie (na przykład z zakładów Merck, Boehringer, Schering). Polskimi właścicielami aptek byli jedynie: Jan Niziński w latach 1894–1897, zmuszony do opuszczenia Gdańska, oraz Teofil Kopczyński od 1912 (zm. 1938; apteka skonfiskowana przez władze niemieckie 1 IX 1939).

W 1945 większość aptek uległa zniszczeniu. Władze polskie w maju 1945 powołały Okręgową Izbę Aptekarską. Na podstawie ustawy Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z 8 I 1951 władze państwowe przejęły bez odszkodowania wszystkie apteki (właściciele i dzierżawcy zostali pracownikami najemnymi). Funkcjonującym aptekom nadano numery (obejmowały one apteki na terenie województwa, stąd pozorny brak numerycznej ciągłości aptek z terenu Gdańska), oficjalnie apteki nie używały nazw własnych. Po przemianach ustrojowych w 1989 rozpoczął się okres „reprywatyzacji”, w praktyce szybkiego sprzedawania osobom prywatnym najbardziej dochodowych aptek; resztę wystawiono w przetargach (tylko nieliczni dawni właściciele lub ich spadkobiercy odzyskali swoje apteki). Ustawą Sejmu RP z 19 IV 1991 reaktywowano Izby Aptek, 10 X 1991 ogłoszono ustawę o aptekach, przewidującą zasadę „jedna apteka – jeden aptekarz”. Po protestach Rzecznika Praw Obywatelskich zapis został zmieniony. Obecnie aptekę (nawet kilka) może otworzyć każdy obywatel; jeśli nie jest farmaceutą, musi zatrudnić uprawnionego kierownika. W 2010 działało w Gdańsku około 200 aptek ogólnodostępnych (publicznych) i zakładowych (na przykład w szpitalach). ZK

Apteki do 1945*
Lp. Nazwa Adres Okres istnienia Właściciel
1. Adler-Apotheke (I) zob. Langfuhr-Apotheke
2. Adler-Apotheke (II) Orunia, Hauptstraße 45 (Trakt św. Wojciecha) połowa XIX wieku – 1945  ?–1884 Gustav Adolf Claus (1836–1884)
 ?–1913 Carl Gericke (1857–1913)
1913–1920 Carl Eduard Deppe
1920–1945 Helene Deppe (wdowa)
zarządzający:
 ?–1936 Walter Ziehm
1936–1938 Helmut Palm
1938–1945 Fritz Geissler
3. Adler-Apotheke (III) Oliwa, Am Schlossgarten 12 (ul. Rybińskiego) XIX wiek – 1945 1874–? G. Hülsberg
1897–1945 Hermann Geissler (1867 – po 1945)
4. Adler-Apotheke (IV) zob. Zum schwarzen Adler (I)
5. Adler-Apotheke (V) zob. Zum schwarzen Adler (II)
6. Altstädtische Apotheke 1553–1829 Schmiedegasse 23 (ul. Kowalska)

1829–1945 Holzmarkt 1 (Targ Drzewny)

1553–1945 1553 Johann Kolderlein
1735–1765 Georg Lehmann
1765–1772 Lehmann (wdowa)
zarządzający:
Valentin Andreas Kanngiesser
1772 – po 1781 Johann Heinrich Veltze
1786 Veltze (wdowa)
1788–1823 Nathanael Ephraim Hildebrandt
1823–1827 spadkobiercy N.E. Hildebrandta
1828–1832 Carl Ferdinand Pannenberg
1832–1840 Heinrich Eduard Falkenberg
1840–1847 Carl Gustav Schlander (1814–1847)
1847–1854 Richard Otto Schweitzer
1854–1857 A. Eduard Kunitz
1857–1874 Wilhelm Ludwig Neuenborn (1827 – po 1889)
1874–1905 Johann Hermann Lietzau
1905–1916 Julius Cohn
1916–1945 Erich Ermisch
7. Arthus-Apotheke 1921 Langer Markt 1 (Długi Targ) 1926–1945 1926–1945 Ludwig Mooz
1939 Langgasse 81 (ul. Długa)
8. Bahnhofsapotheke II Nowy Port, Olivaer Straße 30 (ul. Oliwska) 1926–1945 1926–1943 dr Ulrich Johann (1871–1943)
zarządzający:
1929–1939 Jacob Josef Herlet
1943–1945 rodzina U. Johanna
9. Bahnhofsapotheke I Kassubischer Markt 22 (Targ Kaszubski) 1908–1945 1908–1924 Richard Franz
1924–1936 Käthe Franz (wdowa)
1935–1945 Johannes Strulik
10. Elefanten-Apotheke XVIII wiek Stare Szkoty XVIII wiek – 1945
od 1807 Breitgasse 15 (ul. Szeroka) 1807–1818 Christian Friedrich Hoffmann
1818–1828 Hoffmann (wdowa)
zarządzający:
Christoph Heinrich Scheif
1828–1847 Adolph Clebsch
1847–1849 Julius Otto Paulsen
1849–1853 A. F. Frickert
1853–1858 Cuno Fritzen
1858–1879 Carl Adolph P. Becker
1879 Tann
1879–1881 Gotthold Joseph Loeber
1881–1887 Adolph Rohleder (1832–1898)
1887–1889 Julian Lewy
1889–1892 Eduard Haeckel
1892–1894 G. Elkeles
1894–1904 Julius Cohn
1904–1905 Georg Reiss
1905–1912 Heinrich Kalliese
1912–1925 Fritz Jasmund
11. Engel-Apotheke 1894–1895 Schüsseldamm (ul. Łagiewniki) 1894–1945 1894–1931 Karl Kosbahn (1857–1931)
1897–1938 Tischlergasse 68 (ul. Stolarska) 1932–1937 Fritz Geisler
1939–1945 Altstädtischer Graben 19/20 (Podwale Staromiejskie) 1938–1945 Heinz Purtzel
12. Fr.-Hendewerk-Apotheke zob. Fischertor-Apotheke
13. Fischertor-Apotheke Melzergasse 9 (ul. Słodowników) 1565–1853 1565 Daniel Schiltberger
1750–1775 Gotthilf Osterroth, (zm. przed 1770), przybyły z Friedeberga (Strzelce Krajeńskie), od 20 XII 1737 posiadający kupieckie obywatelstwo Gdańska
1775–1797 Jacob Theodor Osterroth (zm. 1803)
1798–1810 Johann Nathanael Löfass (ojciec Nathanaela Löfassa)
1810–1826 Löfass (wdowa) i syn Johann Gottlieb Löfass (1788–1826)
zarządzający:
Crohnke
1826–1840 Martin Enfeger
1840 Mathilde Engfeger (wdowa)
zarządzający:
Schlander
1841–1843 F. Dräger
1843–1845 Julius Hermann Gerth
1845–1853 Julius Heinrich Gränz
Fr.-Hendewerk-Apotheke 1853–1945 1853–1881 Carl Friedrich Hendewerk
1881–1914 Richard Scheller (1849–1914)
1914–1945 Alois Liedtke (1875–1942)
1942–1945 spadkobiercy
14. Gedania-Apotheke Neuschottland 16–17 (ul. Wyspiańskiego) 1921–1945 1921–1936 Hermann Peters
1938 Fritz Technau
1938–1945 rodzina F. Technau
zarządzający:
Gerhard Sawatzki
15. Hansa-Apotheke 1907 Wrzeszcz, Hauptstraße 16 (al. Grunwaldzka 16; po zmianie numeracji po 1930: nr 47) 1904–1945 1904–1905 Franz Fischer
1907–1914 Meta Fischer, wdowa (1872–1914)
1915–1945 dr Oskar Kriewitz
16. Heidsee-Apotheke Stogi przed 1905–1945  ?–1905 Heinrich Abel
1900–1930 Große Seebadstraße 1 (ul. Nowotna) 1905–1939 Olga Abel (wdowa)
1930–1945 Amselweg 1 (ul. Rozewska) zarządzający:
1919–1939 Walter Knochenhauer (syn Hermanna Knochenhauera)
1939–1945 Werner Schütte
17. Hevelius-Apotheke Rähm 1 (ul. Sukiennicza) 1922–1945 1922–1945 Eugen Kriewitz
18. Hohenzollern-Apotheke Hauptstraße 123 (al. Grunwaldzka) 1909–1945 1909–1939 Paul Kossak (1859–1939)
1939–1945 Gertrud Kossak (wdowa)
19. Kloster-Apotheke Oliwa, Pelonkerstraße 1 (ul. Polanki) 1921–1945 1921–1933 Georg Weinedel (1862–1933)
1933–1938 Meta Weinedel (wdowa)
1938–1945 Johannes Wnendt
20. Königliche Apotheke Heilige-Geist-Gasse 25 (ul. św. Ducha 26/30) 1682–1915 1682 Martin Gerbricht
1737–1743 Christoph Isaack Mackensen, ojciec Christopha Ottona Mackensena
1744–1769 Andreas Preuss, mąż Luisy, wdowy po Christophie Isaacku Mackensenie
1769–1779 Luisa Mackensen-Preuss (wdowa)
1779–1809 Christoph Otto Mackensen
1809–1830 Karl Friedrich Kühnert (1773–1830)
1830–1832 Johanna Maria Kunert (wdowa)
zarządzający:
Adolph Momin
1832–1842 Christian Ferdinand Martens (1803–1871)
1842–1848 August Ferdinand Höpffner
1848–1852 Carl Friedrich Hendewerck (1820–1892)
1852–1855 Carl Friedrich Sasse
1855–1874 Otto Helm
1874–1880 Albin Rehefeld (1843–1907)
1880–1884 Max Bruns
1884–1888 Ferdinand Fritsch
1888–1894 Georg Adoplph Max Schwonder
1894–1913 Oskar Rehbein (1866 – po 1916)
Marien-Apotheke 1915–1945 1913–1939 Konrad Krause (1870 – po 1940)
1937–1945 Heinz Krause
21. Kronen-Apotheke do października 1904 Emaus 1894–1945 1894–1901 dr A. Thöns
od października 1904 Karthäuser Straße (ul. Kartuska 102, następnie nr 106) 1901–1945 dr Georg Goguel
zarządzający:
do 1929 Martin Wettstädt
1929 G. Meck
od 1930 Wilhelm Godau
22. Löwen-Apotheke 1817 – 1829 Langgasse 82/83 (ul. Długa) 1807–1945 1807–1829 Georg Friedrich Sadewasser (1771–1847)
1829–1852 Jacob Sadewasser
1829–1945 Langgasse 73 (ul. Długa) 1852–1858 Carl Theodor Niefeld
1858–1879 Johann Heinrich Suffert
1879-1889 Edmund Hedinger (1851–1906)
1889–1890 L. Schlichting
1890–1893 Robert Laaser
1893–1895 Carl Schnuppe
1895–1920 Max Fleischer (1858–1920)
1920–1937 Klara Fleischer (wdowa), w imieniu synów Hansa i Kurta Fleischerów w 1938 bracia zmuszeni do sprzedaży apteki z powodu zakazu działalności osób narodowości żydowskiej
1937–1945 Erich Loeffler
23. Langfuhr-Apotheke Wrzeszcz, Hauptstraße 81 (al. Grunwaldzka) 1877–1900 1877–1880 Robert Wilhelm Rudlof (1830 – po 1880)
1881–1883 Gustav Ewald Wesskallnies
1884–1892 Eduard Priponow
1892–1894 Bruno Strecker
1895–1897 Jan Niziński
Adler Apotheke I 1900–1945 1897–1913 Richard Oscar Mettern (1857 – po 1913)
1913–1936 Max Holzhüter (1876–1936)
1936–1940 Margarette Holzhüter (wdowa)
zarządzający:
1936–1940 Friedrich Lietsch
1940–1945 Friedrich Lietsch
24. Langgarten-Apotheke Langgarten 106 (ul. Długie Ogrody) 1658–1945 1658 Gerhard Specht
1737–1764 Caspar Davies
1765–1792 Valentin Andreas Kanngiesser
1792–1815 Gottlieb Wetzel (zm. 1829)
1815–1845 Johann Friedrich Mix (1785–1864)
1845–1852 Carl Friedrich Müller (1815–1852)
1853–1854 Hermann Arthur Gerlach
1855–1876 Anton Ludwig Heinze
1876–1887 Louise Heintze (wdowa), z domu Löfass
zarządzający:
1874 Franz Prochnow (1843–1923)
1875–1876 Gottlieb Wilhelm Müller
1880–1881 Wilhelm Wartschow (1840 – po 1892)
1882 Martin Ferdinand Penski
1883- 1884 Oswald Prost
1884 Ernst Robert Laser
1887–1899 Adolf Edwin Rohleder (1832–1898)
1899–1914 Otto Görs
1914–1918 Friedrich Langer (1883–1918)
1918–1945 Margarette Langer (wdowa), z d. Regel
zarządzający:
Hans Regel (ojciec)
25. Marien-Apotheke zob. Königliche Apotheke
26. Neptun-Apotheke Langgasse 28 (ul. Długa) 1939–1945 1939–1945 Walter Knochenhauer (syn Hermanna Knochenhauera)
27. Neugarten-Apotheke do 1880 Neugarten 506 (Nowe Ogrody 14) 1616–1938 1616 Andreas Szrenic (Zernitiz?)
1880–1938 Krebsmarkt 6 (Targ Rakowy) 1743–? Johann Georg Neumann
1756 Neumann (wdowa)
1759–1762 Heinrich Gottlieb Teuber, urodzony w Linderode (Lipniki Łużyckie) pod Sorau (Żary w lubuskiem), 27 VII 1759 otrzymał kupieckie obywatelstwo Gdańska
1762–1773 Christian Grass
1781–1797 Grass (wdowa)
zarządzający:
1786 Christian Gottlieb Teuber
1809–1816 Samuel Gotthilf Henning
1817–1832 Johann Gottfried Weiss (1786 – 24 V 1832 Gdańsk)
1832–1839 J.F. Kampf
1840 Ernst Lange
1847–1849 Hermann Adolph Kraatz
1849–1856 Julius Adolf Funk
1856–1861 G.A. Kämmer
1861–1863 Ellerholz
1863–1866 Martin Franz Schocher
1866–1874 Ernst Rudolph Schleusener
1874–1878 Oskar Michelsen ( Fritz Ernst Michelsen)
1878–1879 dr Theodor Cohn
1879–1883 G. Rössig
1883–1893 Carl Robert Hildebrandt
1893–1904 Eugen Loewinsohn
1904–1938 Alexander Gordon (zm. 1939)
28. Neugarten II Karthäuser Straße (ul. Kartuska) po 1772 – 1813 1796 Albrecht George Zander
1807 Christian Friedrich Bockmann
29. Ostland-Apotheke Wrzeszcz, Hauptstraße 63 (al. Grunwaldzka) 1939–1945 1939–1945 Paul Müller
zarządzający:
Kuno Venohr
30. Rats-Apotheke XVI w. Kohlenmarkt (Targ Węglowy; Stara Apteka) 1529–1945 1529–1532 Johann Sommerfeldt
1600–1828 Jopengasse 37 (ul. Piwna) 1533–1539 Johann Seifert
1828–1945 Langer Markt 39 (Długi Targ) 1540–1551 Jörgen Möller
1553–1554 Johann Placotomus
1556–1566 Andreas Peltzer
1566–1577 Johann Placotomus
1577–1606 Heinrich Heyll
1606 Jacob Placotomus
1748–1764 Barthold Wichers, urodzony w Hamburgu, 25 X 1748 otrzymał kupieckie obywatelstwo Gdańska
1765–1806 Johann Alexander Hevelcke
1806–1837 Friedrich David Lichtenberg
1837–1843 Johann Wilhelm Grunau (1805–1842)
1843–1859 Johann Julius Hartwig (1811 – po 1861 poza Gdańskiem)
1859–1862 Wilhelm Hoffmann
1862–1867 Eduard Gustav Körner (1817 – po 1867)
1867–1883 Samuel Boltzmann
1883–1917 Ernst Kornstaedt (1842–1919)
1917–1928 dr Karl Bräunig (1869–1928) i dr Ewald Rimann (1873–1940) (spółka)
1928–1940 dr Ewald Rimann i spadkobiercy K. Bräuniga
1940–1945 spadkobiercy
31. Sonnen-Apotheke Holzmarkt (Targ Drzewny 15) 1926–1945 1926–1930 Ernst Rohrbäch
1930–1945 Adolf Leuschner
32. Stern-Apotheke Altschottland 7 (Trakt św. Wojciecha) przed 1918 – 1945 1918 Gottlieb Benjamin Plaga
1926–1945 Willi Migeod
33. Zum Danziger Wappen zob. Zum Englischen Wappen
34. Zum Englischen Wappen Breitgasse 97 (ul. Szeroka) XVIII wiek – 1939 1732–1772 Georg Thomas Osterroth
1772–1807 Jakob Theodor Osterroth
1807–1835 Johann Heinrich Kruckenberg (1767–1835)
1835–1838 Karolina Kruckenberg (wdowa)
1838–1841 Julius Strauss
1841–1843 Adolph Kuhr
1843–1854 Richard Schweitzer (1817 – po 1861)
1854–1855 Carl Rudolph Bergmann
1855–1871 Otto Manitzki (1820–1871)
1871–1874 spadkobiercy O. Manitzkiego
1874–1882 Alfred Rademacher (1849–1892)
1882–1886 Carl Leschbrand
1886–1904 Oskar Michelsen ( Fritz Ernst Michelsen)
1904–1909 Otto Korn
1909–1937 Teofil Kopczyński (1870–1938)
1937–1939 dr Stefan Kopczyński
Zum Danziger Wappen 1939–1945 1939–1945 pod zarządem państwowym, komisarycznym
35. Zum Schwan Stare Przedmieście, Thornscherweg 11 (ul. Toruńska) 1895–1945 1895–1934 Hermann Knochenhauer
1934–1945 Heinz Knochenhauer
36. Zum schwarzen Adler Nowy Port, 1835–1860 Olivaer Straße 111 (ul. Oliwska) 1835–1945 1835–1852 Johann Friedrich Ernst Prochnow (1799–1871)
1860–1945 Olivaer Straße 80 1852–1862 Hermann Schramm (1822–1862)
1862–1867 Adelheida Amalia Louisa Schramm, wdowa
1867–1897 Friedrich August Springer (1839–1912)
1897–1904 Hermann Warkentin
1904–1912 Georg Capeller
1912–1938 Heinrich Hermann
1938–1945 Eva Brodack i Kurt Brodack
37. Zum schwarzen Adler II po 1772 Schidlitz (Siedlce) po 1772 – 1945 1807–1820 Christian Gottfried Bockmann (1755–1823)
1807–1817 Fleischergasse 83 (ul. Rzeźnicka) 1820–1854 Nathanael Friedrich Löfass
od 1820 4. Damm 4 (ul. Grobla IV) 1854–1894 Carl Ludwig von Lippe
1894–1896 Heinrich Hempel
1896–1901 Georg Porsch
1901–1913 Rudolf Mörler
1913–1939 Philipp Loewenbach
1939–1945 Ottomar Juttner
38. Zur Neustadt Wrzeszcz, Neuer Markt 18 (pl. Wybickiego) 1936–1945 1936–1945 Fritz Voss
*Pełniejszy wykaz aptek z terenu obecnego Gdańska (z ustaleniem ich nazw, nazwisk właścicieli, adresów) można przedstawić dopiero od połowy XVIII wieku. Zmiany adresów niektórych aptek wynikały z przyczyn obiektywnych (np. Elefanten-Apotheke przeniesiono w początkach XIX wieku ze Starych Szkotów na ul. Szeroką z powodu budowy nowych umocnień). Z uwagi na obowiązujące przepisy (o ochronie danych osobowych) nie jest możliwe przedstawienie konkretnych informacji z okresu po 1989.
MrGl
Apteki prywatne i społeczne (państwowe) w latach 1945–1950
Rok Nazwa i adres
1945 Grunwald, Wrzeszcz, al. Grunwaldzka 47
Kaszubska, Wrzeszcz, al. Zwycięstwa 35
Nowomiejska, Wrzeszcz, pl. Wybickiego 18
Pod Lwem, ul. Nowe Ogrody 2
Pod Orłem, Oliwa, ul. Opata Rybińskiego 12
Pod Słońcem, ul. Garncarska – róg Targu Drzewnego
Orunia, Trakt św. Wojciecha 111
1950 Bałtycka, Wrzeszcz, al. Grunwaldzka 36 (właściciel: H. Waloch)
Centralna, Wrzeszcz, al. Grunwaldzka 158
Kaszubska, Wrzeszcz, al. Zwycięstwa 35 (właściciel: Henryk Kaufmann)
Pod Orłem, Wrzeszcz, al. Grunwaldzka 86 (właściciel: Antoni Ehrbar i Ska; otwarta w marcu 1946)
Pod Orłem, Oliwa, ul. Opata Rybińskiego 12 (właściciel: Zjednoczone Apteki Społeczne)
Społeczna nr 16, Wrzeszcz, pl. Wybickiego 18 (właściciel: Zjednoczone Apteki Społeczne)
Społeczna nr 21, Orunia, Trakt św. Wojciecha 111 (właściciel: Zjednoczone Apteki Społeczne)
Wrzeszcz, ul. Waryńskiego 2 (właściciel: Ubezpieczalnia Społeczna)
Nowy Port, ul. Na Zaspę 30A
Oliwa, ul. Leśna 1
MrGl
Apteki państwowe w latach 1951–1990*
Numer Adres Odnotowany okres działalności
nr 1 ul. Nowe Ogrody 32 1953–1981
nr 2 ul. Łąkowa 16 1951–1973
nr 3 Wrzeszcz, al. Zwycięstwa 35 1951–1990
nr 4 Nowy Port, ul. Oliwska 83 1951–1990
nr 5 Wrzeszcz, al. Grunwaldzka 36 1951–1960
Wrzeszcz, ul. Kochanowskiego 118 1955–1960
nr 6 Wrzeszcz, ul. Mierosławskiego 27 1953–1973
nr 7 Wrzeszcz, al. Grunwaldzka 83 1955–1990
nr 16 Wrzeszcz, al. Grunwaldzka 52 1955–1990
nr 17 Oliwa, ul. Rybińskiego 12 1951
Oliwa, ul. Kaprów 4 1953–1990
nr 18 Wrzeszcz, pl. Wybickiego 18 1951–1990
nr 21 Orunia, Trakt św. Wojciecha 111 1951–1990
nr 51 ul. Wałowa 14B 1953–1990
nr 52 ul. Długa 54/56 1953–1990
nr 53 Oliwa, ul. Leśna 1 1953–1990
nr 60 ul. Chmielna 47 1953
Stogi, ul. Stryjewskiego 29 1955–1990
nr 62 Siedlce, ul. Kartuska 114 1955–1990
nr 66 Wrzeszcz, ul. ks. Bernarda Sychty 10 1960–1990
nr 69 Wrzeszcz, ul. Mickiewicza 26/30 1960–1990
nr 70 ul. Podwale Staromiejskie 89/90 1958–1990
nr 71 Wrzeszcz, al. Grunwaldzka 126 1960–1990
nr 72 ul. Stajenna 3 1960–1990
nr 75 ul. Grobla III 1/6 1961–1990
nr 78 Siedlce, ul. Kartuska 17/19 1965–1990
nr 81 Wrzeszcz, al. Grunwaldzka 30/32 1965–1990
nr 87 Letnica, ul. Starowiejska 34 1965–1990
nr 88 Wrzeszcz, al. Zwycięstwa 49 (pogotowie) 1965–1973
nr 89 Przymorze, ul. Czerwony Dwór 23 1965
Przymorze, ul. Piastowska 90E 1970–1990
nr 74 ul. Chmielna 47/52 1970–1990
nr 97 Oliwa, ul. Śląska 66 1970–1990
nr 99 Wrzeszcz, ul. Mickiewicza 1/3 1970–1990
nr 100 ul. Jaskółcza 16 1970–1990
nr 101 Orunia, ul. Raduńska 13 1970
Orunia, ul. Diamentowa 3 1973–1990
nr 106 ul. Długa Grobla 7 1970–1990
nr 108 Przymorze, ul. Jagiellońska 34 1973–1990
nr 113 Żabianka, ul. Gospody 3A 1973–1990
nr 115 Wrzeszcz, ul. Leczkowa 18 1973
nr 116 Przymorze, ul. Krzywoustego 25 1973–1990
nr 121 Chełm, ul. Łużycka 1 1973–1990
Oliwa, ul. Bitwy Oliwskiej 34 1977–1990
Przymorze, ul. Obrońców Wybrzeża 2 1977–1990
Przymorze, ul. Opolska 3 1977–1990
Przymorze, ul. Szczecińska 23 1981–1990
Wrzeszcz, al. Zwycięstwa 30 1981–1990
Brzeźno, ul. Dworska 27 1988–1990
Oliwa, ul. Norblina 28 1988–1990
Żabianka, ul. Subisława 25 1988–1990
Migowo, ul. Nałkowskiej 3 1988–1990
Zaspa, ul. Pilotów 3 1988–1990
Suchanino, ul. Paderewskiego 9 1988–1990
*Właściciel: Ministerstwo Zdrowia i Opieki Społecznej poprzez:
1951 – Centralę Aptek Społecznych Oddział Wojewódzki, Gdańsk, al. Grunwaldzka 76/78;
1958 – Gdański Zarząd Aptek, Gdańsk, ul. Chmielna 47/48; 1977 – „Cefarm”. Przedsiębiorstwo Zaopatrzenia Farmaceutycznego, ul. Chmielna 47/48.
MrGl
Źródło „https://gdansk.gedanopedia.pl/index.php?title=APTEKI&oldid=138717”
⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania