CHRZANOWSKI TADEUSZ, architekt, konserwator zabytków
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Chrzanowski Tadeusz.JPG|thumb|Tadeusz Chrzanowski]] | [[File:Chrzanowski Tadeusz.JPG|thumb|Tadeusz Chrzanowski]] | ||
| − | '''TADEUSZ (MACIEJ TADEUSZ PIOTR) CHRZANOWSKI''' (28 X 1932 Warszawa – 3 I 2016 Gdańsk), architekt, konserwator zabytków. Syn Czesława i Heleny z domu Stępniewskiej. Po śmierci ojca, od 1945 z matką w Gdańsku, zamieszkał na [[ZAROŚLAK | Zaroślaku]]. Ukończył [[CENTRUM KSZTAŁCENIA ZAWODOWEGO I USTAWICZNEGO NR 1 W GDAŃSKU| Technikum Mechaniczno-Elektryczne]], w 1958 absolwent Wydziału Architektury [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG). W latach studenckich działacz klubu studenckiego [[KLUB STUDENTÓW WYBRZEŻA ŻAK | Żak]] oraz teatru studenckiego [[BIM-BOM | Bim-Bom]], grywał tam drugoplanowe role, stworzył dokumentację fotograficzną działalności tego teatru.<br/><br/> | + | '''TADEUSZ (MACIEJ TADEUSZ PIOTR) CHRZANOWSKI''' (28 X 1932 Warszawa – 3 I 2016 Gdańsk), architekt, konserwator zabytków. Syn Czesława i Heleny z domu Stępniewskiej. Po śmierci ojca, od 1945 z matką w Gdańsku, zamieszkał na [[ZAROŚLAK | Zaroślaku]]. Ukończył [[CENTRUM KSZTAŁCENIA ZAWODOWEGO I USTAWICZNEGO NR 1 W GDAŃSKU| Technikum Mechaniczno-Elektryczne]], w 1958 absolwent Wydziału Architektury [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG). W latach studenckich działacz klubu studenckiego [[KLUB STUDENTÓW WYBRZEŻA ŻAK | Żak]] oraz teatru studenckiego [[BIM-BOM, teatr studencki | Bim-Bom]], grywał tam drugoplanowe role, stworzył dokumentację fotograficzną działalności tego teatru.<br/><br/> |
Od 1958 pracownik gdańskiego oddziału [[PRZEDSIĘBIORSTWO PAŃSTWOWE PRACOWNIE KONSERWACJI ZABYTKÓW | Przedsiębiorstwa Państwowego Pracownie Konserwacji Zabytków]], realizował m.in. odbudowę szczytów [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | kościoła św. Katarzyny]], [[WIELKA ZBROJOWNIA | Wielkiej Zbrojowni]], Domu Kaznodziejów, konserwację północnego i zachodniego odcinka [[MURY OBRONNE | murów obronnych]] [[GŁÓWNE MIASTO | Głównego Miasta]]. W latach 1966–1968 koordynator budowy pomnika Walki i Męczeństwa Stutthof w Sztutowie. Wojewódzki konserwator zabytków w latach 1967–1973, konsultował i nadzorował rekonstrukcję [[PRZEDPROŻA | przedproży]] przy ul. Mariackiej i św. Ducha oraz odbudowę wielu budowli Gdańska, inspirował adaptację parterów i przedproży na pracownie plastyczne i kawiarnie. Wiele uwagi poświęcił odbudowie [[RATUSZ GŁÓWNEGO MIASTA | Ratusza Głównego Miasta]] i [[DWÓR ARTUSA | Dworu Artusa]], wedle jego projektu obudowano zachowaną basztę dawnej [[BRAMA KOTWICZNIKÓW | Bramy Kotwiczników]], wspierał rekonstrukcję hełmu wieży kościoła św. Katarzyny.<br/><br/> | Od 1958 pracownik gdańskiego oddziału [[PRZEDSIĘBIORSTWO PAŃSTWOWE PRACOWNIE KONSERWACJI ZABYTKÓW | Przedsiębiorstwa Państwowego Pracownie Konserwacji Zabytków]], realizował m.in. odbudowę szczytów [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | kościoła św. Katarzyny]], [[WIELKA ZBROJOWNIA | Wielkiej Zbrojowni]], Domu Kaznodziejów, konserwację północnego i zachodniego odcinka [[MURY OBRONNE | murów obronnych]] [[GŁÓWNE MIASTO | Głównego Miasta]]. W latach 1966–1968 koordynator budowy pomnika Walki i Męczeństwa Stutthof w Sztutowie. Wojewódzki konserwator zabytków w latach 1967–1973, konsultował i nadzorował rekonstrukcję [[PRZEDPROŻA | przedproży]] przy ul. Mariackiej i św. Ducha oraz odbudowę wielu budowli Gdańska, inspirował adaptację parterów i przedproży na pracownie plastyczne i kawiarnie. Wiele uwagi poświęcił odbudowie [[RATUSZ GŁÓWNEGO MIASTA | Ratusza Głównego Miasta]] i [[DWÓR ARTUSA | Dworu Artusa]], wedle jego projektu obudowano zachowaną basztę dawnej [[BRAMA KOTWICZNIKÓW | Bramy Kotwiczników]], wspierał rekonstrukcję hełmu wieży kościoła św. Katarzyny.<br/><br/> | ||
Rozpoczął prawną ochronę zabytkowych układów ruralistycznych, wpisując je do rejestru zabytków (wieś Juszki). Prowadził współpracę z gdańskim oddziałem Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego. W 1972 rozpoczął starania o pozyskanie dokumentacji konserwatorskiej wnętrz gdańskich wykonanych przez [[DEURER PETER JAKOB, architekt, konserwator | Petera Deurera]] od jego syna Wolfganga. Po 1973 pracował w firmie budowlanej Kombet w Gdyni, w latach 1981–1991 ponownie na stanowisku wojewódzkiego konserwatora zabytków w Gdańsku, po 1991 do emerytury pracował w prywatnej firmie konserwatorskiej. W latach 1972–1976 członek Rady Naukowej [[MUZEUM GDAŃSKA | Muzeum Historycznego Miasta Gdańska]]. <br/><br/> | Rozpoczął prawną ochronę zabytkowych układów ruralistycznych, wpisując je do rejestru zabytków (wieś Juszki). Prowadził współpracę z gdańskim oddziałem Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego. W 1972 rozpoczął starania o pozyskanie dokumentacji konserwatorskiej wnętrz gdańskich wykonanych przez [[DEURER PETER JAKOB, architekt, konserwator | Petera Deurera]] od jego syna Wolfganga. Po 1973 pracował w firmie budowlanej Kombet w Gdyni, w latach 1981–1991 ponownie na stanowisku wojewódzkiego konserwatora zabytków w Gdańsku, po 1991 do emerytury pracował w prywatnej firmie konserwatorskiej. W latach 1972–1976 członek Rady Naukowej [[MUZEUM GDAŃSKA | Muzeum Historycznego Miasta Gdańska]]. <br/><br/> | ||
W latach 80. XX wieku uczestniczył w powołaniu polsko-niemieckich zespołów do spraw rekonstrukcji carillonu z kościoła św. Katarzyny ([[CARILLONY | carillony]]) oraz konserwatorskiej adaptacji prospektu organowego z [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | kościoła św. Jana]] do wnętrza [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]]. Po 1991 uczestniczył w rekonstrukcji wnętrz [[DOM UPHAGENA | Domu Uphagena]] jako koordynator prac konserwatorskich. Pochowany 8 I 2016 na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. <br/><br/> Od 1960 żonaty był z Haliną z domu Gwoździńską (10 V 1938 Borysław – 27 XII 2013 Gdańsk), absolwentką [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, I | I Liceum Ogólnokształcącego]], absolwentką PG, magistrem inżynierem elektroniki. Ojciec Jacka (ur. 1961), także magistra inżyniera elektroniki, mieszkającego w Szczecinie. {{author: CzB}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | W latach 80. XX wieku uczestniczył w powołaniu polsko-niemieckich zespołów do spraw rekonstrukcji carillonu z kościoła św. Katarzyny ([[CARILLONY | carillony]]) oraz konserwatorskiej adaptacji prospektu organowego z [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | kościoła św. Jana]] do wnętrza [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]]. Po 1991 uczestniczył w rekonstrukcji wnętrz [[DOM UPHAGENA | Domu Uphagena]] jako koordynator prac konserwatorskich. Pochowany 8 I 2016 na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. <br/><br/> Od 1960 żonaty był z Haliną z domu Gwoździńską (10 V 1938 Borysław – 27 XII 2013 Gdańsk), absolwentką [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, I | I Liceum Ogólnokształcącego]], absolwentką PG, magistrem inżynierem elektroniki. Ojciec Jacka (ur. 1961), także magistra inżyniera elektroniki, mieszkającego w Szczecinie. {{author: CzB}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 14:49, 21 cze 2024
TADEUSZ (MACIEJ TADEUSZ PIOTR) CHRZANOWSKI (28 X 1932 Warszawa – 3 I 2016 Gdańsk), architekt, konserwator zabytków. Syn Czesława i Heleny z domu Stępniewskiej. Po śmierci ojca, od 1945 z matką w Gdańsku, zamieszkał na Zaroślaku. Ukończył Technikum Mechaniczno-Elektryczne, w 1958 absolwent Wydziału Architektury Politechniki Gdańskiej (PG). W latach studenckich działacz klubu studenckiego Żak oraz teatru studenckiego Bim-Bom, grywał tam drugoplanowe role, stworzył dokumentację fotograficzną działalności tego teatru.
Od 1958 pracownik gdańskiego oddziału Przedsiębiorstwa Państwowego Pracownie Konserwacji Zabytków, realizował m.in. odbudowę szczytów kościoła św. Katarzyny, Wielkiej Zbrojowni, Domu Kaznodziejów, konserwację północnego i zachodniego odcinka murów obronnych Głównego Miasta. W latach 1966–1968 koordynator budowy pomnika Walki i Męczeństwa Stutthof w Sztutowie. Wojewódzki konserwator zabytków w latach 1967–1973, konsultował i nadzorował rekonstrukcję przedproży przy ul. Mariackiej i św. Ducha oraz odbudowę wielu budowli Gdańska, inspirował adaptację parterów i przedproży na pracownie plastyczne i kawiarnie. Wiele uwagi poświęcił odbudowie Ratusza Głównego Miasta i Dworu Artusa, wedle jego projektu obudowano zachowaną basztę dawnej Bramy Kotwiczników, wspierał rekonstrukcję hełmu wieży kościoła św. Katarzyny.
Rozpoczął prawną ochronę zabytkowych układów ruralistycznych, wpisując je do rejestru zabytków (wieś Juszki). Prowadził współpracę z gdańskim oddziałem Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego. W 1972 rozpoczął starania o pozyskanie dokumentacji konserwatorskiej wnętrz gdańskich wykonanych przez Petera Deurera od jego syna Wolfganga. Po 1973 pracował w firmie budowlanej Kombet w Gdyni, w latach 1981–1991 ponownie na stanowisku wojewódzkiego konserwatora zabytków w Gdańsku, po 1991 do emerytury pracował w prywatnej firmie konserwatorskiej. W latach 1972–1976 członek Rady Naukowej Muzeum Historycznego Miasta Gdańska.
W latach 80. XX wieku uczestniczył w powołaniu polsko-niemieckich zespołów do spraw rekonstrukcji carillonu z kościoła św. Katarzyny ( carillony) oraz konserwatorskiej adaptacji prospektu organowego z kościoła św. Jana do wnętrza kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. Po 1991 uczestniczył w rekonstrukcji wnętrz Domu Uphagena jako koordynator prac konserwatorskich. Pochowany 8 I 2016 na cmentarzu Srebrzysko.
Od 1960 żonaty był z Haliną z domu Gwoździńską (10 V 1938 Borysław – 27 XII 2013 Gdańsk), absolwentką I Liceum Ogólnokształcącego, absolwentką PG, magistrem inżynierem elektroniki. Ojciec Jacka (ur. 1961), także magistra inżyniera elektroniki, mieszkającego w Szczecinie.
