SIEWERT FRIEDRICH GOTTHOLD, burmistrz Gdańska
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
[[File: Friedrich_Gotthold_Siewert.jpg |thumb| Friedrich Gotthold Siewert, ''Das Pfenningzins- und Strohwischrecht'', 1802]] | [[File: Friedrich_Gotthold_Siewert.jpg |thumb| Friedrich Gotthold Siewert, ''Das Pfenningzins- und Strohwischrecht'', 1802]] | ||
| − | '''FRIEDRICH GOTTHOLD SIEWERT''' (17 III 1773 Gdańsk – 24 XI 1846 Gdańsk), [[BURMISTRZOWIE MIAST GDAŃSKICH | burmistrz]] Gdańska. Syn [[SIEWERT BENJAMIN GOTTHOLD, organista, kompozytor | Benjamina Gottholda Siewerta]]. Uczeń elementarnej [[SZKOŁA MARIACKA | szkoły mariackiej]], | + | '''FRIEDRICH GOTTHOLD SIEWERT''' (17 III 1773 Gdańsk – 24 XI 1846 Gdańsk), [[BURMISTRZOWIE MIAST GDAŃSKICH | burmistrz]] Gdańska. Syn [[SIEWERT BENJAMIN GOTTHOLD, organista, kompozytor | Benjamina Gottholda Siewerta]]. Uczeń elementarnej [[SZKOŁA MARIACKA | szkoły mariackiej]], 1 IV 1788 zapisany został do przedostatniej klasy (secundy) [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]]. W latach 1793–1794 jako stypendysta gdańskiej Fundacji Diesseldorfów ([[DIESSELDORF JOHANN GOTTFRIED, burmistrz Gdańska | Johann Gottfried Diesseldorf]]) studiował prawo na uniwersytecie w Halle. W 1797 był radcą sądowym w Gdańsku, od 1801 sędzią tutejszego miejskiego i powiatowego sądu pruskiego. Utrzymywał kontakty z uniwersytetem w Halle, gdzie publikował swoje prace: ''Das Pfenningzins- und Strohwischrecht'' (''Prawo feniga czynszowego [udzielania pożyczek pod zastaw hipoteczny] i słomianej wiechy [publicznego przejmowania zadłużonej nieruchomości]''; 1802), ''Materialien zur wissenschaftlichen Erklärung der neuesten allgemeinen preußischen Landesgesetze'' (''Materiały do naukowego objaśnienia najnowszych pruskich ustaw krajowych''; z. 1–8, 1800–1807).<br/><br/> |
W latach 1807–1813 był senatorem [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1807–1815 | I Wolnego Miasta Gdańska]], 25 I 1814 nabył z synami [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]], w latach 1814–1815 i 1826–1837 był [[SYNDYK MIEJSKI | syndykiem miejskim]]. Od 1815 do 1826 pracował też jako adwokat i notariusz. Od 1837 do emerytury w 1842 pełnił funkcję burmistrza Gdańska, będąc zastępcą nadburmistrza [[WEICKHMANN JOACHIM HEINRICH, nadburmistrz Gdańska | Joachima Heinricha Weickhmanna]]. Od 1840, z powodu podeszłego wieku nadburmistrza, przejmował na bieżąco nadzór nad działalnością magistratu i miejskich zakładów. M.in. w latach 1840–1841 nadzorował prace przy przebudowie dawnej Wielkiej Sali Wety w [[RATUSZ GŁÓWNEGO MIASTA | Ratuszu Głównego Miasta]] na salę posiedzeń [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej]] w stylu neogotyckim, wzorowanej na refektarzu w pokrzyżackim zamku malborskim. Był członkiem [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]] w Gdańsku. Mieszkał przy Sandgrube (ul. Rogaczewskiego).<br/><br/> | W latach 1807–1813 był senatorem [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1807–1815 | I Wolnego Miasta Gdańska]], 25 I 1814 nabył z synami [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]], w latach 1814–1815 i 1826–1837 był [[SYNDYK MIEJSKI | syndykiem miejskim]]. Od 1815 do 1826 pracował też jako adwokat i notariusz. Od 1837 do emerytury w 1842 pełnił funkcję burmistrza Gdańska, będąc zastępcą nadburmistrza [[WEICKHMANN JOACHIM HEINRICH, nadburmistrz Gdańska | Joachima Heinricha Weickhmanna]]. Od 1840, z powodu podeszłego wieku nadburmistrza, przejmował na bieżąco nadzór nad działalnością magistratu i miejskich zakładów. M.in. w latach 1840–1841 nadzorował prace przy przebudowie dawnej Wielkiej Sali Wety w [[RATUSZ GŁÓWNEGO MIASTA | Ratuszu Głównego Miasta]] na salę posiedzeń [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej]] w stylu neogotyckim, wzorowanej na refektarzu w pokrzyżackim zamku malborskim. Był członkiem [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]] w Gdańsku. Mieszkał przy Sandgrube (ul. Rogaczewskiego).<br/><br/> | ||
| − | 20 VIII 1797 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] zawarł związek małżeński z Julianną Sophią Nicolai; w 1800 jego drugą małżonką była Julia Eleonora Sophia (zm. przed 1845), córka Ernsta Ferdinanda Kleina (1744 Wrocław – 1810 Berlin), od 1791 profesora prawa uniwersytetu w Halle, od 1800 profesora w Berlinie. Synowie z drugiego małżeństwa po ukończeniu gdańskiego [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskiego]] zostali prawnikami: 1/ Eugeniusz (ur. 1801) (matura 1820) był w 1858 sędzią w Kwidzynie, 2/ Karl Maximilian (1802 – 19 IX 1882) (matura 1823) w latach 1835–1874 sekretarzem Sądu Handlowo-Morskiego w Gdańsku (Königliches Commerz- und Admiralitäts-Collegium). Syn 3/ Gustav Victor (zm. 1869 Trutnowy na Żuławach Gdańskich), także maturzysta (1830) w Gimnazjum Miejskim, po studiach teologicznych był w latach 1834–1858 kaznodzieją w Wossitz (Osice na Żuławach Gdańskich), od 1858 pastorem w Przebrnie (Mierzeja Wiślana), następnie w Trutnowych. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | 20 VIII 1797 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] zawarł związek małżeński z Julianną Sophią Nicolai; w 1800 jego drugą małżonką była Julia Eleonora Sophia (zm. przed 1845), córka Ernsta Ferdinanda Kleina (1744 Wrocław – 1810 Berlin), od 1791 profesora prawa uniwersytetu w Halle, od 1800 profesora w Berlinie. Synowie z drugiego małżeństwa po ukończeniu gdańskiego [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskiego]] zostali prawnikami: 1/ Eugeniusz (ur. 1801) (matura 1820) był w 1858 sędzią w Kwidzynie, 2/ Karl Maximilian (1802 – 19 IX 1882) (matura 1823) w latach 1835–1874 sekretarzem Sądu Handlowo-Morskiego w Gdańsku (Königliches Commerz- und Admiralitäts-Collegium). Syn 3/ Gustav Victor (zm. 1869 Trutnowy na Żuławach Gdańskich), także maturzysta (1830) w Gimnazjum Miejskim, po studiach teologicznych był w latach 1834–1858 kaznodzieją w Wossitz (Osice na Żuławach Gdańskich), od 1858 pastorem w Przebrnie (Mierzeja Wiślana), następnie w Trutnowych. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
| + | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VIII, s. 332.<br/> | ||
| + | Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 369.<br/> | ||
| + | Weichbrodt Dorothea, ''Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert'', Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 4, 305.<br/> | ||
| + | Zdrenka Joachim, Fryderyk Gotthold Siewert, w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego. Suplement I, Gdańsk 1998, s. 281.<br/> | ||
| + | Zdrenka Joachim, ''Urzędnicy miejscy Gdańska w latach 1342–1792 i 1807–1814'', t. II, Gdańsk 2008, s. 324. | ||
Wersja z 14:03, 9 lut 2024
FRIEDRICH GOTTHOLD SIEWERT (17 III 1773 Gdańsk – 24 XI 1846 Gdańsk), burmistrz Gdańska. Syn Benjamina Gottholda Siewerta. Uczeń elementarnej szkoły mariackiej, 1 IV 1788 zapisany został do przedostatniej klasy (secundy) Gimnazjum Akademickiego. W latach 1793–1794 jako stypendysta gdańskiej Fundacji Diesseldorfów ( Johann Gottfried Diesseldorf) studiował prawo na uniwersytecie w Halle. W 1797 był radcą sądowym w Gdańsku, od 1801 sędzią tutejszego miejskiego i powiatowego sądu pruskiego. Utrzymywał kontakty z uniwersytetem w Halle, gdzie publikował swoje prace: Das Pfenningzins- und Strohwischrecht (Prawo feniga czynszowego [udzielania pożyczek pod zastaw hipoteczny] i słomianej wiechy [publicznego przejmowania zadłużonej nieruchomości]; 1802), Materialien zur wissenschaftlichen Erklärung der neuesten allgemeinen preußischen Landesgesetze (Materiały do naukowego objaśnienia najnowszych pruskich ustaw krajowych; z. 1–8, 1800–1807).
W latach 1807–1813 był senatorem I Wolnego Miasta Gdańska, 25 I 1814 nabył z synami obywatelstwo Gdańska, w latach 1814–1815 i 1826–1837 był syndykiem miejskim. Od 1815 do 1826 pracował też jako adwokat i notariusz. Od 1837 do emerytury w 1842 pełnił funkcję burmistrza Gdańska, będąc zastępcą nadburmistrza Joachima Heinricha Weickhmanna. Od 1840, z powodu podeszłego wieku nadburmistrza, przejmował na bieżąco nadzór nad działalnością magistratu i miejskich zakładów. M.in. w latach 1840–1841 nadzorował prace przy przebudowie dawnej Wielkiej Sali Wety w Ratuszu Głównego Miasta na salę posiedzeń Rady Miejskiej w stylu neogotyckim, wzorowanej na refektarzu w pokrzyżackim zamku malborskim. Był członkiem Towarzystwa Przyjaciół Sztuki w Gdańsku. Mieszkał przy Sandgrube (ul. Rogaczewskiego).
20 VIII 1797 w kościele Najświętszej Marii Panny zawarł związek małżeński z Julianną Sophią Nicolai; w 1800 jego drugą małżonką była Julia Eleonora Sophia (zm. przed 1845), córka Ernsta Ferdinanda Kleina (1744 Wrocław – 1810 Berlin), od 1791 profesora prawa uniwersytetu w Halle, od 1800 profesora w Berlinie. Synowie z drugiego małżeństwa po ukończeniu gdańskiego Gimnazjum Miejskiego zostali prawnikami: 1/ Eugeniusz (ur. 1801) (matura 1820) był w 1858 sędzią w Kwidzynie, 2/ Karl Maximilian (1802 – 19 IX 1882) (matura 1823) w latach 1835–1874 sekretarzem Sądu Handlowo-Morskiego w Gdańsku (Königliches Commerz- und Admiralitäts-Collegium). Syn 3/ Gustav Victor (zm. 1869 Trutnowy na Żuławach Gdańskich), także maturzysta (1830) w Gimnazjum Miejskim, po studiach teologicznych był w latach 1834–1858 kaznodzieją w Wossitz (Osice na Żuławach Gdańskich), od 1858 pastorem w Przebrnie (Mierzeja Wiślana), następnie w Trutnowych.
Bibliografia:
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VIII, s. 332.
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 369.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 4, 305.
Zdrenka Joachim, Fryderyk Gotthold Siewert, w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego. Suplement I, Gdańsk 1998, s. 281.
Zdrenka Joachim, Urzędnicy miejscy Gdańska w latach 1342–1792 i 1807–1814, t. II, Gdańsk 2008, s. 324.
