PHLEPS HERMANN, profesor Technische Hochschule Danzig
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File: Ul._Pawłowskiego_nr_5.JPG |thumb| Dom przy dawnej Parkweg 5 (ul. Pawłowskiego), w którym mieszkał Hermann Phleps, stan z 2022]] | [[File: Ul._Pawłowskiego_nr_5.JPG |thumb| Dom przy dawnej Parkweg 5 (ul. Pawłowskiego), w którym mieszkał Hermann Phleps, stan z 2022]] | ||
'''HERMANN PHLEPS''' (1 VII 1877 Birthälm, obecnie Biertan, Rumunia – 10 IV 1964 Marburg an der Lahn), architekt. Starszy syn lekarza okręgowego w Siedmiogrodzie Gustava Phlepsa i Sofii (młodszy brat Artur (1881–1944) był SS-Obergruppenführerem i generałem Waffen-SS). Absolwent szkoły średniej (Oberrealschule) w Hermannstadt (obecnie Sibiu, Rumunia). Studiował architekturę w Wiedniu, Karlsruhe i Kassel, dyplom uzyskał w 1904 w Berlinie, od 1907 doktor w Technische Hochschule w Dreźnie. Od 1907 asystent na Wydziale Architektury [[TECHNISCHE HOCHSCHULE DANZIG | Technische Hochschule Danzig]] (THD), w 1909, po habilitacji za pracę ''Geschichte des deutschen Bauernhauses'' – docent, od 1922 profesor. Mieszkał we [[WRZESZCZ |Wrzeszczu]] (Górnym) przy Jäschkentaler Weg 26 i 16 (ul. Jaśkowa Dolina) i przy Parkweg 5 (ul. Pawłowskiego). <br/><br/> | '''HERMANN PHLEPS''' (1 VII 1877 Birthälm, obecnie Biertan, Rumunia – 10 IV 1964 Marburg an der Lahn), architekt. Starszy syn lekarza okręgowego w Siedmiogrodzie Gustava Phlepsa i Sofii (młodszy brat Artur (1881–1944) był SS-Obergruppenführerem i generałem Waffen-SS). Absolwent szkoły średniej (Oberrealschule) w Hermannstadt (obecnie Sibiu, Rumunia). Studiował architekturę w Wiedniu, Karlsruhe i Kassel, dyplom uzyskał w 1904 w Berlinie, od 1907 doktor w Technische Hochschule w Dreźnie. Od 1907 asystent na Wydziale Architektury [[TECHNISCHE HOCHSCHULE DANZIG | Technische Hochschule Danzig]] (THD), w 1909, po habilitacji za pracę ''Geschichte des deutschen Bauernhauses'' – docent, od 1922 profesor. Mieszkał we [[WRZESZCZ |Wrzeszczu]] (Górnym) przy Jäschkentaler Weg 26 i 16 (ul. Jaśkowa Dolina) i przy Parkweg 5 (ul. Pawłowskiego). <br/><br/> | ||
| − | Autor opracowania ''Das ABC der Ornamentik'', gdzie przedstawił jako wzór wiele detali gdańskiej architektury. Należał do [[STOWARZYSZENIE NA RZECZ ZACHOWANIA ZABYTKÓW BUDOWNICTWA I SZTUKI GDAŃSKA | Stowarzyszenia na Rzecz Zachowania Zabytków Budownictwa i Sztuki Gdańska]]. W Gdańsku według jego projektów zbudowano m.in. w 1916 ewangelicki kościół Chrystusa ([[KOŚCIÓŁ ŚW. ANDRZEJA BOBOLI | kościół św. Andrzeja Boboli]]) przy Bärenweg ([[MICKIEWICZA, ulica | ul. Mickiewicza]]) we Wrzeszczu i w 1928 w tej samej dzielnicy Dom Studencki przy Bosseweg (ul. Siedlicka) i obok – przy skrzyżowaniu z Mirchauerweg (ul. Partyzantów) schronisko młodzieżowe (nie istnieje, teren Budynku A Wydziału Elektroniki, Telekomunikacji i Informatyki Politechniki Gdańskiej). Był także m.in. projektantem willi należącej do [[LIENAU OTTO, rektor Technische Hochschule Danzig | prof. Ottona Lienaua]]. Zaprojektował również tzw. Kolumnę Wojenną, ustawioną w 1914 na bastionie św. Elżbiety ([[POMNIK ŻOŁNIERZY | pomnik Żołnierzy]]). Przed 1939 zaprojektował średnią szkołę dla dziewcząt w Hermannstadt, a w 1943 kierował restauracją warownego kościoła w Biertan (Rumunia, obecnie obiekt na liście światowego dziedzictwa UNESCO). W działalności naukowej koncentrował się na zagadnieniach budownictwa drewnianego w krajach bałtyckich i Norwegii.<br/><br/> | + | Autor opracowania ''Das ABC der Ornamentik'', gdzie przedstawił jako wzór wiele detali gdańskiej architektury. Należał do [[STOWARZYSZENIE NA RZECZ ZACHOWANIA ZABYTKÓW BUDOWNICTWA I SZTUKI GDAŃSKA | Stowarzyszenia na Rzecz Zachowania Zabytków Budownictwa i Sztuki Gdańska]]. W Gdańsku według jego projektów zbudowano m.in. w 1916 ewangelicki kościół Chrystusa ([[KOŚCIÓŁ ŚW. ANDRZEJA BOBOLI | kościół św. Andrzeja Boboli]]) przy Bärenweg ([[MICKIEWICZA, ulica | ul. Mickiewicza]]) we Wrzeszczu i w 1928 w tej samej dzielnicy Dom Studencki przy Bosseweg (ul. Siedlicka) i obok – przy skrzyżowaniu z Mirchauerweg (ul. Partyzantów) schronisko młodzieżowe (nie istnieje, teren Budynku A Wydziału Elektroniki, Telekomunikacji i Informatyki Politechniki Gdańskiej). Był także m.in. projektantem willi należącej do [[LIENAU OTTO, rektor Technische Hochschule Danzig | prof. Ottona Lienaua]]. Zaprojektował również tzw. Kolumnę Wojenną, ustawioną w 1914 na bastionie św. Elżbiety ([[POMNIK ŻOŁNIERZY (bastion św. Elżbiety) | pomnik Żołnierzy]]). Przed 1939 zaprojektował średnią szkołę dla dziewcząt w Hermannstadt, a w 1943 kierował restauracją warownego kościoła w Biertan (Rumunia, obecnie obiekt na liście światowego dziedzictwa UNESCO). W działalności naukowej koncentrował się na zagadnieniach budownictwa drewnianego w krajach bałtyckich i Norwegii.<br/><br/> |
Przygotowywana duża praca o architekturze drewnianej Litwy, Łotwy i Estonii spłonęła we wrocławskiej drukarni wiosną 1945. Po 1945 w Niemczech, początkowo w Stoltenbergu (Holsztyn), od 1949 w Marburgu. W 1950 wydał pracę ''Das Wesen der Architektur'' (Karlsruhe), a w 1967 ''Alemannische Holzbaukunst'' (Wiesbaden). Otrzymał tytuł doktora honoris causa Technische Hochschule w Darmstadt. Jego syn Erwin (ur. 30 VIII 1909 Gdańsk) w 1930 uzyskał maturę w gdańskim [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskim]], następnie na studiach inżynierskich w THD. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Przygotowywana duża praca o architekturze drewnianej Litwy, Łotwy i Estonii spłonęła we wrocławskiej drukarni wiosną 1945. Po 1945 w Niemczech, początkowo w Stoltenbergu (Holsztyn), od 1949 w Marburgu. W 1950 wydał pracę ''Das Wesen der Architektur'' (Karlsruhe), a w 1967 ''Alemannische Holzbaukunst'' (Wiesbaden). Otrzymał tytuł doktora honoris causa Technische Hochschule w Darmstadt. Jego syn Erwin (ur. 30 VIII 1909 Gdańsk) w 1930 uzyskał maturę w gdańskim [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskim]], następnie na studiach inżynierskich w THD. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 11:59, 28 wrz 2023
HERMANN PHLEPS (1 VII 1877 Birthälm, obecnie Biertan, Rumunia – 10 IV 1964 Marburg an der Lahn), architekt. Starszy syn lekarza okręgowego w Siedmiogrodzie Gustava Phlepsa i Sofii (młodszy brat Artur (1881–1944) był SS-Obergruppenführerem i generałem Waffen-SS). Absolwent szkoły średniej (Oberrealschule) w Hermannstadt (obecnie Sibiu, Rumunia). Studiował architekturę w Wiedniu, Karlsruhe i Kassel, dyplom uzyskał w 1904 w Berlinie, od 1907 doktor w Technische Hochschule w Dreźnie. Od 1907 asystent na Wydziale Architektury Technische Hochschule Danzig (THD), w 1909, po habilitacji za pracę Geschichte des deutschen Bauernhauses – docent, od 1922 profesor. Mieszkał we Wrzeszczu (Górnym) przy Jäschkentaler Weg 26 i 16 (ul. Jaśkowa Dolina) i przy Parkweg 5 (ul. Pawłowskiego).
Autor opracowania Das ABC der Ornamentik, gdzie przedstawił jako wzór wiele detali gdańskiej architektury. Należał do Stowarzyszenia na Rzecz Zachowania Zabytków Budownictwa i Sztuki Gdańska. W Gdańsku według jego projektów zbudowano m.in. w 1916 ewangelicki kościół Chrystusa ( kościół św. Andrzeja Boboli) przy Bärenweg ( ul. Mickiewicza) we Wrzeszczu i w 1928 w tej samej dzielnicy Dom Studencki przy Bosseweg (ul. Siedlicka) i obok – przy skrzyżowaniu z Mirchauerweg (ul. Partyzantów) schronisko młodzieżowe (nie istnieje, teren Budynku A Wydziału Elektroniki, Telekomunikacji i Informatyki Politechniki Gdańskiej). Był także m.in. projektantem willi należącej do prof. Ottona Lienaua. Zaprojektował również tzw. Kolumnę Wojenną, ustawioną w 1914 na bastionie św. Elżbiety ( pomnik Żołnierzy). Przed 1939 zaprojektował średnią szkołę dla dziewcząt w Hermannstadt, a w 1943 kierował restauracją warownego kościoła w Biertan (Rumunia, obecnie obiekt na liście światowego dziedzictwa UNESCO). W działalności naukowej koncentrował się na zagadnieniach budownictwa drewnianego w krajach bałtyckich i Norwegii.
Przygotowywana duża praca o architekturze drewnianej Litwy, Łotwy i Estonii spłonęła we wrocławskiej drukarni wiosną 1945. Po 1945 w Niemczech, początkowo w Stoltenbergu (Holsztyn), od 1949 w Marburgu. W 1950 wydał pracę Das Wesen der Architektur (Karlsruhe), a w 1967 Alemannische Holzbaukunst (Wiesbaden). Otrzymał tytuł doktora honoris causa Technische Hochschule w Darmstadt. Jego syn Erwin (ur. 30 VIII 1909 Gdańsk) w 1930 uzyskał maturę w gdańskim Gimnazjum Miejskim, następnie na studiach inżynierskich w THD.
