SZKOŁA MARIACKA
Linia 16: | Linia 16: | ||
|- | |- | ||
| 1545 | | 1545 | ||
− | | Tesmarus | + | | [[ALEBEKE TESMARUS, rektor gdańskich szkół | Tesmarus Alebeke]] |
|- | |- | ||
| 1551 | | 1551 | ||
Linia 22: | Linia 22: | ||
|- | |- | ||
| 1553 | | 1553 | ||
− | | Menius | + | | Andreas Menius |
|- | |- | ||
| 1557–1565 | | 1557–1565 |
Wersja z 07:09, 17 maj 2023
SZKOŁA MARIACKA. Założona przy kościele Najświętszej Marii Panny (NMP), z siedzibą na terenie probostwa, między tylnymi domami przy obecnej ul. Szewskiej 4, ul. Św. Ducha 54 (po 1945 brak zabudowy, plac) i ul. Podkramarską 4. Błędnym jest pogląd, także powojennych polskich badaczy, jakoby szkoła kiedykolwiek miała siedzibę przy obecnej ul. Chlebnickiej 2 (siedziba Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki).
Wzmiankowana po raz pierwszy w 1350. Początkowo nauczano w niej śpiewu kościelnego (nauczycielem był dzwonnik) i liturgii. Wyższy poziom organizacji osiągnęła przed 1383, kiedy wzmiankowano jej pierwszego rektora Johanna Trutenow. O obsadzie stanowisk w szkole decydowali Krzyżacy, do których należał patronat nad kościołem NMP, w 1427 – mocą specjalnego przywileju wielkiego mistrza Paula von Russdorfa – nadawanie nominacji przeszło na Radę Miejską. W 1434 rektorem był mistrz (magister) Stefan, w 1444 mistrz Konrad Bock.
W 1581 zbudowano w dotychczasowym miejscu nowy budynek szkoły. Wzrost liczby uczniów wymusił zastąpienie go w latach 1651/1652 ponownie nowym, większym, zaprojektowanym przez budowniczego miejskiego Hansa Schumachera. Nowa siedziba składała się z dwóch szerokich, trójkondygnacyjnych budynków, rozdzielonych dziedzińcem. Na czas budowy zajęcia szkolne do domu cechu krawców przy ul. św. Ducha 107 (po 1945: 63/67). Budynek tylny rozebrano w 1836, frontowy, przy Podkramarskiej 4, z kolumnową aulą na I piętrze, przetrwał do 1945. Główne wejście znajdowało się od ul. Podkramarskiej, boczne od strony kościoła NMP. W XVIII wieku wiodąca szkoła w szkolnictwie elementarnym. 10 XI 1817 połączona z Gimnazjum Akademickim, tworząc Gimnazjum Miejskie.
Nauczyciele i uczniowie brali udział w życiu kulturalnym Gdańska, np. w lutym 1601 uczniowie zaprezentowali łacińską sztukę Wolfganga Waldunga Orestses (opartą na tragediach Sofoklesa, Eurypidesa i Seneki), 18 II 1646 z okazji pobytu w Gdańsku polskiej królowej Ludwiki Marii Gonzagi wystawiono sztukę w języku łacińskim, napisaną przez konrektora Jacoba Zetzkiusa.
1539–1540 | Andreas Aurifaber |
1545 | Tesmarus Alebeke |
1551 | Ignatius Schulz |
1553 | Andreas Menius |
1557–1565 | Martin Pretor |
1566–1569 | Michael Hecht |
1569–1602 | Valentinus Schreck |
1603–1629 | Johann Martinus |
1629–1648 | Nicolaus Rudovius |
1648–1671 | Jakob Zetzkius |
1672–1678 | Friedrich Wagner |
1678–1707 | Johannes Krieg |
1707–1738 | Daniel Colbe |
1738–1755 | Bernhard Ludolph Kemna |
1756–1761 | Johann Gerber |
1762–1780 | Michael Mündel |
1780 | Samuel Friedrich Unselt |
1780–1786 | Samuel Gottlieb Weickhmann |
1786–1792 | Heinrich Eduard |
1793 | Michael Baumann |
1795–1804 | Johann Jakob Czolbe |
1806 | Gottfried Heinrich Pobowski |
1807–1809 | Georg Wilhelm Cosack |
1810–1817 | Theodor Friedrich Kniewel |