ŁAJMING WŁODZIMIERZ, prorektor Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych
| Linia 4: | Linia 4: | ||
[[File:Włodzimierz Łajming, Martwa natura, około 1992.JPG|thumb|Włodzimierz Łajming ''Martwa natura'', około 1992]] | [[File:Włodzimierz Łajming, Martwa natura, około 1992.JPG|thumb|Włodzimierz Łajming ''Martwa natura'', około 1992]] | ||
| − | '''WŁODZIMIERZ ŁAJMING''' (7 II 1933 Tczew – 17 VIII 2022), artysta malarz, rysownik, prorektor gdańskiej [[AKADEMIA SZTUK PIĘKNYCH W GDAŃSKU | Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych]] (PWSSP). Syn Mikołaja Łajminga (1900–1964), członka Korpusu Kadetów armii carskiej, emigranta z Rosji, oraz pisarki Anny z domu Żmuda-Trzebiatowskiej (1904–2003), brat Wiery Marii Łuszkiewicz. Mieszkał z rodziną w Tczewie, po 1945 w Słupsku. W 1953 ukończył Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Gdyni-Orłowie. Studiował w gdańskiej PWSSP na Wydziale Malarstwa, dyplom uzyskał w 1960 w pracowni prof. [[STUDNICKI JULIUSZ | Juliusza Studnickiego]]. Od 1962 pracownik macierzystej uczelni. W 1974 został hospitantem Królewskiej Akademii Sztuki w Kopenhadze. W latach 1975–1981 prodziekan Wydziału Malarstwa, Rzeźby i Grafiki, 1981–1984 dziekan tego wydziału, 1984–1986 prorektor. W okresie 1988–1991 był kierownikiem Katedry Malarstwa i Rysunku.<br/><br/> | + | '''WŁODZIMIERZ ŁAJMING''' (7 II 1933 Tczew – 17 VIII 2022), artysta malarz, rysownik, prorektor gdańskiej [[AKADEMIA SZTUK PIĘKNYCH W GDAŃSKU | Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych]] (PWSSP). Syn Mikołaja Łajminga (1900–1964), członka Korpusu Kadetów armii carskiej, emigranta z Rosji, oraz pisarki Anny z domu Żmuda-Trzebiatowskiej (1904–2003), brat Wiery Marii Łuszkiewicz. Mieszkał z rodziną w Tczewie, po 1945 w Słupsku. W 1953 ukończył Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Gdyni-Orłowie. Studiował w gdańskiej PWSSP na Wydziale Malarstwa, dyplom uzyskał w 1960 w pracowni prof. [[STUDNICKI JULIUSZ, malarz, rysownik, pedagog | Juliusza Studnickiego]]. Od 1962 pracownik macierzystej uczelni. W 1974 został hospitantem Królewskiej Akademii Sztuki w Kopenhadze. W latach 1975–1981 prodziekan Wydziału Malarstwa, Rzeźby i Grafiki, 1981–1984 dziekan tego wydziału, 1984–1986 prorektor. W okresie 1988–1991 był kierownikiem Katedry Malarstwa i Rysunku.<br/><br/> |
W czasach studenckich współtwórca [[STUDENCKI TEATR PANTOMIMY RĄK I PRZEDMIOTÓW „CO TO” | Studenckiego Teatru Pantomimy Rąk i Przedmiotów „Co To”]]. W pracach posługuje się językiem malarskiej abstrakcji. Istotną rolę w jego twórczości odgrywa chłodna kolorystyka, w tym rozmaite odcienie błękitu i granatu. Do pejzażu wprowadza martwą naturę; sprowadzając przedmioty do form, tworzy nową rzeczywistość. Często powtarzającym się symbolem w malarstwie Łajminga jest motyw zamykającej horyzont góry, jak również uchylone bramy, proste drzwi i wrota.<br/><br/> | W czasach studenckich współtwórca [[STUDENCKI TEATR PANTOMIMY RĄK I PRZEDMIOTÓW „CO TO” | Studenckiego Teatru Pantomimy Rąk i Przedmiotów „Co To”]]. W pracach posługuje się językiem malarskiej abstrakcji. Istotną rolę w jego twórczości odgrywa chłodna kolorystyka, w tym rozmaite odcienie błękitu i granatu. Do pejzażu wprowadza martwą naturę; sprowadzając przedmioty do form, tworzy nową rzeczywistość. Często powtarzającym się symbolem w malarstwie Łajminga jest motyw zamykającej horyzont góry, jak również uchylone bramy, proste drzwi i wrota.<br/><br/> | ||
Od 1966 członek Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki, w latach 1991–1993 był przewodniczący zarządu, od 1998 członek honorowy. Wielokrotnie nagradzany, między innymi na Biennale Sztuki Gdańskiej w 1983 oraz na V Jesiennych Konfrontacjach w Rzeszowie. Miał około 20 wystaw indywidualnych, uczestniczył w ponad 50 zbiorowych, zarówno w kraju, jak i za granicą. Jego prace znajdują się w zbiorach Muzeów Narodowych w Gdańsku i Szczecinie, w Muzeach Okręgowych w Lęborku i Słupsku, w Muzeum Historyczno-Etnograficznym w Chojnicach, Muzeum w Wieliczce i w siedzibie Fundacji Malarstwa Polskiego w Lesku, a także w licznych kolekcjach prywatnych.<br/><br/> | Od 1966 członek Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki, w latach 1991–1993 był przewodniczący zarządu, od 1998 członek honorowy. Wielokrotnie nagradzany, między innymi na Biennale Sztuki Gdańskiej w 1983 oraz na V Jesiennych Konfrontacjach w Rzeszowie. Miał około 20 wystaw indywidualnych, uczestniczył w ponad 50 zbiorowych, zarówno w kraju, jak i za granicą. Jego prace znajdują się w zbiorach Muzeów Narodowych w Gdańsku i Szczecinie, w Muzeach Okręgowych w Lęborku i Słupsku, w Muzeum Historyczno-Etnograficznym w Chojnicach, Muzeum w Wieliczce i w siedzibie Fundacji Malarstwa Polskiego w Lesku, a także w licznych kolekcjach prywatnych.<br/><br/> | ||
W 1966, z okazji jubileuszu dziesięciolecia Teatru "Co To", otrzymał Złotą Odznakę Związku Studentów Polskich. Laureat Nagrody Ministra Kultury i Sztuki III i II stopnia (1975 i 1983), Nagrody Artystycznej [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]] (2000 i 2007). W 2001 odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, w 2002 otrzymał Pomorską Nagrodę Artystyczną, w 2015 [[MEDAL KSIĘCIA MŚCIWOJA II | Medal Księcia Mściwoja II]], w 2008 [[NAGRODY MIASTA GDAŃSKA: KULTURALNE I NAUKOWE | Nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury]] z okazji jubileuszu 50-lecia pracy twórczej oraz 75. urodzin, w 2013 z okazji jubileuszu 55–lecia pracy artystycznej oraz 80. urodzin.<br/><br/> | W 1966, z okazji jubileuszu dziesięciolecia Teatru "Co To", otrzymał Złotą Odznakę Związku Studentów Polskich. Laureat Nagrody Ministra Kultury i Sztuki III i II stopnia (1975 i 1983), Nagrody Artystycznej [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]] (2000 i 2007). W 2001 odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, w 2002 otrzymał Pomorską Nagrodę Artystyczną, w 2015 [[MEDAL KSIĘCIA MŚCIWOJA II | Medal Księcia Mściwoja II]], w 2008 [[NAGRODY MIASTA GDAŃSKA: KULTURALNE I NAUKOWE | Nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury]] z okazji jubileuszu 50-lecia pracy twórczej oraz 75. urodzin, w 2013 z okazji jubileuszu 55–lecia pracy artystycznej oraz 80. urodzin.<br/><br/> | ||
Mąż Jagody (ur. 5 II 1944), artystki-fotograficzki, ojciec Ziemowita, absolwenta dyrygentury na Akademii Muzycznej im. Ignacego Jana Paderewskiego w Poznaniu (1990). {{author: KP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Mąż Jagody (ur. 5 II 1944), artystki-fotograficzki, ojciec Ziemowita, absolwenta dyrygentury na Akademii Muzycznej im. Ignacego Jana Paderewskiego w Poznaniu (1990). {{author: KP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 22:05, 7 lis 2022
WŁODZIMIERZ ŁAJMING (7 II 1933 Tczew – 17 VIII 2022), artysta malarz, rysownik, prorektor gdańskiej Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych (PWSSP). Syn Mikołaja Łajminga (1900–1964), członka Korpusu Kadetów armii carskiej, emigranta z Rosji, oraz pisarki Anny z domu Żmuda-Trzebiatowskiej (1904–2003), brat Wiery Marii Łuszkiewicz. Mieszkał z rodziną w Tczewie, po 1945 w Słupsku. W 1953 ukończył Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Gdyni-Orłowie. Studiował w gdańskiej PWSSP na Wydziale Malarstwa, dyplom uzyskał w 1960 w pracowni prof. Juliusza Studnickiego. Od 1962 pracownik macierzystej uczelni. W 1974 został hospitantem Królewskiej Akademii Sztuki w Kopenhadze. W latach 1975–1981 prodziekan Wydziału Malarstwa, Rzeźby i Grafiki, 1981–1984 dziekan tego wydziału, 1984–1986 prorektor. W okresie 1988–1991 był kierownikiem Katedry Malarstwa i Rysunku.
W czasach studenckich współtwórca Studenckiego Teatru Pantomimy Rąk i Przedmiotów „Co To”. W pracach posługuje się językiem malarskiej abstrakcji. Istotną rolę w jego twórczości odgrywa chłodna kolorystyka, w tym rozmaite odcienie błękitu i granatu. Do pejzażu wprowadza martwą naturę; sprowadzając przedmioty do form, tworzy nową rzeczywistość. Często powtarzającym się symbolem w malarstwie Łajminga jest motyw zamykającej horyzont góry, jak również uchylone bramy, proste drzwi i wrota.
Od 1966 członek Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki, w latach 1991–1993 był przewodniczący zarządu, od 1998 członek honorowy. Wielokrotnie nagradzany, między innymi na Biennale Sztuki Gdańskiej w 1983 oraz na V Jesiennych Konfrontacjach w Rzeszowie. Miał około 20 wystaw indywidualnych, uczestniczył w ponad 50 zbiorowych, zarówno w kraju, jak i za granicą. Jego prace znajdują się w zbiorach Muzeów Narodowych w Gdańsku i Szczecinie, w Muzeach Okręgowych w Lęborku i Słupsku, w Muzeum Historyczno-Etnograficznym w Chojnicach, Muzeum w Wieliczce i w siedzibie Fundacji Malarstwa Polskiego w Lesku, a także w licznych kolekcjach prywatnych.
W 1966, z okazji jubileuszu dziesięciolecia Teatru "Co To", otrzymał Złotą Odznakę Związku Studentów Polskich. Laureat Nagrody Ministra Kultury i Sztuki III i II stopnia (1975 i 1983), Nagrody Artystycznej Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki (2000 i 2007). W 2001 odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, w 2002 otrzymał Pomorską Nagrodę Artystyczną, w 2015 Medal Księcia Mściwoja II, w 2008 Nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury z okazji jubileuszu 50-lecia pracy twórczej oraz 75. urodzin, w 2013 z okazji jubileuszu 55–lecia pracy artystycznej oraz 80. urodzin.
Mąż Jagody (ur. 5 II 1944), artystki-fotograficzki, ojciec Ziemowita, absolwenta dyrygentury na Akademii Muzycznej im. Ignacego Jana Paderewskiego w Poznaniu (1990).
