BAUER KARL ERNST, burmistrz Gdańska
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | [[File:Bauer Karl Ernst.JPG|thumb|Karl Ernst Bauer, mezzotinta Nicolausa Verkolje według portretu [[KLEIN DANIEL | Daniela Kleina]], początek XVIII wieku]] | + | [[File:Bauer Karl Ernst.JPG|thumb|Karl Ernst Bauer, mezzotinta Nicolausa Verkolje według portretu [[KLEIN DANIEL, malarz | Daniela Kleina]], początek XVIII wieku]] |
'''KARL ERNST BAUER''' (28 VIII 1665 Gdańsk – 28 VIII 1719 Gdańsk), [[BURMISTRZOWIE MIAST GDAŃSKICH | burmistrz]] Gdańska. Był synem Reinholda Bauera (1 I 1633 Gdańsk – 31 X 1687 Gdańsk), od 1666 [[ŁAWA MIEJSKA | ławnika]], i Elisabeth z domu Gellent. Rodzina pochodziła najprawdopodobniej z Niderlandów. Od sierpnia 1683 uczył się w [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickim]], między innymi pobierał u [[ŁAGANOWSKI STEPHANI JAN | Stephana Jana Łaganowskiego]] lekcje języka polskiego i w nim jako uczeń publicznie przemawiał. W latach 1685–1686 studiował na uniwersytecie we Frankfurcie nad Odrą. Od 1694 był ławnikiem, od 1701 [[RADA MIEJSKA | rajcą]], w 1704 [[SĘDZIA | sędzią]], w latach 1716–1719 burmistrzem: pierwszym w 1717, drugim w 1716 i 1719, czwartym w 1718. W 1707, 1711, 1715 i 1718 roku piastował w Gdańsku urząd [[BURGRABIOWIE | burgrabiego]]. Dał się poznać jako zręczny dyplomata. Dużą aktywność na tym polu wykazywał zwłaszcza podczas wojny północnej (1701–1721), między innymi w 1703 skutecznie przeciwstawiał się szwedzkim groźbom wobec miasta. <br/><br/> | '''KARL ERNST BAUER''' (28 VIII 1665 Gdańsk – 28 VIII 1719 Gdańsk), [[BURMISTRZOWIE MIAST GDAŃSKICH | burmistrz]] Gdańska. Był synem Reinholda Bauera (1 I 1633 Gdańsk – 31 X 1687 Gdańsk), od 1666 [[ŁAWA MIEJSKA | ławnika]], i Elisabeth z domu Gellent. Rodzina pochodziła najprawdopodobniej z Niderlandów. Od sierpnia 1683 uczył się w [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickim]], między innymi pobierał u [[ŁAGANOWSKI STEPHANI JAN | Stephana Jana Łaganowskiego]] lekcje języka polskiego i w nim jako uczeń publicznie przemawiał. W latach 1685–1686 studiował na uniwersytecie we Frankfurcie nad Odrą. Od 1694 był ławnikiem, od 1701 [[RADA MIEJSKA | rajcą]], w 1704 [[SĘDZIA | sędzią]], w latach 1716–1719 burmistrzem: pierwszym w 1717, drugim w 1716 i 1719, czwartym w 1718. W 1707, 1711, 1715 i 1718 roku piastował w Gdańsku urząd [[BURGRABIOWIE | burgrabiego]]. Dał się poznać jako zręczny dyplomata. Dużą aktywność na tym polu wykazywał zwłaszcza podczas wojny północnej (1701–1721), między innymi w 1703 skutecznie przeciwstawiał się szwedzkim groźbom wobec miasta. <br/><br/> | ||
| Linia 6: | Linia 6: | ||
W skład jego majątku wchodziły liczne posiadłości ziemskie położone niedaleko od miasta, w które chętnie lokował nadwyżki kapitałowe. Odziedziczył Borkowo (w jego posiadanie wszedł po śmierci ojca w 1687) i [[ŁOSTOWICE | Łostowice]] (w posiadaniu rodziny od 1635), w 1695 nabył Wiślinę i Mokry Dwór. W dworku w tej ostatniej miejscowości gościł w 1716 ambasadora Rosji w Rzeczypospolitej, księcia Grigorija Dołgorukiego. Był również gospodarzem odbywającego się tam spotkania cara rosyjskiego Piotra I Wielkiego i króla polskiego Augusta II, którzy omawiali wówczas bieżące sprawy polityczne związane z wojną północną. <br/><br/> | W skład jego majątku wchodziły liczne posiadłości ziemskie położone niedaleko od miasta, w które chętnie lokował nadwyżki kapitałowe. Odziedziczył Borkowo (w jego posiadanie wszedł po śmierci ojca w 1687) i [[ŁOSTOWICE | Łostowice]] (w posiadaniu rodziny od 1635), w 1695 nabył Wiślinę i Mokry Dwór. W dworku w tej ostatniej miejscowości gościł w 1716 ambasadora Rosji w Rzeczypospolitej, księcia Grigorija Dołgorukiego. Był również gospodarzem odbywającego się tam spotkania cara rosyjskiego Piotra I Wielkiego i króla polskiego Augusta II, którzy omawiali wówczas bieżące sprawy polityczne związane z wojną północną. <br/><br/> | ||
Ożenił się 13 II 1691 z Adelgunde, córką Jacoba Wrighta (Wrichta). Doczekał się córek Anny Elisabeth i Adelgunde Renate oraz syna Reinholda. Dzięki mariażom córek skoligacił się z gdańskimi rodzinami patrycjuszowskimi von Bömeln i Borckmann. Na jego synu, który opuścił Gdańsk, podjął służbę pruską i doczekał się tytułu radcy królewskiego dworu pruskiego, rodzina Bauerów w Gdańsku wygasła. <br/><br/> | Ożenił się 13 II 1691 z Adelgunde, córką Jacoba Wrighta (Wrichta). Doczekał się córek Anny Elisabeth i Adelgunde Renate oraz syna Reinholda. Dzięki mariażom córek skoligacił się z gdańskimi rodzinami patrycjuszowskimi von Bömeln i Borckmann. Na jego synu, który opuścił Gdańsk, podjął służbę pruską i doczekał się tytułu radcy królewskiego dworu pruskiego, rodzina Bauerów w Gdańsku wygasła. <br/><br/> | ||
| − | Został pochowany w rodzinnej krypcie w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]], [[KANTATA| kantatę]] pogrzebową skomponował [[FREISLICH MAXIMILIAN DIETRICH, kompozytor | Maximilian Dietrich Freislich]]. Na początku XVIII wieku sportretował go rytownik [[KLEIN DANIEL | Daniel Klein]] (mezzotinta autorstwa niderlandzkiego malarza Nicolaasa Verkoljego). {{author: DK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | Został pochowany w rodzinnej krypcie w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]], [[KANTATA| kantatę]] pogrzebową skomponował [[FREISLICH MAXIMILIAN DIETRICH, kompozytor | Maximilian Dietrich Freislich]]. Na początku XVIII wieku sportretował go rytownik [[KLEIN DANIEL, malarz | Daniel Klein]] (mezzotinta autorstwa niderlandzkiego malarza Nicolaasa Verkoljego). {{author: DK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 18:33, 3 lis 2022
KARL ERNST BAUER (28 VIII 1665 Gdańsk – 28 VIII 1719 Gdańsk), burmistrz Gdańska. Był synem Reinholda Bauera (1 I 1633 Gdańsk – 31 X 1687 Gdańsk), od 1666 ławnika, i Elisabeth z domu Gellent. Rodzina pochodziła najprawdopodobniej z Niderlandów. Od sierpnia 1683 uczył się w Gimnazjum Akademickim, między innymi pobierał u Stephana Jana Łaganowskiego lekcje języka polskiego i w nim jako uczeń publicznie przemawiał. W latach 1685–1686 studiował na uniwersytecie we Frankfurcie nad Odrą. Od 1694 był ławnikiem, od 1701 rajcą, w 1704 sędzią, w latach 1716–1719 burmistrzem: pierwszym w 1717, drugim w 1716 i 1719, czwartym w 1718. W 1707, 1711, 1715 i 1718 roku piastował w Gdańsku urząd burgrabiego. Dał się poznać jako zręczny dyplomata. Dużą aktywność na tym polu wykazywał zwłaszcza podczas wojny północnej (1701–1721), między innymi w 1703 skutecznie przeciwstawiał się szwedzkim groźbom wobec miasta.
Jako kalwinista był związany z należącym do gdańskich kalwinistów kościołem św. Piotra i Pawła, który wspierał finansowo i w którym chrzcił swoje dzieci. Właściciel firmy dysponującej w 1694 dwoma statkami.
W skład jego majątku wchodziły liczne posiadłości ziemskie położone niedaleko od miasta, w które chętnie lokował nadwyżki kapitałowe. Odziedziczył Borkowo (w jego posiadanie wszedł po śmierci ojca w 1687) i Łostowice (w posiadaniu rodziny od 1635), w 1695 nabył Wiślinę i Mokry Dwór. W dworku w tej ostatniej miejscowości gościł w 1716 ambasadora Rosji w Rzeczypospolitej, księcia Grigorija Dołgorukiego. Był również gospodarzem odbywającego się tam spotkania cara rosyjskiego Piotra I Wielkiego i króla polskiego Augusta II, którzy omawiali wówczas bieżące sprawy polityczne związane z wojną północną.
Ożenił się 13 II 1691 z Adelgunde, córką Jacoba Wrighta (Wrichta). Doczekał się córek Anny Elisabeth i Adelgunde Renate oraz syna Reinholda. Dzięki mariażom córek skoligacił się z gdańskimi rodzinami patrycjuszowskimi von Bömeln i Borckmann. Na jego synu, który opuścił Gdańsk, podjął służbę pruską i doczekał się tytułu radcy królewskiego dworu pruskiego, rodzina Bauerów w Gdańsku wygasła.
Został pochowany w rodzinnej krypcie w kościele Najświętszej Marii Panny, kantatę pogrzebową skomponował Maximilian Dietrich Freislich. Na początku XVIII wieku sportretował go rytownik Daniel Klein (mezzotinta autorstwa niderlandzkiego malarza Nicolaasa Verkoljego).
