KOŁODZIEJSKI JERZY, wojewoda gdański
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę KOŁODZIEJSKI JERZY na KOŁODZIEJSKI JERZY, wojewoda gdański) |
Wersja z 14:16, 4 paź 2022
JERZY KOŁODZIEJSKI (13 XII 1933 Nowa Wieś, województwo bydgoskie – 24 VI 2001 Gdańsk), naukowiec, urbanista, wojewoda gdański. W latach 1951–1957 studiował architekturę na Politechnice Gdańskiej. Był członkiem Prezydium Zarządu Uczelnianego Związku Młodzieży Polskiej na PG, następnie przewodniczącym Komitetu Uczelnianego Związku Studentów Polskich, w styczniu 1955 delegatem na ogólnopolski II Zjazd ZMP w Warszawie. W latach 1957–1969 generalny projektant planów regionalnych województwa gdańskiego, 1971–1975 autor projektu osłony ekologicznej Wybrzeża, współtwórca systemu planowania makroregionalnego w Polsce.
Od 1970 kierownik Zakładu Instytutu Architektury i Urbanistyki PG, od 1975 dyrektor Zespołu Planowania Regionalnego Komisji Planowania przy Radzie Ministrów z siedzibą w Gdańsku. W latach 1974–1981 członek egzekutywy Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej w Gdańsku, 1977–1978 wicewojewoda, 1979–1982 wojewoda gdański.
Miał udział w dojściu do podpisania porozumień sierpniowych, podał się do dymisji w związku z wprowadzeniem stanu wojennego (13 XII 1981). W okresie 1986–1990 prezes Towarzystwa Urbanistów Polskich. W 1989 współprzewodniczył w obradach okrągłego stołu zespołowi do spraw ekologii. W 1989 z listy PZPR bezskutecznie kandydował do Senatu RP (otrzymał 107.004 głosy). W 1989–1991 sekretarz stanu w rządzie Rzeczypospolitej Polskiej Tadeusza Mazowieckiego. Działał w komitetach naukowych Polskiej Akademii Nauk zajmujących się prognozowaniem rozwoju, między innymi przewodniczący Zespołu do spraw Polityki Regionalnej i Ekologicznej, przewodniczący Rady Naukowej Ministra Administracji i Gospodarki Przestrzennej, członek Państwowej Rady Gospodarki Przestrzennej, Rady Społeczno-Gospodarczej przy Sejmie RP, Komitetu nagród państwowych. W 1988 prezes Narodowej Fundacji Ochrony Środowiska .
Żonaty był z Janiną, ojciec Katarzyny. Pochowany na cmentarzu Srebrzysko. W roku 2003 pośmiertnie odznaczony Medalem Księcia Mściwoja II. Uchwałą Rady Miasta z 28 VIII 2003 roku, na wniosek Towarzystwa Urbanistów Polskich, jego imieniem nazwano plac przy dworcu kolejowym we Wrzeszczu.
