CZOSNOWSKA BOGUSŁAWA, aktorka, reżyser
| Linia 3: | Linia 3: | ||
[[File: Teresa_Iżewska.jpeg |thumb| Bogusława Czosnowska (z lewej), Jerzy Stanek i [[IŻEWSKA TERESA, aktorka | Teresa Iżewska]] w premierze sztuki ''Ktoś nowy'' na scenie Teatru Wybrzeże, 31 V 1965]] | [[File: Teresa_Iżewska.jpeg |thumb| Bogusława Czosnowska (z lewej), Jerzy Stanek i [[IŻEWSKA TERESA, aktorka | Teresa Iżewska]] w premierze sztuki ''Ktoś nowy'' na scenie Teatru Wybrzeże, 31 V 1965]] | ||
[[File: Bogusława_Czosnowska.jpg |thumb| Bogusława Czosnowska, 2021]] | [[File: Bogusława_Czosnowska.jpg |thumb| Bogusława Czosnowska, 2021]] | ||
| − | '''BOGUSŁAWA CZOSNOWSKA''' z domu Michna (22 II 1926 Lwów – 4 VIII 2021 Gdańsk), aktorka, reżyser. We Lwowie uczęszczała do szkoły baletowej, w wieku dziewięciu lat wystąpiła w ''Kopciuszku'' w reżyserii Wilama Horzycy. Pod kierunkiem Aleksandra Bardiniego ukończyła Studio Aktorskie. W latach 1944–1945 zatrudniona była w Polskim Teatrze Dramatycznym we Lwowie, debiutowała 20 IX 1944 rolą Zulmy w sztuce ''Ostrożnie, świeżo malowane'' Fauchois | + | '''BOGUSŁAWA CZOSNOWSKA''' z domu Michna (22 II 1926 Lwów – 4 VIII 2021 Gdańsk), aktorka, reżyser. We Lwowie uczęszczała do szkoły baletowej, w wieku dziewięciu lat wystąpiła w ''Kopciuszku'' w reżyserii Wilama Horzycy. Pod kierunkiem Aleksandra Bardiniego ukończyła Studio Aktorskie. W latach 1944–1945 zatrudniona była w Polskim Teatrze Dramatycznym we Lwowie, debiutowała 20 IX 1944 rolą Zulmy w sztuce ''Ostrożnie, świeżo malowane'' Réné Fauchois (reżyseria Bronisław Dąbrowski). W 1945 była aktorką lwowskiego Teatru Małych Form „Miniatury”, następnie pracowała w teatrach: w latach 1945–1948 w Szczecinie (Teatr Komedia Muzyczna, Teatr Polski), 1949–1950 Rozmaitości w Warszawie, 1950–1951 Nowym w Warszawie, 1951–1952 im. Stefana Jaracza w Olsztynie, 1952–1954 Artos w Łodzi, 1954–1955 Dolnośląskim w Jeleniej Górze, 1955–1956 Starym w Poznaniu, 1956–1957 Satyryków w Łodzi.<br/><br/> |
Od 1957 do emerytury w 1981 pracowała w [[TEATR WYBRZEŻE | Teatrze Wybrzeże]] – wystąpiła w ponad 200 pierwszoplanowych rolach. W latach 1972–1985 wystąpiła w czterech spektaklach Teatru Telewizji realizowanych w Gdańsku, w okresie 1961–2009 w dziewięciu polskich filmach. W latach 1977–1985 współkierowała Studium Aktorskim przy Teatrze Wybrzeże, które ukończyli między innymi Danuta Stenka, Maciej Szemiel, Dorota Lulka; była pedagogiem w Studium Wokalno-Aktorskim przy Teatrze Muzycznym im. Danuty Baduszkowej w Gdyni. Pracowała w Teatrze Wybrzeże jako asystent reżysera, po 1980 reżyserowała w Gdańsku i w innych teatrach w Polsce. Do 2000 miała w dorobku reżyserskim ponad 60 przedstawień (trzynaście operowych, w tym osiem w [[OPERA BAŁTYCKA | Państwowej Operze Bałtyckiej]], dwanaście operetek, cztery musicale oraz 25 innych przedstawień muzyczno-słownych, także dla dzieci). 15 VIII 2007 reżyserowała (zespół z Łodzi) operetkę Paula Abrahama ''Wiktoria i jej huzar'' na Europejskim Festiwalu im. Jana Kiepury w Krynicy. Artystyczną drogę życiową przedstawiła we wspomnieniach ''Ostatni gong'' (2000), uhonorowanych Nagrodą Artystyczną [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]] w kategorii pamiętnikarstwa (2000). <br/><br/> | Od 1957 do emerytury w 1981 pracowała w [[TEATR WYBRZEŻE | Teatrze Wybrzeże]] – wystąpiła w ponad 200 pierwszoplanowych rolach. W latach 1972–1985 wystąpiła w czterech spektaklach Teatru Telewizji realizowanych w Gdańsku, w okresie 1961–2009 w dziewięciu polskich filmach. W latach 1977–1985 współkierowała Studium Aktorskim przy Teatrze Wybrzeże, które ukończyli między innymi Danuta Stenka, Maciej Szemiel, Dorota Lulka; była pedagogiem w Studium Wokalno-Aktorskim przy Teatrze Muzycznym im. Danuty Baduszkowej w Gdyni. Pracowała w Teatrze Wybrzeże jako asystent reżysera, po 1980 reżyserowała w Gdańsku i w innych teatrach w Polsce. Do 2000 miała w dorobku reżyserskim ponad 60 przedstawień (trzynaście operowych, w tym osiem w [[OPERA BAŁTYCKA | Państwowej Operze Bałtyckiej]], dwanaście operetek, cztery musicale oraz 25 innych przedstawień muzyczno-słownych, także dla dzieci). 15 VIII 2007 reżyserowała (zespół z Łodzi) operetkę Paula Abrahama ''Wiktoria i jej huzar'' na Europejskim Festiwalu im. Jana Kiepury w Krynicy. Artystyczną drogę życiową przedstawiła we wspomnieniach ''Ostatni gong'' (2000), uhonorowanych Nagrodą Artystyczną [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]] w kategorii pamiętnikarstwa (2000). <br/><br/> | ||
Od 1951 członek Związku Artystów Scen Polskich (ZASP), była przewodniczącą koła przy Teatrze Wybrzeże i wiceprzewodniczącą Związku Kultury. W latach 1961–1965 była przewodniczącą gdańskiego Oddziału SPATiF-ZASP, od 2002 zasłużony członek ZASP. Wyróżniona nagrodą aktorską za rolę Otylii w przedstawieniu ''Frank V'' w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku na IV Festiwalu Teatrów Polski Północnej w Toruniu (1962), Orderem Stańczyka (nagroda pisma „Litery”) za rolę Matyldy von Zahnd w przedstawieniu ''Fizycy'' Friedricha Dürrenmatta w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku (1964), nagrodą aktorską za rolę Pilar w przedstawieniu ''Komu bije dzwon'' w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku na VI Festiwalu Teatrów Polski Północnej w Toruniu (1964). <br/><br/> | Od 1951 członek Związku Artystów Scen Polskich (ZASP), była przewodniczącą koła przy Teatrze Wybrzeże i wiceprzewodniczącą Związku Kultury. W latach 1961–1965 była przewodniczącą gdańskiego Oddziału SPATiF-ZASP, od 2002 zasłużony członek ZASP. Wyróżniona nagrodą aktorską za rolę Otylii w przedstawieniu ''Frank V'' w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku na IV Festiwalu Teatrów Polski Północnej w Toruniu (1962), Orderem Stańczyka (nagroda pisma „Litery”) za rolę Matyldy von Zahnd w przedstawieniu ''Fizycy'' Friedricha Dürrenmatta w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku (1964), nagrodą aktorską za rolę Pilar w przedstawieniu ''Komu bije dzwon'' w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku na VI Festiwalu Teatrów Polski Północnej w Toruniu (1964). <br/><br/> | ||
Odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi (1967), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1971), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1985), ponadto uhonorowana odznaką [[ZASŁUŻONYM ZIEMI GDAŃSKIEJ | „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”]] (1967), nagrodą kulturalną prezydenta Miasta Gdańska (1984), pamiątkowym medalem z okazji czterdziestolecia Teatru Wybrzeże (1986), Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis” (2008), [[NAGRODY MIASTA GDAŃSKA: KULTURALNE I NAUKOWE | Nagrodami Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury]] z okazji jubileuszu siedemdziesięciolecia pracy artystycznej (2014) i za całokształt pracy artystycznej oraz z okazji 95. urodzin (2021).<br/><br/> | Odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi (1967), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1971), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1985), ponadto uhonorowana odznaką [[ZASŁUŻONYM ZIEMI GDAŃSKIEJ | „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”]] (1967), nagrodą kulturalną prezydenta Miasta Gdańska (1984), pamiątkowym medalem z okazji czterdziestolecia Teatru Wybrzeże (1986), Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis” (2008), [[NAGRODY MIASTA GDAŃSKA: KULTURALNE I NAUKOWE | Nagrodami Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury]] z okazji jubileuszu siedemdziesięciolecia pracy artystycznej (2014) i za całokształt pracy artystycznej oraz z okazji 95. urodzin (2021).<br/><br/> | ||
Od 1944 żona Sylwestra Czosnowskiego (1908–1970), kompozytora, dyrektor teatru Komedia Muzyczna w Szczecinie. Pochowana w Szczecinie. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Od 1944 żona Sylwestra Czosnowskiego (1908–1970), kompozytora, dyrektor teatru Komedia Muzyczna w Szczecinie. Pochowana w Szczecinie. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 07:41, 1 paź 2022
BOGUSŁAWA CZOSNOWSKA z domu Michna (22 II 1926 Lwów – 4 VIII 2021 Gdańsk), aktorka, reżyser. We Lwowie uczęszczała do szkoły baletowej, w wieku dziewięciu lat wystąpiła w Kopciuszku w reżyserii Wilama Horzycy. Pod kierunkiem Aleksandra Bardiniego ukończyła Studio Aktorskie. W latach 1944–1945 zatrudniona była w Polskim Teatrze Dramatycznym we Lwowie, debiutowała 20 IX 1944 rolą Zulmy w sztuce Ostrożnie, świeżo malowane Réné Fauchois (reżyseria Bronisław Dąbrowski). W 1945 była aktorką lwowskiego Teatru Małych Form „Miniatury”, następnie pracowała w teatrach: w latach 1945–1948 w Szczecinie (Teatr Komedia Muzyczna, Teatr Polski), 1949–1950 Rozmaitości w Warszawie, 1950–1951 Nowym w Warszawie, 1951–1952 im. Stefana Jaracza w Olsztynie, 1952–1954 Artos w Łodzi, 1954–1955 Dolnośląskim w Jeleniej Górze, 1955–1956 Starym w Poznaniu, 1956–1957 Satyryków w Łodzi.
Od 1957 do emerytury w 1981 pracowała w Teatrze Wybrzeże – wystąpiła w ponad 200 pierwszoplanowych rolach. W latach 1972–1985 wystąpiła w czterech spektaklach Teatru Telewizji realizowanych w Gdańsku, w okresie 1961–2009 w dziewięciu polskich filmach. W latach 1977–1985 współkierowała Studium Aktorskim przy Teatrze Wybrzeże, które ukończyli między innymi Danuta Stenka, Maciej Szemiel, Dorota Lulka; była pedagogiem w Studium Wokalno-Aktorskim przy Teatrze Muzycznym im. Danuty Baduszkowej w Gdyni. Pracowała w Teatrze Wybrzeże jako asystent reżysera, po 1980 reżyserowała w Gdańsku i w innych teatrach w Polsce. Do 2000 miała w dorobku reżyserskim ponad 60 przedstawień (trzynaście operowych, w tym osiem w Państwowej Operze Bałtyckiej, dwanaście operetek, cztery musicale oraz 25 innych przedstawień muzyczno-słownych, także dla dzieci). 15 VIII 2007 reżyserowała (zespół z Łodzi) operetkę Paula Abrahama Wiktoria i jej huzar na Europejskim Festiwalu im. Jana Kiepury w Krynicy. Artystyczną drogę życiową przedstawiła we wspomnieniach Ostatni gong (2000), uhonorowanych Nagrodą Artystyczną Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki w kategorii pamiętnikarstwa (2000).
Od 1951 członek Związku Artystów Scen Polskich (ZASP), była przewodniczącą koła przy Teatrze Wybrzeże i wiceprzewodniczącą Związku Kultury. W latach 1961–1965 była przewodniczącą gdańskiego Oddziału SPATiF-ZASP, od 2002 zasłużony członek ZASP. Wyróżniona nagrodą aktorską za rolę Otylii w przedstawieniu Frank V w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku na IV Festiwalu Teatrów Polski Północnej w Toruniu (1962), Orderem Stańczyka (nagroda pisma „Litery”) za rolę Matyldy von Zahnd w przedstawieniu Fizycy Friedricha Dürrenmatta w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku (1964), nagrodą aktorską za rolę Pilar w przedstawieniu Komu bije dzwon w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku na VI Festiwalu Teatrów Polski Północnej w Toruniu (1964).
Odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi (1967), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1971), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1985), ponadto uhonorowana odznaką „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” (1967), nagrodą kulturalną prezydenta Miasta Gdańska (1984), pamiątkowym medalem z okazji czterdziestolecia Teatru Wybrzeże (1986), Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis” (2008), Nagrodami Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury z okazji jubileuszu siedemdziesięciolecia pracy artystycznej (2014) i za całokształt pracy artystycznej oraz z okazji 95. urodzin (2021).
Od 1944 żona Sylwestra Czosnowskiego (1908–1970), kompozytora, dyrektor teatru Komedia Muzyczna w Szczecinie. Pochowana w Szczecinie.
