KÖHNE-JASKI ISRAEL, burgrabia gdański
| Linia 3: | Linia 3: | ||
Od 1585 roku uczeń [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]]. Od 1612 ławnik Głównego Miasta, od 1617 [[RADA MIEJSKA | rajca]], w 1621 [[SĘDZIA | sędzia]], w 1633 i 1638 [[BURGRABIOWIE | burgrabia]] królewski w Gdańsku, od 1636 [[KAMLARIA | kamlarz]].<br/><br/> | Od 1585 roku uczeń [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]]. Od 1612 ławnik Głównego Miasta, od 1617 [[RADA MIEJSKA | rajca]], w 1621 [[SĘDZIA | sędzia]], w 1633 i 1638 [[BURGRABIOWIE | burgrabia]] królewski w Gdańsku, od 1636 [[KAMLARIA | kamlarz]].<br/><br/> | ||
Wraz z bratem Andreasem kierował rodzinną firmą handlu bursztynem, ale w konsekwencji jego działalności politycznej w zasadzie prowadził ją samodzielnie. Oprócz handlu bursztynem zajmował się także handlem miedzią. 29 IV 1630 w Warszawie został przyjęty do polskiego herbu Półkozic i otrzymał polskie szlachectwo. W październiku 1637, w okresie sporu Gdańska z królem polskim Władysławem IV, między innymi w kwestii [[KOMISJA OKRĘTÓW KRÓLEWSKICH | Komisji Okrętów Królewskich]] i wysokości [[CŁO PALOWE | cła palowego]], z polecenia [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej]] sprawdzał zapasy żywności w Gdańsku na wypadek ewentualnego oblężenia miasta, śledził też poczynania strony polskiej w sprawie planów skierowania głównego koryta Wisły przez Elbląg.<br/><br/> | Wraz z bratem Andreasem kierował rodzinną firmą handlu bursztynem, ale w konsekwencji jego działalności politycznej w zasadzie prowadził ją samodzielnie. Oprócz handlu bursztynem zajmował się także handlem miedzią. 29 IV 1630 w Warszawie został przyjęty do polskiego herbu Półkozic i otrzymał polskie szlachectwo. W październiku 1637, w okresie sporu Gdańska z królem polskim Władysławem IV, między innymi w kwestii [[KOMISJA OKRĘTÓW KRÓLEWSKICH | Komisji Okrętów Królewskich]] i wysokości [[CŁO PALOWE | cła palowego]], z polecenia [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej]] sprawdzał zapasy żywności w Gdańsku na wypadek ewentualnego oblężenia miasta, śledził też poczynania strony polskiej w sprawie planów skierowania głównego koryta Wisły przez Elbląg.<br/><br/> | ||
| − | Był właścicielem [[JAŚKOWA DOLINA | Jaśkowej Doliny]], w 1678 uzyskał przywilej sprzedawania w należącej tu do niego karczmie obcego piwa. Na jego i braci zlecenie [[BLOCK ABRAHAM van den | Abraham van den Block]] w 1628 wykonał w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]] (NMP) epitafium dziada, Paula I.<br/><br/> | + | Był właścicielem [[JAŚKOWA DOLINA | Jaśkowej Doliny]], w 1678 uzyskał przywilej sprzedawania w należącej tu do niego karczmie obcego piwa. Na jego i braci zlecenie [[BLOCK ABRAHAM van den | Abraham van den Block]] w 1628 wykonał w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]] (NMP) epitafium dziada, Paula I. |
| + | Przez wiele lat powadził (po łacinie) korespondencję z holenderskim specjalistą prawa międzynarodowego, zwłaszcza morskiego, filozofem i dyplomatą Hugonem Grotiusem (Grocjuszem) (10 IV 1583 Delft – 28 VIII 1645 Rostock), zięciem handlującego drewnem z Holandią gdańskiego ławnika, rajcy i burgrabiego Siegmunda Kerschensteina (1583 Gdańsk – 1644 Gdańsk).<br/><br/> | ||
Od 5 II 1602 żonaty był z poślubioną w kościele NMP Anną (19 VII 1582 – 22 X 1639), córką Gabriela Schumanna (1530/1531 Chojnice – 6 I 1601 Gdańsk), w 1601 członka Rady Kościoła NMP, i poślubionej w Gdańsku 24 I 1580 Barbary Bornbach (1 X 1558 Gdańsk – 23 V 1633 Gdańsk). Ojciec Israela (1614–1675) oraz córek: Barbary (24 I 1606 – 5 I 1682), od 24 VIII 1623 żony Petera Borgmanna (1587–1649); Anny (1607–1642), od 1627 żony Oelhaffa, po jego śmierci, od 22 II 1633 Winholda Conrada, z którym miała czworo dzieci, w tym [[CONRADI ISRAEL | Israela Conradiego]]; Adelgundy (5 VIII 1621 – 29 VII 1671), od ślubu 18 X 1644 w kościele NMP żony Ernsta von Kerschensteina (1619–1673). <br/><br/> | Od 5 II 1602 żonaty był z poślubioną w kościele NMP Anną (19 VII 1582 – 22 X 1639), córką Gabriela Schumanna (1530/1531 Chojnice – 6 I 1601 Gdańsk), w 1601 członka Rady Kościoła NMP, i poślubionej w Gdańsku 24 I 1580 Barbary Bornbach (1 X 1558 Gdańsk – 23 V 1633 Gdańsk). Ojciec Israela (1614–1675) oraz córek: Barbary (24 I 1606 – 5 I 1682), od 24 VIII 1623 żony Petera Borgmanna (1587–1649); Anny (1607–1642), od 1627 żony Oelhaffa, po jego śmierci, od 22 II 1633 Winholda Conrada, z którym miała czworo dzieci, w tym [[CONRADI ISRAEL | Israela Conradiego]]; Adelgundy (5 VIII 1621 – 29 VII 1671), od ślubu 18 X 1644 w kościele NMP żony Ernsta von Kerschensteina (1619–1673). <br/><br/> | ||
Pochowany 14 XII 1641 w kościele NMP pod płytą nagrobną nr 406. Po jego śmierci elektor brandenburski Fryderyk Wilhelm skasował przywilej na monopol bursztynowy, co zakończyło wielką karierę rodziny, rozpoczętą za czasów dziada Paula. {{author: RED}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Pochowany 14 XII 1641 w kościele NMP pod płytą nagrobną nr 406. Po jego śmierci elektor brandenburski Fryderyk Wilhelm skasował przywilej na monopol bursztynowy, co zakończyło wielką karierę rodziny, rozpoczętą za czasów dziada Paula. {{author: RED}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 08:12, 24 lip 2021
ISRAEL KÖHNE-JASKI (Jaschke; 1 XI 1573 Gdańsk – 10 XII 1641 Gdańsk), kupiec wyznania kalwińskiego. Wnuk Paula I Köhne-Jaskiego (1492–1564), siódmy syn Paula II (1535–1585) i Doroty, córki ławnika Głównego Miasta Johanna Zimmermanna (zm. 1562), między innymi młodszy brat Andreasa.
Od 1585 roku uczeń Gimnazjum Akademickiego. Od 1612 ławnik Głównego Miasta, od 1617 rajca, w 1621 sędzia, w 1633 i 1638 burgrabia królewski w Gdańsku, od 1636 kamlarz.
Wraz z bratem Andreasem kierował rodzinną firmą handlu bursztynem, ale w konsekwencji jego działalności politycznej w zasadzie prowadził ją samodzielnie. Oprócz handlu bursztynem zajmował się także handlem miedzią. 29 IV 1630 w Warszawie został przyjęty do polskiego herbu Półkozic i otrzymał polskie szlachectwo. W październiku 1637, w okresie sporu Gdańska z królem polskim Władysławem IV, między innymi w kwestii Komisji Okrętów Królewskich i wysokości cła palowego, z polecenia Rady Miejskiej sprawdzał zapasy żywności w Gdańsku na wypadek ewentualnego oblężenia miasta, śledził też poczynania strony polskiej w sprawie planów skierowania głównego koryta Wisły przez Elbląg.
Był właścicielem Jaśkowej Doliny, w 1678 uzyskał przywilej sprzedawania w należącej tu do niego karczmie obcego piwa. Na jego i braci zlecenie Abraham van den Block w 1628 wykonał w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny (NMP) epitafium dziada, Paula I.
Przez wiele lat powadził (po łacinie) korespondencję z holenderskim specjalistą prawa międzynarodowego, zwłaszcza morskiego, filozofem i dyplomatą Hugonem Grotiusem (Grocjuszem) (10 IV 1583 Delft – 28 VIII 1645 Rostock), zięciem handlującego drewnem z Holandią gdańskiego ławnika, rajcy i burgrabiego Siegmunda Kerschensteina (1583 Gdańsk – 1644 Gdańsk).
Od 5 II 1602 żonaty był z poślubioną w kościele NMP Anną (19 VII 1582 – 22 X 1639), córką Gabriela Schumanna (1530/1531 Chojnice – 6 I 1601 Gdańsk), w 1601 członka Rady Kościoła NMP, i poślubionej w Gdańsku 24 I 1580 Barbary Bornbach (1 X 1558 Gdańsk – 23 V 1633 Gdańsk). Ojciec Israela (1614–1675) oraz córek: Barbary (24 I 1606 – 5 I 1682), od 24 VIII 1623 żony Petera Borgmanna (1587–1649); Anny (1607–1642), od 1627 żony Oelhaffa, po jego śmierci, od 22 II 1633 Winholda Conrada, z którym miała czworo dzieci, w tym Israela Conradiego; Adelgundy (5 VIII 1621 – 29 VII 1671), od ślubu 18 X 1644 w kościele NMP żony Ernsta von Kerschensteina (1619–1673).
Pochowany 14 XII 1641 w kościele NMP pod płytą nagrobną nr 406. Po jego śmierci elektor brandenburski Fryderyk Wilhelm skasował przywilej na monopol bursztynowy, co zakończyło wielką karierę rodziny, rozpoczętą za czasów dziada Paula.
