DWÓR VII „CLEMENSHOF”
(uzupełnienie L.M.(27.07.2020)) |
|||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
Thomason. <br/><br/> | Thomason. <br/><br/> | ||
W 1690 posiadłość należała do kupca Johanna de Wanta i jego syna Karla, dziedziczyła ją córka Katherina, żona Wincentego Wnimiersa. W 1700 małżonkowie odsprzedali dzierżawę Izaakowi Clementowi, od którego nazwiska dwór przyjął swoją nazwę. W 1716 Izaak Clement odsprzedał majątek za 4000 florenów radcy saksońskiemu Davidowi Schillerowi. W 1742, poprzez jego wnuczkę Elisabethę, dwór przeszedł w posiadanie jej męża Petera de Wasta. W 1760 Anna Torgeus de la Terre, żona starosty tolkmickiego Georga Wilhelma von der Goltza, sprzedała posiadłość za 20 000 talarów [[RADA MIEJSKA | rajcy]] [[GŁÓWNE MIASTO | Głównego Miasta]] Johannowi Gabrielowi Schmidtowi (4 IX 1729 Gdańsk – 15 XII 1781) i jego żonie Eleonorze Concordii, córce [[BURMISTRZOWIE MIAST GDAŃSKICH | burmistrza]] [[ZERNECKE HEINRICH | Heinricha Zernecke]].<br/><br/> | W 1690 posiadłość należała do kupca Johanna de Wanta i jego syna Karla, dziedziczyła ją córka Katherina, żona Wincentego Wnimiersa. W 1700 małżonkowie odsprzedali dzierżawę Izaakowi Clementowi, od którego nazwiska dwór przyjął swoją nazwę. W 1716 Izaak Clement odsprzedał majątek za 4000 florenów radcy saksońskiemu Davidowi Schillerowi. W 1742, poprzez jego wnuczkę Elisabethę, dwór przeszedł w posiadanie jej męża Petera de Wasta. W 1760 Anna Torgeus de la Terre, żona starosty tolkmickiego Georga Wilhelma von der Goltza, sprzedała posiadłość za 20 000 talarów [[RADA MIEJSKA | rajcy]] [[GŁÓWNE MIASTO | Głównego Miasta]] Johannowi Gabrielowi Schmidtowi (4 IX 1729 Gdańsk – 15 XII 1781) i jego żonie Eleonorze Concordii, córce [[BURMISTRZOWIE MIAST GDAŃSKICH | burmistrza]] [[ZERNECKE HEINRICH | Heinricha Zernecke]].<br/><br/> | ||
| − | W 1804 z rąk rodziny Schmidtów przejął go [[SOMMERFELDT DANIEL| Daniel Sommerfeldt]], w 1828 posiadała go jego córka Lusia i jej mąż Dackowski. W 1835 nabył posiadłość Michael Kumm, właściciel spalonego wcześniej Dworu VI i połączył grunty obu dworów. W 1914 roku w bezpośrednim sąsiedztwie majątku przeprowadzono linię [[KOLEJ | kolejową]] Gdańsk-Wrzeszcz – Kokoszki. 11 V 1920 posiadłość przeszła na własność oliwskiej gminy i przeznaczona została na cele mieszkaniowe. <br/><br/> | + | W 1804 z rąk rodziny Schmidtów przejął go [[SOMMERFELDT DANIEL| Daniel Sommerfeldt]], w 1828 posiadała go jego córka Lusia i jej mąż Dackowski. W 1835 nabył posiadłość Michael Kumm, właściciel spalonego wcześniej [[DWÓR VI „DWÓR REYMANNÓW” | Dworu VI]] i połączył grunty obu dworów. W 1914 roku w bezpośrednim sąsiedztwie majątku przeprowadzono linię [[KOLEJ | kolejową]] Gdańsk-Wrzeszcz – Kokoszki. 11 V 1920 posiadłość przeszła na własność oliwskiej gminy i przeznaczona została na cele mieszkaniowe. <br/><br/> |
Dwór (zbudowany na planie prostokąta), pochodzący zapewne z XVIII wieku, z fasadą w kierunku południowo–wschodnim, został rozebrany w 1945 roku. W układzie ulic dzielnicy VII Dwór „Clemenshof” zlokalizowany był w rejonie ul. Chełmońskiego. {{author: AK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]] | Dwór (zbudowany na planie prostokąta), pochodzący zapewne z XVIII wieku, z fasadą w kierunku południowo–wschodnim, został rozebrany w 1945 roku. W układzie ulic dzielnicy VII Dwór „Clemenshof” zlokalizowany był w rejonie ul. Chełmońskiego. {{author: AK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]] | ||
Wersja z 16:00, 9 cze 2021
DWÓR VII „CLEMENSHOF”, na terenie dzielnicy Siódmy Dwór (VII Dwór), dawniej w sąsiedztwie wsi Strzyży. Początkowo grunty rolne należące do klasztoru cystersów w Oliwie. Jako odrębna, dzierżawiona posiadłość wydzielone zostały w 1652 roku dla gdańskiego kupca Heinricha Eppsteina. Kolejnymi właścicielami byli: w 1653 Johann Remersohn, w 1655 Johann Tewesen, w 1656 kupiec Johann
Thomason.
W 1690 posiadłość należała do kupca Johanna de Wanta i jego syna Karla, dziedziczyła ją córka Katherina, żona Wincentego Wnimiersa. W 1700 małżonkowie odsprzedali dzierżawę Izaakowi Clementowi, od którego nazwiska dwór przyjął swoją nazwę. W 1716 Izaak Clement odsprzedał majątek za 4000 florenów radcy saksońskiemu Davidowi Schillerowi. W 1742, poprzez jego wnuczkę Elisabethę, dwór przeszedł w posiadanie jej męża Petera de Wasta. W 1760 Anna Torgeus de la Terre, żona starosty tolkmickiego Georga Wilhelma von der Goltza, sprzedała posiadłość za 20 000 talarów rajcy Głównego Miasta Johannowi Gabrielowi Schmidtowi (4 IX 1729 Gdańsk – 15 XII 1781) i jego żonie Eleonorze Concordii, córce burmistrza Heinricha Zernecke.
W 1804 z rąk rodziny Schmidtów przejął go Daniel Sommerfeldt, w 1828 posiadała go jego córka Lusia i jej mąż Dackowski. W 1835 nabył posiadłość Michael Kumm, właściciel spalonego wcześniej Dworu VI i połączył grunty obu dworów. W 1914 roku w bezpośrednim sąsiedztwie majątku przeprowadzono linię kolejową Gdańsk-Wrzeszcz – Kokoszki. 11 V 1920 posiadłość przeszła na własność oliwskiej gminy i przeznaczona została na cele mieszkaniowe.
Dwór (zbudowany na planie prostokąta), pochodzący zapewne z XVIII wieku, z fasadą w kierunku południowo–wschodnim, został rozebrany w 1945 roku. W układzie ulic dzielnicy VII Dwór „Clemenshof” zlokalizowany był w rejonie ul. Chełmońskiego.
