KADŁUBOWSKI LECH, architekt
(uzupełnienie BŚ (e-mail z 19.07.2018)) |
|||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
[[File:Siedziba Teatru Wybrzeże, lata 70. XX wieku.JPG|thumb|Gmach Teatru Wybrzeże projektu Lecha Kadłubowskiego, lata 70. XX wieku]] | [[File:Siedziba Teatru Wybrzeże, lata 70. XX wieku.JPG|thumb|Gmach Teatru Wybrzeże projektu Lecha Kadłubowskiego, lata 70. XX wieku]] | ||
| − | '''LECH KADŁUBOWSKI''' (1 XII 1916 Marijno, obecnie obwód kaliningradzki, Rosja – 26 III 2004 Sopot), architekt, pedagog. Szkołę średnią ukończył w Wilnie, w 1938 roku rozpoczął studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Po okupacji spędzonej w Białostockiem i Warszawie, od 1945 w Gdańsku, do 1948 kontynuował studia na [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechnice Gdańskiej]] (PG), pracował w Miastoprojekcie oraz jako asystent na Wydziale Architektury PG w pracowni [[TOMASZEWSKI WACŁAW | Wacława Tomaszewskiego]]. | + | '''LECH KADŁUBOWSKI''' (1 XII 1916 Marijno, obecnie obwód kaliningradzki, Rosja – 26 III 2004 Sopot), architekt, pedagog. Szkołę średnią ukończył w Wilnie, w 1938 roku rozpoczął studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Po okupacji spędzonej w Białostockiem i Warszawie, od 1945 w Gdańsku, do 1948 kontynuował studia na [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechnice Gdańskiej]] (PG), pracował w Miastoprojekcie oraz jako asystent na Wydziale Architektury PG w pracowni [[TOMASZEWSKI WACŁAW | Wacława Tomaszewskiego]].<br/><br/> |
| + | W 1951 w gdańskiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych ([[AKADEMIA SZTUK PIĘKNYCH W GDAŃSKU | Akademia Sztuk Pięknych]]) objął pracownię kompozycji zawodowej, 1952 – pracownię architektury wnętrz na Wydziale Architektury, od 1956 pracownię projektowania architektonicznego na Wydziale Architektury Wnętrz i równocześnie 1964–1969 dziekan tego wydziału, 1969–1971 kierował Katedrą Projektowania Architektonicznego, 1971 objął pracownię projektowania wstępnego na Wydziale Projektowania Plastycznego, od 1979 na Wydziale Architektury i Wzornictwa Przemysłowego. Tam w latach 1981–1987 prowadził pracownię projektowania architektury wnętrz. W 1952 roku z zespołem uczestniczył w konkursie na projekt stacji warszawskiego metra przy pl. Teatralnym (III nagroda).<br/><br/> | ||
| + | W 1953 był generalnym projektantem odbudowy [[DROGA KRÓLEWSKA | Drogi Królewskiej]], według jego koncepcji odbudowano [[BUDYNEK POCZTY | budynek poczty]] przy ul. Długiej (projekt: 1950). Hotel Jantar przy Długim Targu (nr 19, [[HOTEL GDAŃSK RADISSON BLU | Hotel Gdańsk Radisson Blu]]) otrzymał klasycyzującą fasadę artykułowaną pilastrami (boczne partie z polichromią [[OSTROWSKI KAZIMIERZ | Kazimierza Ostrowskiego]], Romana Baryłki i Józefa Łakomiaka), zwieńczoną szczytem zakończonym linią prostą. Relief z wizerunkiem architekta znajduje się w kluczu jednej z arkad podcieni kamienicy w narożu [[DŁUGI TARG | Długiego Targu]] i ul. Pończoszników. <br/><br/> | ||
| + | Z okresu socrealizmu pochodzi projekt gmachu Sądu Okręgowego w Białymstoku (1953–1957). Zerwanie z doktryną oznaczało odwrót od historyzującego monumentalizmu ku nowoczesnej bryle i konstrukcji, jak w gmachu [[TEATR WYBRZEŻE | Teatru Wybrzeże]] (projekt: 1956), a zwłaszcza w pawilonie meblowym (siedziba LOT-u, także przy [[TARG WĘGLOWY | Targu Węglowym]]), o przeszklonej bryle z węższym przyziemiem i asymetrycznym, łukowym aneksem klatki schodowej. Nowoczesną formę otrzymał gdyński kościół Matki Boskiej i św. Piotra (projekt: 1958), korpus na planie elipsy przyciętej prostą linią od zachodu, między smukłymi lizenoskarpami mieszczą się ogromne okna; bryłę dopełnia dostawiona do niej smukła ażurowa dzwonnica.<br/><br/> | ||
| + | Projektował obiekty mieszkalne i publiczne Trójmiasta (np. kompleksy szkolne przy al. Wojska Polskiego w Gdańsku i przy ul. Mickiewicza w Sopocie), także wnętrza biurowe, kawiarniane i klubowe, np. wnętrza odbudowanej w roku 1978 [[BRAMA ŚWIĘTOJAŃSKA | Bramy Świętojańskiej]] w Gdańsku (obecnie siedziba Polskiego Związku Inżynierów Techników Budownictwa), Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej (obecnie Akademia Marynarki Wojennej) w Gdyni. <br/><br/> | ||
| + | Za projekt architektoniczny Teatru Wybrzeże w 1967 roku odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i (wraz z Danielem Olędzkim) Zespołową Nagrodą Państwową II Stopnia. W 1997 roku uhonorowany [[MEDAL KSIĘCIA MŚCIWOJA II | Medalem Księcia Mściwoja II]]. {{author: EKA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 13:38, 28 mar 2021
LECH KADŁUBOWSKI (1 XII 1916 Marijno, obecnie obwód kaliningradzki, Rosja – 26 III 2004 Sopot), architekt, pedagog. Szkołę średnią ukończył w Wilnie, w 1938 roku rozpoczął studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Po okupacji spędzonej w Białostockiem i Warszawie, od 1945 w Gdańsku, do 1948 kontynuował studia na Politechnice Gdańskiej (PG), pracował w Miastoprojekcie oraz jako asystent na Wydziale Architektury PG w pracowni Wacława Tomaszewskiego.
W 1951 w gdańskiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych ( Akademia Sztuk Pięknych) objął pracownię kompozycji zawodowej, 1952 – pracownię architektury wnętrz na Wydziale Architektury, od 1956 pracownię projektowania architektonicznego na Wydziale Architektury Wnętrz i równocześnie 1964–1969 dziekan tego wydziału, 1969–1971 kierował Katedrą Projektowania Architektonicznego, 1971 objął pracownię projektowania wstępnego na Wydziale Projektowania Plastycznego, od 1979 na Wydziale Architektury i Wzornictwa Przemysłowego. Tam w latach 1981–1987 prowadził pracownię projektowania architektury wnętrz. W 1952 roku z zespołem uczestniczył w konkursie na projekt stacji warszawskiego metra przy pl. Teatralnym (III nagroda).
W 1953 był generalnym projektantem odbudowy Drogi Królewskiej, według jego koncepcji odbudowano budynek poczty przy ul. Długiej (projekt: 1950). Hotel Jantar przy Długim Targu (nr 19, Hotel Gdańsk Radisson Blu) otrzymał klasycyzującą fasadę artykułowaną pilastrami (boczne partie z polichromią Kazimierza Ostrowskiego, Romana Baryłki i Józefa Łakomiaka), zwieńczoną szczytem zakończonym linią prostą. Relief z wizerunkiem architekta znajduje się w kluczu jednej z arkad podcieni kamienicy w narożu Długiego Targu i ul. Pończoszników.
Z okresu socrealizmu pochodzi projekt gmachu Sądu Okręgowego w Białymstoku (1953–1957). Zerwanie z doktryną oznaczało odwrót od historyzującego monumentalizmu ku nowoczesnej bryle i konstrukcji, jak w gmachu Teatru Wybrzeże (projekt: 1956), a zwłaszcza w pawilonie meblowym (siedziba LOT-u, także przy Targu Węglowym), o przeszklonej bryle z węższym przyziemiem i asymetrycznym, łukowym aneksem klatki schodowej. Nowoczesną formę otrzymał gdyński kościół Matki Boskiej i św. Piotra (projekt: 1958), korpus na planie elipsy przyciętej prostą linią od zachodu, między smukłymi lizenoskarpami mieszczą się ogromne okna; bryłę dopełnia dostawiona do niej smukła ażurowa dzwonnica.
Projektował obiekty mieszkalne i publiczne Trójmiasta (np. kompleksy szkolne przy al. Wojska Polskiego w Gdańsku i przy ul. Mickiewicza w Sopocie), także wnętrza biurowe, kawiarniane i klubowe, np. wnętrza odbudowanej w roku 1978 Bramy Świętojańskiej w Gdańsku (obecnie siedziba Polskiego Związku Inżynierów Techników Budownictwa), Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej (obecnie Akademia Marynarki Wojennej) w Gdyni.
Za projekt architektoniczny Teatru Wybrzeże w 1967 roku odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i (wraz z Danielem Olędzkim) Zespołową Nagrodą Państwową II Stopnia. W 1997 roku uhonorowany Medalem Księcia Mściwoja II.
